Mocht jij je afvragen wat ze daar in het Vaticaan - achter gesloten deuren - allemaal lopen uit te spoken, dan is dit de serie voor jou. Of misschien juist helemaal niet.

We weten dat HBO met series als The Sleepers, Blinded By The Lights, Hackerville en The Pact al aardig wat jaren aan de weg timmert in Oost-Europa, maar ze beginnen zich de laatste tijd ook steeds meer te bemoeien met het televisieaanbod in Spanje. Prima ontwikkeling, als je het mij vraagt. Zo dropten ze met Foodie Love een lekkere dramedy over de parendans tussen twee veelvraten, schotelden ze ons met Patria de terreurdaden van de Baskische afscheidingsbeweging ETA voor en komen ze nu met het lichtelijk bizarre 30 Monedas. Deze nieuwste van Spaanse bodem heeft nog het meeste weg van een eigenaardige kruising tussen een enigszins knullige telenovela en een nogal pervers horrorverhaal. Een wonderbaarlijke mix die – vreemd genoeg – best aardig wegkijkt.

En bedankt, Judas

Ik ben niet gelovig opgevoed en mijn bijbelkennis is om te janken, maar Judas heeft Jezus schijnbaar een oor aangenaaid in ruil voor dertig zilveren munten. Hij had op voorhand ook niet helemaal lekker ingeschat wat zijn verraad voor gevolgen zou hebben, dus toen Jezus opeens de doodstraf kreeg, schrok Judas zich een hoedje. Hij werd opgevreten door schuldgevoel en besloot – fijne kerel die hij was – het geld terug te geven aan de geniepige priesters die hem voor hun karretje hadden gespannen. In de club met bloedgeld een fles Dom Perignon afrekenen voelde voor Judas namelijk toch niet zo lekker. Er rustte een vloek op dat geld, dus daar kon je maar beter afstand van nemen. Tweeduizend jaar later probeert een geheime orde van machtsbeluste kardinalen de munten – die inmiddels over de hele wereld verspreid zijn – weer bij elkaar te krijgen. Ze geloven dat de complete set hen van ongekende krachten zal voorzien. Voor de laatste munt melden ze zich in een klein Spaans dorpje. Ze hebben alleen geen rekening gehouden met een zwaarbewapende rock & roll-priester die zijn lammeren beschermt met in wijwater gedoopte kogels. Dat laatste staat – geloof ik – niet in de bijbel, maar het is wel waar 30 Coins in grote lijnen over gaat.

In de club met bloedgeld een fles Dom Perignon afrekenen voelde voor Judas niet zo lekker.

Belgische kneuterigheid

30 Monedas heeft wel wat weg van Belgische series als La Trêve, Beau Séjour en Tabula Rasa. Het is niet per se altijd even goed – soms lijkt het net een productie van het lokale dorpstoneel – maar door de kneuterigheid is het wel erg sympathiek. Vind ik dan. Zelfs als het tegen het einde aan alle kanten uit de bocht vliegt. Ook het what-the-fuck-gehalte is prima op orde. Vanaf seconde één – waarin een netjes geklede, oudere man een bankgebouw binnenwandelt en uit het niets iedereen overhoop begint te knallen – neemt verbijstering de overhand. Een gevoel wat alleen maar wordt versterkt, wanneer niet veel later een hoogzwangere melkkoe een volslagen krankzinnige bevalling doormaakt. De toon is meteen gezet. Er heerst een constante sfeer onheil en mysterie, aangewakkerd door de vraag wat ze daar in het Vaticaan – achter gesloten deuren – allemaal lopen uit te spoken. Liggen ze daar languit op de bank – bakje Wokkels op de buik – eindeloos herhalingen van Little House On The Prairie te bingen of zitten ze op hun knieën rond een ouijabord om donkere geesten uit het hiernamaals op te trommelen? 30 Monedas vermoedt het tweede en dat heeft best een grappige serie opgeleverd.

• HBO (2020)
• Telenovela meets pervers horrorscenario
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel