Drie in-slaap-val-tips die écht werken
Ideaal voor slapeloze nachten: een van onze tips is zó saai dat je vanzelf in slaap valt. Dit en nog twee andere aanraders van onze redactie-nachtuil.
Toen ik tien was, begon ik donkere wallen onder mijn ogen te krijgen. Mijn moeder dacht dat het viezigheid was en probeerde het van mijn gezicht te boenen met een washandje. Na deze vergeefse schoonmaaksessie en veel gegil van mijn kant, besefte ze dat haar dochter langzaam veranderde in een slapeloze wasbeer.
De jaren daarop werd mijn insomnie alleen maar erger. Als ik de volgende dag geen werk had, sliep ik soms om zes, zeven uur ‘s ochtends. Waarschijnlijk heb jij net als ik alle slaaptips geprobeerd: geen schermtijd voor het slapengaan, een warme douche, mediteren. Wellicht is het een gebrek aan discipline, of het feit dat niet alles voor iedereen werkt. Sinds de coronavirus-uitbraak ben ik serieuzer op zoek gegaan naar hacks voor beter slapen.
Een nieuw middel bood uitkomst: podcasts. Beste nachtwezen, hierbij presenteer ik de drie podcasts die mij (tot mijn verrassing) in een zeldzame slaap wisten te sussen. Ga in bed liggen, druk op play, en laat jezelf wegzinken.
1. Sleep With Me-podcast
Ook wel de “meest saaie podcast ter wereld” genoemd. Wanneer ik dit aan mensen aanraadt, kan ik nooit uitleggen waar het precies over gaat. Ook tijdens het pitchen bij mijn redactie bij Brandpunt+ kwam ik niet goed uit mijn woorden en viel ik zelf bijna in slaap. Host Drew Ackerman gebruikt zijn monotone stem om jou aan de nodige zzz’s te helpen. Hij vertelt over een denkbeeldig gesprek met iemand die vogelhuizen bouwt, of geeft een onnodig gedetailleerde recap van Dr. Who-afleveringen. Elke aflevering is één lange stream-of-consciousness: Drew herhaalt zichzelf, ratelt door over details, stelt zichzelf steeds vragen, gaat van A naar C naar X, ratelt door over het doorratelen… zzz. Oh. Sorry. Anyway, negenhonderd afleveringen later is Drew een podcast-superster die ook getipt wordt door de nachtuilen van The New Yorker en The Washington Post.
2. Sleepcasts van Headspace
De sleepcasts van de bekende meditatie-app Headspace zijn een soort immersieve audiobooks. Door middel van natuurlijke geluiden waan ik me op een tropische fruitmarkt, een vakantiehuisje aan het meer, of in een lege bibliotheek. Een stem beschrijft het geritsel van bladeren, het eb en vloed van de zee, of het getril van een wasserette. Er is geen plot, maar toch voel ik me een personage in een roman. Elke sleepcast duurt ongeveer 45 minuten en begint met een korte begeleide meditatie (meestal een ademhalings- of visualisatie-oefening). Die stem kun je op de app ook uitzetten trouwens als je liever luistert naar de apen die door de jungle slingeren. Op het YouTube-kanaal van Headspace staan een paar gratis sleepcasts, mocht je je euro’s liever bij je wil houden.
3. Pink noise
Oké, dit is niet echt een podcast, maar wel erg effectief. Als je worstelt met slapeloosheid, heeft iemand je vast ooit witte ruis (white noise) aangeraden: een 'geluid' dat jouw omgevingsgeluiden (blaffende honden, gillende vogels, ruziënde buren) maskeert. Het is vergelijkbaar met het geluid van een ventilator. Roze ruis (pink noise) daarentegen is veel zachter. Witte ruis wordt namelijk gecreëerd door geluiden van verschillende frequenties af te spelen, terwijl bij roze ruis alle toonhoogtes evenredig gerepresenteerd worden en… ben je er nog? Lang verhaal kort: slaap met dit geluid op de achtergrond en je hersenen zullen je dankbaar zijn.
Ondanks dat ik deze tips elke dag (oké, elke week) probeer te volgen, val ik soms terug in mijn oude gewoontes. Maar in plaats van nog strenger voor mezelf te zijn, accepteer ik dat het aanleren van een gezonde slaappatroon een kwestie van vallen en opstaan is. Als het gisternacht niet lukte en ik weer tot diep in de ochtend TikToks zat te kijken, dan probeer ik het vanavond weer. En de avond daarna. Want: voor jezelf zorgen is een levenslang, imperfect proces.