De vraag blijft zich voordoen: migranten of gevangenen?
Locatie: Griekenland. Setting: een vijftigtal vluchtelingen, samengepakt in een ruimte met tralies en bewakers, omheind door hekken die onder stroom staan. Geen warm water te bekennen; wel veel kinderen.
Twee weken geleden, op de grens van Griekenland met Turkije: de 24-jarige Irakees Hussein Obaid wordt opgepakt, samen met zijn familie (en Brandpunt-redacteur Sakir Khade). Hussein wordt vrijgelaten omdat hij een Duitse verblijfsvergunning heeft, maar zijn vrouw en kinderen zitten nog vast. Hoe zijn familie het heeft?
Zo koopt Hussein elke dag eten voor zijn familie in de supermarkt, omdat ze op de plek waar ze vastzitten geen voedsel krijgen. Zijn zoontje van twee jaar oud heeft leukemie en elke maand bloed nodig. Om te laten zien in welke omstandigheden zijn familie leeft, smokkelen hij en een aantal anderen een smartphone naar binnen. Het resultaat: beelden van een vijftigtal vluchtelingen, samengepakt in een ruimte met tralies en bewakers, omheind door hekken die onder stroom staan. Geen warm water te bekennen; wel veel kinderen.
Volgens George Moschos, kinderombudsman van Griekenland, worden de vluchtelingen (niet geheel verrassend misschien) behandeld als gevangenen - terwijl oordeelt hij, het migranten zijn. "Dat is tegen internationale regels en Europese standaarden, maar het zijn geen uitzonderingen.” George probeert met zijn onafhankelijke instelling voor kinderrechten een lans te breken voor alternatieven, maar de oplossing ligt volgens hem niet alleen in Griekenland. “De Europese politiek wil er niet aan om kinderen naar landen te brengen om dáár asiel aan te vragen.”
En Hussein? Die gaat na anderhalve week terug naar Duitsland: zijn geld is op en hij krijgt elke dag hetzelfde te horen. Zijn familie is niet de enige die blijft proberen: elke nacht trachten vluchtelingen vanuit dit grensgebied Europa binnen te komen.
Of Europa zal reageren op George of Hussein, is nog even afwachten.