Hatsee, daar ging onze redactie - op naar Delft

Opnieuw gingen we de hort op. Dit keer naar de stad van de Technische Universiteit, maar evengoed de stad die in 2013 kortstondig de twijfelachtige eer had, hofleverancier van Nederlandse Syriëgangers te zijn.

Vaak gehoorde kritiek: jullie van de media, jullie komen alleen langs als het ergens he-le-maal misgaat, maken daar een onheilspellend verhaal over en vertrekken vervolgens zo snel als maar kan weer naar de volgende plek waar onheil lonkt. Voor positieve verhalen is daardoor amper ruimte, laat staan voor kwesties waar bewoners van de wijk in kwestie (welke wijk dan ook) daadwerkelijk mee zitten. En zo gaat een groot deel van de media aandacht naar uitschieters, terwijl het incidentele al in dat woord besloten zit: positief of negatief, een uitschieter is een uitzondering, komt per definitie niet vaak voor.

Minstens even vaak gehoorde kritiek: de enige plek waar jullie je Hilversumse filterbubbel met enige regelmaat voor inruilen, is de grachtengordel. En daardoor, waarde journalisten, hebben jullie geen flauw idee van wat er in de wereld speelt.

In beide kritieken schuilt een kern van waarheid. Nieuwswaarde is een gecompliceerd goedje, dat zich nu eenmaal vaker uit een mengelmoesje van choquering en verontwaardiging laat destilleren dan uit bewondering en hoop. Bij Brandpunt+ doen we onze uiterste best constructieve journalistiek te bedrijven, maar ook onze nieuwsvergaderingen beginnen vaak met onrecht of ellende. Daarnaast: veel journalisten hebben simpelweg niet de tijd om eens rustig in een willekeurige wijk rond te snuffelen, aangezien de volgende uitzending of krant al weer opdoemt aan de horizon.

Dat is des te problematischer voor online redacties, waar journalisten nog steeds relatief vaak het leeuwendeel van hun dagen aan bureauzijde slijten, scrollend door tijdlijnen die – wonder boven wonder – gevuld zijn met content die het eigen gelijk vooral bevestigt, het eigen wereldbeeld vooral accentueert. En het is jammer.

Want schone taak van de media is toch: net zo vaak een deur open duwen tot je iets tegenkomt, vrágen aan mensen wat er speelt in plaats van het zelf invullen. Dat kost tijd, kan soms het equivalent van een spatie opleveren en herbergt dus een bepaald risico, vooral voor redacties die het noodgedwongen toch al met minder mankracht en middelen moeten zien te redden. Twitter biedt dan vaak uitkomst, beweren sommige vakgenoten. Dat klopt maar ten dele. Want laten we wel wezen: de belevingswereld en mening van iemand die níet de moeite neemt iets te roepen op sociale media, is onder de streep minstens even belangrijk als die van iemand die dat wel doet.

Daarom gaan we de komende tijd steeds vaker met de Brandpunt+ redactie de hort op. Als popup-redactie gaan we goeddeels willekeurig gekozen wijken aan doen, en vrágen wat er speelt. We noemen dit bubbelprik-festijn Out of Office, om redenen die naar ik hoop voor de hand liggen.

Een idee dat overloopt van de originaliteit? Mwoah, nee. Een revolutionair idee? Nee, natuurlijk niet – even oud als het ambacht zelf, vermoedelijk. Maar wel een buitengewoon belangrijk idee. Het vertrouwen in de media is historisch laag, en journalisten redeneren toch meestal vanuit hun eigen referentiekader. Daarom willen we, onbevangen en onbevlekt, vragen aan mensen wat ze meemaken. Wat wij missen, met onze WO-diploma’s, onze abonnementen op dagbladen en onze debatavonden in De Balie.

De eerste plek die we aandeden was Slotermeer, een wijk in het Amsterdamse stadsdeel Nieuw-West, dat liefst 167 culturen kent. Ditmaal waren we in Delft, stad van de Technische Universiteit en de talrijke innovaties, stad waar D66 de grootste partij werd, maar evengoed de stad die in 2013 kortstondig de twijfelachtige eer had, hofleverancier van Nederlandse Syriëgangers te zijn. Een stad ook waar deftige oude gebouwen met prachtige gotische gevels op loopafstand liggen van gigantische flats, gespeend van tierelantijnen en opsmuk. Dat de bewoners evenveel van elkaar verschillen als de architectuur, is evident. We deden de TU aan, maar ook de wijk Buitenhof, waar jongerencriminaliteit weliswaar op vindingrijke wijze wordt bestreden, maar nog steeds aan de orde van de dag is. De verhalen verschijnen de komende zeven dagen online. We hopen dat jullie ze met plezier zullen lezen en kijken.

• Deel