De capuchon gaat af

Eens in de zoveel tijd ga ik naar een middelbare school om te bewijzen dat literatuur niet dood is. Met goede moed en een tas vol boeken loop ik door de volgeladen gangen. Maar zodra ik voor een lokaal vol pubers sta die me allemaal razend aanstaren, groeit mijn beugel weer aan, springt mijn bril die ik decennia geleden voor lenzen heb ingewisseld terug op mijn hoofd en doemen er spontaan jeugdpuistjes naast mijn mondhoeken op. Stamelend vraag ik mezelf af of het niet beter is de strijd maar op te geven, boeken zíjn ook ontiegelijk saai, pretentieus en irritant om vast te houden. Ineens herinner ik me het debuut van Martin Rombouts met de briljante titel Boek 1. Ik vertel over de passage waarin de schrijver 7000 euro van het Letterenfonds krijgt om aan iets nieuws te werken. Het is veel geld, zoveel geld dat Rombouts het opknipt in biljetten van vijftig euro. Voor een schrijver is levenservaring het belangrijkste, dus daar geeft hij het aan uit. Hij koopt massages, ringtones, instagramvolgers, een kaartje voor een concert en meer. Maar het belangrijkste is cocaïne en een prostituée. Dan grijpt het Letterenfonds in. De pubers buigen zich over hun bureaus heen, er gaan capuchons af. Als ik goed ben aangehaakt aan de sfeer in een klaslokaal kan ik horen wat ze denken: Kan dit ook in een boek?

​Onlangs was Martin Rombouts te gast bij Kunststof. Daarin werden mijn vermoedens ingelost. Hij wilde iets maken dat nog niet bestond. Niet de zoveelste roman over een overleden vader en moeder, ook al is dat ook de geschiedenis van Rombouts. Het liefste speelt hij met verwachtingen van de lezer, en probeert zich een voorstelling te maken van degene die de pagina’s omslaat. Soms spreekt hij zijn lezers zelfs letterlijk aan, of laat hij ze spelletjes met hem spelen, die alleen de schrijver kan winnen. Het was een prachtig interview, waar je niet alleen te weten komt hoe een kunstwerk ontstaat, maar ook leert hoe bang de schrijver is de lijn van vader voort te zetten. Boek 1 is zo origineel, vreemd en lief geworden.Daar hebben zelfs pubers niet van terug.