Een heerlijke Italiaanse kruising tussen Mad Men en Gomorra met veel schoudervullingen en mobiele telefoons met te lange antennes.

Het is het door corruptie en schandalen overspoelde Italië van 1992, maar ondanks alle problemen proberen een aantal mensen er toch het beste van te maken. Een ex-militair struikelt per ongeluk de politiek in en moet alle zeilen bijzetten om überhaupt te begrijpen waar ze het in de Senato della Repubblica over hebben; een vrouwen verslindende marketeer met een veel te grote mobiele telefoon – inclusief antenne – hangt een beetje de Italiaanse Don Draper uit; een hongerige jonge agent probeert naast z'n strijd tegen corruptie ook nog een persoonlijke kruistocht tot een goed einde te brengen; een klassieke Italiaanse schone ketst alles wat los en vast zit in de hoop ooit iets te mogen aankondigen op Rai Uno en een jonge vrouw erft het imperium van haar vader, maar dat blijkt niet het mooiste cadeau te zijn dat hij haar post mortem in de handen kon drukken. Lopen ze in eerste instantie nog een beetje los van elkaar aan te klooien, na verloop van tijd beginnen de verhalen van de verschillende karakters steeds meer met elkaar verstrengeld te raken en ontvouwt zich een vertelling waar je geen genoeg van krijgt. Ik niet in ieder geval.

Bij de onderstaande trailer moet je het zien te redden met je huis tuin en keuken Italiaans en zelfs dan is het al meesterlijk. Toch?!

Made in Europe
Wie Gomorra heeft gezien weet dat je het neerzetten van een lekker drukkende Italiaanse sfeer wel aan Sky Atlantic over kan laten. 1992 is een visueel orgasme. Een ode aan alles wat mooi en lelijk was aan de ’90’s. Het enige wat thuis op de bank nog ontbreekt is het gevoel van die brandende Romeinse zon in je nek en in je neus de geur van gebrande koffiebonen en met Valentino Uomo ondergespoten iele kereltjes met een veel te strakke broek en geëpileerde wenkbrauwen. Het is zo’n serie die eigenlijk alleen in Europa gemaakt kan worden. Corbijn zou hier waarschijnlijk iets mompelen over de unieke stand van de zon en hoe deze op beeld zo prachtig weerkaatst op het marmer van Rome’s mooiste monumenten. Whatever, Anton.

Langzaam wegzakken in ‘n eucalyptusbad
Ontploffing- en piependebandenachtervolgingfetisjisten zullen voor 1992 de schouders ophalen. Te langzaam. Veel te langzaam. Voor mij was het vooral langzaam wegzakken in een net iets te heet bad en je lekker laten bedwelmen door de opstijgende eucalyptus dampen. Tegen het eind van 't seizoen zat ik er helemaal in en zag tot mijn volle tevredenheid dat er genoeg losse eindjes achterbleven om in een tweede seizoen op voort te borduren. Misschien kunnen ze ‘m wel doortrekken tot ’95, zodat ik, spinnend van geluk, tien afleveringen lang kan kijken naar jankende Italianen die snotterend in de schoot van hun moeder de verloren Champions League finale tegen Ajax een plekje proberen te geven . Hoe mooi zou dat zijn? Het zou van 1992 de meest geweldige serie ooit maken, maar dat zullen ze wel weer geen goed idee vinden.

• Sky Atlantic (2015)
• Alles wat mooi en lelijk was aan het Italie van de 90's verpakt in een serie.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel