Een universele jeugdherinnering
Als je het nummer Het Dorp van Wim Sonneveld niet kent, ken je vast het gevoel en de herinnering die het oproept:
“En langs het tuinpad van m'n vaderZag ik de hoge bomen staan
Ik was een kind en wist niet beter
Dan dat 't nooit voorbij zou gaan”
De liedjes van Sonneveld zijn simpel van aard, zonder veel muzikale poespas, en ze dragen een verhaal. Jacques Klöters en Carolien Borgers zoeken in de podcast Sporen Van… Sonneveld (AVROTROS) uit hoe Sonneveld zijn werk voortleeft onder de jonge generatie kleinkunstenaars. Is het jammer dat de harde Oudhollandse “r” is verruild door de Engelse “awr”? En heeft de microfoon de persoonlijke connectie tussen artiest en publiek eigenlijk wel goed gedaan?
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!