We vroegen tatoeëerders welke tatoeages ze echt beu zijn

Francine, foto Frank by Rene

Francine Launspach (Tattoolab)

“De nummer één gevraagde tatoeages is het infinity-teken. Ik zet ze het liefst helemaal niet meer. Na zes jaar voor jezelf te werken, wil je dat niet meer. Ik mag nu andere dingen maken. Wat ook veel wordt gezet zijn rozen. Maar die zie ik eigenlijk wel graag. Rozen zijn altijd weer anders. Ik hou van afbeeldingen van planten en dieren. Daarom hou ik ook van de zwaluw, ook al is het een tattoo-icoon geworden. Symbolen worden heel snel cliché. Maar dat is niet voor niets: ze werken blijkbaar. Het hartje, daar zie ik nog wel wat in, maar infinity: nee. De paardebloem met de wegvliegende pluisjes vind ik dan wel weer verschrikkelijk als die op een foute manier wordt gezet, gek hoe dat werkt.

Zakhorloge

De mandala wordt nu ook veel gevraagd. Dat noemen we soms een beetje gekscherend de nieuwe tribal. Wat altijd blijft terugkomen is de vraag naar de zwarte panter en een tijger, dat zijn echte klassiekers. In de jaren negentig waren het dolfijnen en tribals. O, en de klokken! De eindeloze klokken! Dat vragen mensen als hun kind is geboren! Dus: ‘vijf over half zes is mijn kind geboren’, en dan mag ik weer een zakhorloge zetten dat die tijd aangeeft. Dan denk ik ‘kom op!’. Dat doen we niet meer. Een stuk of vijf, zes per jaar is het goed, maar meer niet.

Wij zijn een custom tattoo-studio, wat anders is dan een walk-in shop of een allround shop. Bij ons gaat het om kunstprojecten, vanaf begin tot de eindfase begeleiden we de klant. Wij willen ervaringen een fysieke plek geven. Gelukkig komen er ook veel klanten naar ons toe die net iets meer willen dan een symbooltje. En als ze een symbool toch willen, doen we vaak een brainstorm tijdens een bespreek-afspraak om te kijken wat dat brengt. We vragen mensen waarom ze de tatoeage willen. Vaak komt er dan uit dat het infinity voor hen symbool staat voor hun band met hun vader/moeder, hun kind of de oneindige liefde de ze voelen voor hun partner. In die gesprekken kijken we dan of die gevoelens misschien ook op een andere manier kunnen vastleggen.

Namen van geliefden

Heb ik ergens spijt van? Vroeger zette ik nog weleens namen van geliefden op de arm van mensen. Dat doe ik nu echt niet meer. Mensen kunnen geen bezit van een ander zijn. Ik ben er te feministisch voor. 

Je moet weten dat ik die mensen niet stom of dom vind, maar dat ik ze gewoonweg liever help het beeld dat ze hebben, of het gevoel dat ze de tatoeage willen laten uitdrukken, om te zetten in iets origineels, iets krachtigs. Ik help ze het juiste beeld bij hun geliefden te vinden. Als die fase in je leven waarin je de tatoeage zet overgaat, heb je in ieder geval een mooie herinnering aan precies die fase in je leven. Dus niet de naam van de ex, maar een mooie bloem die voor die periode in je leven staat. Kijk, het is lachwekkend als je mensen keer op keer hetzelfde ziet doen. Maar ik lach niemand uit. Voor mij is dit mijn werk, ik verdiep me in alle stijlen van tatoeëren, in de kunst, in afbeeldingen en de culturen waar die afbeeldingen uit voortkomen. Veel klanten komen naar ons toe voor die expertise en daar ben ik ze dankbaar voor. 

Als je zelf iets origineels wil, raad ik aan toch zelf onderzoek te doen. Als je een beeld bedenkt, kijk dan eens op Pinterest of het al vaak gedaan is. Kijk ook om je heen, bijvoorbeeld in hedendaagse fotografie, en ga op zoek naar beelden die voor jou iets betekenen. Sommige mensen komen naar me toe met een mood board, dat werkt heel goed. Buiten de gebaande paden zoeken is goed. Als je het dan nog niet weet, ga op zoek naar tatoeëerder die gesprek met je aan wil gaan. Betaal daar desnoods voor. Betaal voor een brainstorm. Het zijn kunstenaars, met minimale en dure tijd. Je kan er beter 150 euro meer voor uitgeven. Zie het als kunst kopen: voor een schilderij in de woonkamer ga je vaak ook het gesprek aan met de kunstenaar zelf.”

Morrison, bron foto: Bureau Punt

Morrison Schiffmacher (Schiffmacher & Veldhoen Tattooing)

“Op een gegeven moment nam iedere klant een infinity-symbool met een paardebloem erin. Tegen klant nummer zes zei ik: ‘we hebben er net vijf gedaan.’ Het is het aarsgewei van nu. Moeders die daar nu mee rondlopen doen daar lacherig over en zo zal het over twintig jaar ook zijn met dat infinity-symbool. 

Met ‘forever’ eer je je oma niet

Wat wel anders is is dat meiden van nu soms heel slecht tegen kritiek of commentaar kunnen. Mensen worden weleens boos op je als je zegt dat iets een cliché of te vaak gedaan is, dan ben jij dat kutwijf. Terwijl je ze een dienst probeert te bewijzen. Als iemand vraagt om het woord ‘foverer’ in het infinity-teken te tatoeëren dan zeg ik: luister eens, dat is dubbelop. Op zo’n manier eer je toch niet je oma? Kies dan iets leukers uit. Ik ga dan een gesprekje aan: waar hield oma van? Rozen? Dan is dat misschien iets. Was je opa een visser? Dan doe je hem al meer eer aan met bijvoorbeeld een vishengel en een visje. 

Maar goed, we leven in minder originele tijden. Dat zie je ook zo met kleding. Hebben anderen het? Dan willen mensen het hebben. Het wordt nagedaan, zonder te denken wat het betekent. Iemand wilde laatst de tekst ‘Babe is busy’. Maar wat betekent dat? Wil je dat op je 36e nog op je hand hebben? Op zo’n moment raad ik het af hoor. 

Een lelijke, grappige herinnering

Tegelijkertijd vind ik dat het niet zoveel uitmaakt. Alles is een cliché. Alles is al gedaan. En alles komt weer een keer terug. Je hoeft eigenlijk nooit spijt te hebben van een tatoeage, want het kan gewoon een herinnering aan een leuke tijd zijn. Een lelijke herinnering, maar dat is dan ook weer grappig. Dat gaan heel veel mensen krijgen met die standaard tattoos die er nu worden gezet.

Een tip om een originele tatoeage te krijgen is: luister goed naar de tatoeëerder. We doen dit vak de hele dag, elke dag. Je gaat naar huis, praat erover. We weten waar we het over hebben. 

Alles is tatoeages in mijn leven. Boeken die ik lees, films die ik zie: alles informeert het tatoeëren. Als je er een laat zetten, vergelijk het dan met de tandarts: daar luister je toch ook naar? Soms heeft iemand eigen wil. Je wil ook meewerken, maar het is ook een samenwerking. Liefst meer van de tatoeëerders kant dan van de klant zelf. Je krijgt de mooiste tatoeage als je zegt: ik ken je werk, ik vind het mooi, wat kan je voor me doen. Ik heb het idee dat je bij zulke tatoeages kunt zien dat de tatoeëerder extra zijn best heeft gedaan.”