Niet te Betalen: Studium Resort
Cultuur hoeft niet duur te zijn. Sterker nog, soms kost het je helemaal niets! Maar waar moet je zijn voor de écht goede gratis culturele parels? Waar zie en hoor je dingen die niet alleen niks kosten, maar ook absoluut de moeite waard zijn? Ik zoek het voor je uit.
Wat?
Studium Resort is een maandelijkse artist talk georganiseerd door Het Resort in Groningen. Tijdens deze avonden worden kunstenaars uitgenodigd om hun werk en artistieke praktijk te bespreken, waarbij het publiek kan deelnemen aan het gesprek. Elke sessie wordt gemodereerd door Klaudija Ylaite, die samen met de kunstenaar dieper ingaat op hun inspiratiebronnen, methoden en thema's binnen hun werk.
Waar?
De talks vinden plaats bij Het Resort hoofdkwartier, gelegen aan de Nieuwe Sint Jansstraat 35 in Groningen. Het Resort is een reizende kunstruimte en kunstenaarsresidentie die ervaren kunstenaars, maar ook kunstenaars die nog bezig zijn met hun studie een plek bieden om te exposeren. De expositieruimte is altijd anders en bijzonder. Vorige locaties waren namelijk een begraafplaats en een bowlingbaan. Deze tentoonstellingen zijn ook gratis te bezoeken maar vinden minder vaak plaats.
Wanneer?
De deuren openen om 19:30 uur en de talk start om 20:00 uur. De exacte data van de komende sessies variëren, maar zijn maandelijks. Ik raad je aan om gewoon de website van Het Resort te bekijken.
Echt gratis?
Ja! De avond is - inclusief de drankjes - echt gratis. Dit maakt het voor iedereen mogelijk om met kunstenaars in gesprek te gaan en meer te leren over hun werk en drijfveren.
Wat kan je verwachten?
Van tevoren wist ik maar één ding over deze avond: we zouden aarde eten. Dacht ik tenminste. Waarschijnlijk een grap, stelde ik mezelf gerust, terwijl ik het voormalig schooltheatertje, het hoofdkwartier van Het Resort binnenstapte. Het was zo’n gebouw dat ooit charmant moet zijn geweest, maar nu vooral de esthetiek had van een lelijk verlaten klaslokaal. Juist daardoor had het weer iets eigens.
Binnen zaten zo’n veertig mensen op oude schoolstoeltjes, allemaal gefocust op kunstenaar Dr. masharu, die klaarstond voor hun talk. Naast hen stond een lange tafel, volgestouwd met doosjes aarde. Niet zomaar zand of modder, maar zorgvuldig gecategoriseerde soorten: kalk, rode aarde, iets wat "Bread of God" heette. Naast elk doosje stond een net label met de herkomst en… de smaak?
Maar voordat we begonnen, een waarschuwing. "De EU raadt het eten van aarde af," zei dr. masharu met een ondeugende glimlach. "Het is je eigen risico." Dat zorgde voor wat gegrinnik in het publiek, maar ook een paar onzekere blikken. Daarna nog een tweede waarschuwing: "En pas op, het kan verslavend zijn."
Toen dr. masharu begon te vertellen, was het moeilijk om niet meegesleept te worden. Uit al hen poriën straalde passie. Je voelde aan alles: deze fascinatie zat diep. Hen vertelde hoe hen als kind in Rusland al niet van aarde af kon blijven. Hun oma moest hen regelmatig stoppen met het eten van zand en kalk. Later, toen hen wiskunde studeerde, kwam die oude nieuwsgierigheid weer boven. Hen begon kalk te maken en - uit pure interesse - ook weer te eten.
Wat een geïsoleerde nieuwsgierigheid leek, bleek een wereldwijd fenomeen. Overal ter wereld eten mensen aarde, niet als een rare afwijking, maar als traditie. In landen als Oezbekistan, Suriname en Guatemala is het al eeuwen onderdeel van de cultuur. Op YouTube vond Masharu zelfs ASMR-video’s van mensen die kalk aten. En eerlijk is eerlijk: het geluid is best rustgevend.
Toen was het tijd om te proeven. De eerste hap: kalk uit Cambridge. Droog, poederig, een beetje als krijt. Niet per se een smaakexplosie. Maar anderen waren meteen verkocht. "Kan ik nog een stukje?" vroeg iemand gretig. Dr. masharu knikte instemmend, een glinstering in hun ogen. "Zie je? Verslavend."
Daarna "Bread of God" uit Guatemala, een aardetablet met een katholieke afbeelding erop, gebruikt in rituelen. Mensen om me heen beschreven het als citrusachtig, fris, bijna chocolade-achtig. Sommigen pakten zonder aarzelen nog een stukje. Een enkeling sloot hun ogen bij elke hap, alsof ze een culinair hoogtepunt beleefden.
Zo proefden we ons een weg door verschillende soorten aarde, terwijl dr. masharu vertelde over The Museum of Edible Earth, een reizend kunstproject waarin hen de eetbare aarde-cultuur wereldwijd onderzoekt. Hun werk balanceert op de grens tussen wetenschap en kunst: analytisch, experimenteel, maar tegelijkertijd een expressieve ervaring.
Toen de avond eindigde, zat ik met een mix van verwondering en lichte verbijstering. Ik was binnengekomen met de gedachte dat dit een vreemde, misschien zelfs komische ervaring zou worden. Maar in plaats daarvan voelde het als iets veel groters: een inkijkje in een totaal andere manier van denken over voedsel, cultuur en traditie.
En eerlijk? Als iemand me nu een stukje "Bread of God" aanbiedt, zou ik het misschien toch nog eens proberen.
Remi Kerkhoven
Is onmogelijk aan te treffen zonder een boek op zak, muziek op haar oren (als er maar enige vorm van groove in zit) of filosoferend over de talloze films die ze in kleine filmhuizen heeft gezien. Het liefst op de hoogte van alle nieuwtjes in het culturele landschap, zodat ze kan opscheppen.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende eninteressante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!