‘Tradwife’ Marilène (25) wil haar kind thuis onderwijzen: ‘Zoals God het bedoeld heeft’

De 25-jarige Marilène Loendersloot besloot haar baan als jurist op te zeggen zodra ze zwanger werd. Nu deelt ze haar ervaringen als ‘deugdelijke huisvrouw’ online. “Vrouwen zijn dan wel het zwakkere geslacht, we zijn niet zwak.”

Een vrouw die ervoor zorgt dat haar gezin warm en goed gekleed is, genoeg te eten krijgt en naar anderen omziet: dat is wat de christelijke Marilène (25) hoopt te zijn. Als moeder van een 8 maanden oude dochter deelt ze haar christelijke waarden online via een Instagram-account en een blog genaamd De deugdelijke huisvrouw.

Hoewel Nederlandse jonge volwassenen van 15 tot 25 jaar het christelijke geloof minder vaak (15%) aanhangen dan oudere generaties, blijken de jongeren díe geloven dat relatief actief te doen. Zo volgt 12 procent van de Nederlandse jonge volwassenen regelmatig een religieuze dienst via (social) media, dat is meer dan onder 25- tot 65-jarigen. Ook blijkt uit onderzoek dat degenen die in het geseculariseerde Nederland vasthouden aan het geloof, vaak streng zijn in de leer: het zogeheten ‘harde-kern-effect'.

Ook veel ‘tradwives’, jonge vrouwen die net als Marilène een traditionele rol als huisvrouw ambiëren en dat graag online etaleren, belijden het christelijke geloof strikt en actief. Hoe is het om als jonge moeder en huisvrouw volgens de regels van de Bijbel te leven in een ontkerkelijkt land? Daarover ging ik in gesprek met Marilène.

"Ik ben overal te vervangen,
behalve in mijn gezin"

Online noem je jezelf De deugdelijke huisvrouw. Vanwaar die naam?
Marilène: “Ik ben opgegroeid met het christelijke geloof en de Bijbel. In Spreuken 31, een passage uit de Bijbel, wordt gesproken over een deugdelijke huisvrouw. Dat heb ik altijd inspirerend gevonden. De deugdelijke huisvrouw is de vrouw waarover de Bijbel zegt dat zij meer waard is dan de mooiste edelstenen. Ik ben overal te vervangen, behalve in mijn gezin. Mijn man en kind hebben mij nodig. Er is niemand anders die ze kan geven wat ze nodig hebben.”

En waarom koos je ervoor om een blog te beginnen over het leven als huisvrouw?
“Ik merk dat er veel aan het veranderen is in onze keiharde maatschappij. Vrouwen nemen steeds meer de rol aan van man, en andersom. Vrouwen bekleden vaker functies als advocaat, manager of ceo. Dat kunnen ze misschien wel goed, maar in zulke topfuncties kun je er niet meer zijn voor je gezin, terwijl je als vrouw wel die oerdrang hebt. Tegelijkertijd zie ik mannen steeds vrouwelijker worden, sommigen dragen zelfs meer make-up dan ik."

“Met De deugdelijke huisvrouw wil ik een platform bieden aan gelijkgestemde vrouwen zodat we van elkaar kunnen leren en elkaar kunnen bemoedigen. Vrouwen hebben een hele grote verantwoordelijkheid om een kind op te voeden en voor het huishouden te zorgen, daar moet je als vrouw ook sterk voor zijn. Vrouwen zijn dan wel het zwakkere geslacht, we zijn niet zwak.”

Wat bedoel je als je zegt ‘het zwakkere geslacht’?
“Mannen zijn over het algemeen fysiek sterker. Ze zijn daarom ook meer geschikt voor lichamelijk zware beroepen, zoals stratenmaker.”

Er zijn genoeg mannen die liever bij hun kinderen zijn dan op werk. Moeten die volgens jou dan tóch kostwinner zijn?
“Ja. Het is natuurlijk ieders eigen keuze, maar volgens de Bijbel hoort de man voor het brood op tafel te zorgen. Mijn eigen man moet ’s ochtends vroeg uit bed en komt ’s avonds pas laat thuis. Als ons dochtertje ’s avonds wakker wordt, rent hij naar boven om haar uit bed te halen. Hij wil zo graag bij haar zijn. Maar God heeft het zo bepaald.”

Hoe ervaar jij het christelijke ouderschap in een geseculariseerde samenleving?
“Ik vind het lastig te zien dat de onderlinge rolverdeling bij veel stellen verandert. Ik geloof dat God die rolverdeling heeft bepaald met een reden. Mocht je niet in een god geloven, dan is het nog altijd zo dat alleen vrouwen zwanger kunnen raken, baby’s kunnen dragen en borstvoeding kunnen geven.”

“Als wij met ons kindje op pad gaan, weet ik hoeveel luiers er mee moeten in de luiertas. Mijn man zet die tas vervolgens in de auto. Hij kan misschien wel leren hoeveel luiers er mee moeten, maar dat is simpelweg niet zijn taak.”

Hoe kijk jij dan naar homo-ouderschap?
“Ik zie het zo: om kinderen te krijgen heb je een man en een vrouw nodig. Zo heeft God het geschapen. Als twee vrouwen of twee mannen een kind willen krijgen, hebben ze dus medische hulp nodig. Ik geloof daar niet in. Daarbij hebben kinderen een vader- en moederfiguur nodig. Dat brengt stabiliteit. Ik wist altijd precies waarvoor ik bij mijn vader of bij mijn moeder moest zijn.”

