Corona-bingetip: Koreaans zombiesprookje Kingdom (Netflix)

In de Koreaanse serie Kingdom treft de uitbraak van een ziekte die mensen in zombies verandert de armsten als eerste en hardste, en dat is vooral te wijten aan het laakbare optreden en de hebzucht van de heersende klasse. Griezelig geknipt voor deze tijden, dus.

Moderne zombieverhalen gaan eigenlijk altijd over mens en maatschappij: de levende doden willen het vlees van de levenden eten en daarmee de beschaving ten einde brengen – uitstekende vehikels om kritiek te leveren op hoe we het met z’n allen aanpakken. George Romero’s Dawn of the Dead uit 1978 is de tijdloze klassieker: een film die via rottende, schuifelende ondoden satirische, rake dingen zei over de uit de hand gelopen consumentisme en hoe stompzinnig Amerikanen maar nieuwe dingen kochten. 

Menselijk gedrag tijdens crises

Latere zombiefilms gingen net zo goed over hoe de mens zich zou gedragen na het ineenvallen van de maatschappij, uitmondende in wat mij betreft de piek van het genre: het boek World War Z (niet de film! De film is goed, maar heeft niets meer met het boek te maken). In World War Z lees je mee met het onderzoeksrapport van een rapporteur van de Verenigde Naties die na de zombie-apocalypse de aarde rondreist om van overlevenden te horen hoe dat verliep. Dat verslag is dusdanig vernuftig en realistisch dat het boek bij een sociologievak bij mij op de universiteit tot het lesmateriaal behoorde. 

Het prettige aan World War Z is hoe het aan de hand van een zombie-uitbraak een verhaal over een hele wereld vertelde. Hetzelfde gebeurt min of meer in Kingdom, een eigen productie van de Koreaanse tak van Netflix. Het tweede seizoen verscheen afgelopen maart.

De serie speelt zich af in Korea, ergens net na de Japanse invasie in dat land eind zestiende eeuw. Hoofdpersoon is kroonprins Lee Chang, die door toedoen van de nieuwe, machtsbeluste vrouw van de koning zijn bloedeigen vader niet meer mag zien. Er zijn geruchten dat zijn vader dood is – maar dat klopt niet helemaal. 

Vretend adel versus hongerige armen

In het eerste seizoen breekt zodoende als eerste de pleuris uit tussen de corrupte Haewon Cho-clan waar de nieuwe vrouw van de koning toe behoort, en kroonprins Lee Chang en zijn trouwe volgers. Als Lee Chang naar een arme provincie in het rijk reist om de waarheid achter de ziekte van zijn vader te ontdekken, blijkt dat diezelfde ziekte armelui in vleesetende, angstaanjagende zombies verandert.

Lee Chang ontpopt zich tot held van het volk, die probeert zoveel mogelijk mensen te redden van de zombie-invasie, terwijl hij tegelijkertijd ook tegen de menselijke tegenstanders van de Haewon Cho-clan vecht om ze ervan te weerhouden het hele land de vernieling in te helpen.

Met name in het eerste seizoen is het prettig om te zien hoe kroonprins Lee Chang ontdekt hoe corrupt de samenleving waar hij deel van uit maakt wel niet is, omdat mensen van adel zich volvreten en de lagere standen laten verhongeren, en zich uit de voeten maken zodra er gevaar opdoemt. Waar hebben we dat nog meer gezien? O ja, bij de miljardairs die zich via superjachten en privévliegtuigen uit de voeten maakten toen ze voor het coronavirus wegvluchtten.

Vers en zalig

Het is daarmee ook te zien als satire: in een scène waarschuwt iemand van lage komaf dat de lijken die in de buurt zijn verzameld tot leven zullen komen zodra de nacht valt. Maar de adel slaat de waarschuwing in de wind, omdat ze geloven dat de doden zoveel mogelijk intact moeten worden begraven: beschadigingen aan het lijk nemen ze mee naar het hiernamaals. Daarom wordt er een compromis voorgesteld: de lijken van de lagere klassen worden verbrand, en die van de nobelen worden begraven, met alle gevolgen van dien (en met de gevolgen bedoel ik: zombies die uit hun graf klimmen en je gezicht opeten). 

Kingdom ziet er verrukkelijk uit: de afleveringen kostten meer dan een miljoen dollar per stuk, en daardoor zien de klassieke kostuums, de zombie-veldslagen, de vroegmoderne steden en dorpen en het koninklijk hof er fantastisch uit.

Het prettige is om zombies een keer niet te zien rondrennen in Europese of Amerikaanse steden, maar juist in vroegmodern Korea. In tegenstelling tot de belegen en totaal uitgekauwde Walking Dead-serie voelt het zombiegenre met deze serie vers en zalig. 

Kingdom is daarmee een escapistisch hoogstandje met een mild-marxistische les: de heersende klassen zijn uitbuiters, en als het volk zich daarvan wil ontdoen, zal het zich op slimme wijze moeten verenigen. 

Maar, SPOILERTJEEEEE hieronder:

Dat neemt niet weg dat de serie zelf een commercieel sprookje blijft: het loopt uiteindelijk goed af.

Kingdom is geregisseerd door Kim Seong-hun, seizoen 1 en 2 zijn nu te zien op Netflix.

• Deel