K*nky s*ks als traumaverwerking: 'Mijn schoonvader bracht ons naar de parenclub'

Nee, niet alle kinksters zijn beschadigde zielen die pijn willen lijden om te vluchten van hun trauma’s. Maar sommige mensen leggen het één wel bewust met het ander in verband. Zo ook Ravi (24) en José (26): “Met kink haal ik de jeugd in die ik nooit had.”

Zoals we recent schreven bestaan over kink veel onterechte en zelfs schadelijke vooroordelen. Vaak denken mensen bijvoorbeeld dat mensen die kink beoefenen allemaal mentaal beschadigd zijn, of dat mensen als gevolg van trauma een interesse zouden krijgen in onconventionele seks. Dat is onzin: uit onderzoek blijkt dat mensen die interesse hebben in kink niet meer psychologische problemen hebben dan anderen. Maar dat betekent niet dat geen enkele kinkster een vorm van trauma heeft. 

Sterker nog: steeds meer wetenschappers en seksuologen suggereren dat kink voor sommige mensen een effectieve manier is om te helen van trauma, en dat heeft alles te maken met de veilige, consensuele en gecontroleerde situatie waarin mensen het beoefenen. Hoe werkt dat precies? Kinksters Ravi en José leggen het uit. “Ik heb geen contact meer met mijn biologische familie, maar de kinkcommunity is mijn tweede familie geworden”

Ravi* (24)

“Toen ik 20 was, begon ik na te denken over de dynamiek in de relatie met mijn toenmalige vriendin. Ik vroeg aan mijn therapeut: waarom heb ik in godsnaam deze seksuele voorkeuren? We kwamen tot de conclusie dat mijn liefde voor mind games en sadisme tijdens de seks voortkwam uit trauma.”

“Als ik veel van iemand hou, wil ik mijn liefde uiten met sadisme. Tijdens de seks vind ik het heel leuk om mijn partner pijn te doen, hen te vernederen. Ik denk dat dat komt omdat ik, door mijn opvoeding, emotionele verwaarlozing ben gaan zien als liefde. Mijn ouders waren allebei heel dominant, snauwden veel naar me. Er was weinig ruimte om mezelf te uiten, mijn gevoelens te uiten, te doen wat ik wil. Als ik ze iets wilde zeggen, zeiden ze ‘Hou je bek, kutkind’. En andere keren waren ze weer heel lief. Mijn trauma heeft zich op deze manier over langere tijd gevormd.”

“Als ik seks heb, vertel ik mijn partner: ‘Ik doe dit omdat ik van je hou’. Ik maak het tweestrijdig: ik ben gemeen en naar, maar toon ook liefde – zo waren mijn ouders vroeger ook. Ik vind het leuk om macht te hebben. In het dagelijks leven heb ik die drang overigens totaal niet, en ik wil niet dat mensen denken dat ik een eikel ben. Het klinkt heel fucked up, maar er is no harm done.”

“Om ervoor te zorgen dat we allebei van de seks genieten, bespreek ik van te voren alles: we stellen grenzen en spreken een stopwoord af. Ik luister heel goed naar mijn partners. Vergis je niet: kink kost niet alleen fysieke energie, maar ook mentale energie. Het is niet: fiets ‘m erin, handdoek eronder, houdoe. Je moet de andere persoon ook goede nazorg bieden.” 

“Daarom is juist seks in de kinkscene zo veilig: je moet elkaar echt heel goed vertrouwen. Je communiceert, maakt duidelijke afspraken, werkt met een kleurensysteem of een stopwoord. Dat is bijna nog veiliger dan vanilla seks. Ik zou het zo zien: je geeft ruimte voor iets dat jij wilt, in een gecontroleerde omgeving met mensen die je vertrouwt. En dat kan helpen om dingen te verwerken. Jij stelt de regels. Dat het toevallig met seks is, dat is dan maar zo.”

José* (26)

“Ik groeide op met een familie bij wie ik als trans vrouw niet mezelf kon zijn. Na veel ruzies besloot ik vorig jaar het contact te verbreken. De kinkscene is nu mijn tweede familie geworden, waarin vertrouwen, consent en liefde hoog in het vaandel staan.”
“Het stigma op kink is heel groot, en mensen hebben vaak een mening zonder zich ergens in te verdiepen. Mijn eigen motto is: als ik het nooit heb ervaren, mag ik er ook geen mening over hebben.”

“In mei ging ik voor het eerst met mijn toenmalige partner naar een speelfeest in een parenclub. Mijn schoonvader bracht ons er met de auto heen. Ik vond het doodeng, maar ik vertrouwde mijn vriendin, mijn mommy. Het werd een hele leuke avond, we hebben veel gezien, en zelfs seks gehad met een ander stel. Je kunt je voorstellen: wij, als lesbisch stel van 25 in een parenclub – dat heeft natuurlijk wat bekijks. Het grappige is: ik voelde me daar veiliger dan in een gemiddelde kroeg.”

“Later kwam ik in contact met little space. Dat is een soort trance, waarin je je voorstelt dat je een jongere versie van jezelf bent. Als ik een lange, stressvolle dag op werk heb gehad, ga ik onder een dekentje liggen, pak ik een fles en een speen en ga ik lekker Winx Club kijken. In little space kan ik ontspannen terwijl ik kleurplaten inkleur, knuffel met mensen om me heen, of interacties aanga met andere littles.”

“Ageplay is een heel aparte kink, want het kan zowel seksueel als niet seksueel zijn. Voor veel mensen is het fijn, maar het wordt ook geassocieerd met pedofilie of de seksualisatie van kinderen. Ik ben het daar niet mee eens: het gebeurt alleen met consent tussen twee volwassenen. Je kan het vergelijken met pet space – het doen alsof je een huisdier bent. Dat betekent ook niet dat je seks met dieren wilt. En er is altijd een deel van mij, het volwassen deel, dat er nuchter naar kan kijken. Ook spreek je van te voren af hoe ver je kunt gaan.”

“Ik zie dat dit veel voorkomt bij mensen die dingen gemist hebben in hun jeugd. Ook ik haal mijn jeugd als meisje hiermee als het ware in. Ik heb mijn therapeut dit ook verteld. Die zei: als het veilig, consensueel, vertrouwd is, is het júist goed.”

“Ja, heel veel mensen in mijn community hebben wat meegemaakt, en het zijn vaak wat meer alternatieve types. Ik denk dat alternatieve mensen creatiever zijn, dus zijn ze ook creatiever met seks. Ik voel veel verbondenheid met de community, en geloof me, het gaat écht niet altijd alleen om seks. We zijn ook gewoon een hechte vriendengroep.”

“Dat mensen vooroordelen hebben over kink, kan ik me heel goed voorstellen. Er is namelijk een aparte beeldvorming over dit onderwerp, altijd een beetje jolig, altijd een beetje neerbuigend. Kijk maar naar Spuiten en Slikken. Ik zou mensen aansporen om zelf eens te komen kijken. Het is zo lief, knuffelig, mensen dragen veel zorg voor elkaar. En dát laten ze niet zien in Fifty Shades of Grey.”

* Ravi en José zijn gefingeerde namen. Hun identiteit is bekend bij de redactie.

• Deel