“Als je mij dan vraagt of je twee moeders of twee vaders zou moeten ontzeggen om kinderen te krijgen, dan denk ik van wel. Het is niet zoals God het heeft bedoeld.”

Uit onderzoek blijkt dat kinderen in regenbooggezinnen juist gelukkiger en gezonder opgroeien én een betere band hebben met elkaar dan kinderen van heterokoppels.
“Ik ken de onderzoeken niet, die zou ik eerst graag willen inzien. Dan pas kan ik er een goede mening over vormen.”

Laat ik het dan bij mezelf houden: ik heb twee moeders en heb mijn thuissituatie nooit als instabiel ervaren. Voor de stabiliteit van een kind is het in mijn ervaring vooral belangrijk dat er volwassenen zijn die je liefhebben, je voorzien in je eerste levensbehoeften en je weerbaar maken voor de wereld waarin we leven. Of die taken worden vervuld door één oom of drie moeders en een vader, doet er volgens mij niet toe.
[Marilène is even stil. Dan:] "Mag ik je vragen hoe het voor jou zou zijn geweest als je een jongen was?”

Dan waren er genoeg mannen in mijn omgeving geweest die me hadden kunnen vertellen hoe ik mijn baard moet scheren of mijn piemel moet wassen, als dat is wat je bedoelt.
“Dat vind ik toch wel moeilijk. Ik vind dat er geen drempel mag zijn als je dat soort dingen wilt leren. Het is heel fijn en bijzonder dat jij naar opa’s, ooms en vrienden kunt gaan met vragen, maar ik vind er wel wat van. Daarmee zeg ik niet dat ik vind dat jij niet goed bent opgevoed door jouw moeders. Ik bedoel het niet vervelend hoor, maar ik ben erg benieuwd wat nieuw onderzoek over vijftig jaar gaat uitwijzen. Ik vind alleen dat vaders bepaalde dingen horen te leren aan hun zoons en moeders aan hun dochters. Anders wordt het ongemakkelijk.”

Is ongemak dan erg?
“In sommige gevallen wel. In christelijke gezinnen is het niet de bedoeling dat we elkaars naaktheid ontdekken en alles wat daarbij komt kijken. Jongens moeten daarover kunnen praten met hun vaders en meisjes moeten daarover kunnen praten met hun moeders.”

Er zijn ook heterokoppels die medische hulp nodig hebben om een kind te kunnen krijgen, bijvoorbeeld door vruchtbaarheidsproblemen. Zouden die dan ook geen gezin mogen stichten?
“Tja, dat vind ik een lastige. Ik zie het nu ook gebeuren bij familieleden en dat vind ik heel erg. Tuurlijk kan de medische wereld helpen, maar dat is een keuze die je samen moet maken. God is namelijk de gever van het leven. IVF is heel zwaar. Wil je dat en vind je dat het waard? Daar moet je goed over nadenken. Mijn man en ik hadden er niet voor gekozen. Maar voor ons is dat nu achteraf makkelijk praten.”

"Met thuisonderwijs wil ik mijn dochter beschermen, niet wereldvreemd maken"

Jullie kindje is nu acht maanden. Veel tradwives geven thuisonderwijs of hebben die wens. Ben jij van plan om thuis les te geven?
“Absoluut. Ík heb mijn kind van God gekregen en ík moet haar opvoeden zoals ík geloof dat God dat van ons vraagt. Niet dat een juf of meester dat niet kan doen, maar dan heb ik minder controle en invloed op wat mijn kind leert. Dat vind ik toch wel belangrijk.”

“Op school worden er dingen geleerd die niet stroken met mijn christelijke normen en waarden. Mijn kind hoeft bijvoorbeeld echt niet op haar zesde te weten wat (zelf)bevrediging is*. Of dat het normaal wordt gevonden dat zij na een avondje stappen ‘s ochtends niet meer weet wie er naast haar ligt.”

“Natuurlijk zijn er christelijke scholen. Ik ben alleen bang dat die zullen verdwijnen. Als scholen bijvoorbeeld weigeren seksuele voorlichting te geven, krijgen ze op den duur geen subsidie meer*. Ik ben benieuwd hoe de situatie is zodra mijn kind vier is. Er verandert zoveel, in zo’n rap tempo. Met thuisonderwijs wil ik haar gewoon beschermen, niet wereldvreemd maken.”

Hoe denk je te voorkomen dat je kind een heel geïsoleerd leven gaat leiden?
“Er zijn zoveel mogelijkheden om met andere kinderen te spelen. Wij wonen in een woonwijk met tal van kinderen, daarmee kan ze lekker buitenspelen. Er zijn online allerlei groepen te vinden met huismoeders die thuisonderwijs geven en samen afspreken om bijvoorbeeld in het bos te leren welke verschillende soorten bomen er zijn. Naast school bestaat er natuurlijk ook nog muziekles of sport.”

"Het is heel makkelijk om als ouder je kind voor acht uur lang te dumpen op school, ze daar te laten overblijven tussen de middag en na school ook nog eens naar de buitenschoolse opvang te sturen. Dat kan toch niet! Mijn dochter is door God aan mij gegeven en ik heb de verantwoordelijkheid over haar welzijn en dat wat ze leert. Dat is niet niks. Dat vraagt simpelweg heel veel inzet, maar ik doe het met en uit alle liefde. Wij leven zoals God dat van ons vraagt en dat vind ik uiteindelijk het allerbelangrijkst.”

• Deel