Na het ietwat teleurstellende Dumbo was het hopen dat de live action-versie van Aladdin het beter zou doen. En dat doet-ie! De remake van het Disney-sprookje is erg vermakelijk, Will Smith stukken leuker dan gedacht en onze eigen Marwan Kenzari is on fire!

De verwachtingen voor deze tweede grote Disney-recycle van het jaar lagen na het zien van Dumbo errug laag. En ook de eerste teasers van Aladdin bezorgden me geen kippenvel. Will Smith als blauwe geest… ik voelde hem niet helemaal. Correctie: helemaal niet. Het enige wat nog voor een vleugje hoop en enthousiasme zorgde, was de bevestiging van Guy Ritchie als regisseur en Marwan Kenzari als Jafar. Maar wat blijkt, deze live action-Aladdin is gewoon een heel vermakelijke film. Zo vermakelijk, dat het me even het gevoel gaf dat ik als 9-jarige kreeg toen ik de tekenfilm zag - de tijd waarin ik (nog net) in sprookjes geloofde. Sterker nog, ik kreeg op sommige momenten even het gevoel op een vliegend tapijt te zweven. Of ga ik nu te ver?

Net als het origineel: pfiew

Aan het verhaal heeft Guy Ritchie (gelukkig) weinig veranderd. Heel origineel is het scenario daarmee niet, maar Dumbo bewees dat extra verhaallijnen en nieuwe personages niet garant staan voor extra kijkplezier. Prachtige decors, mooie visuele effecten, leuke acteurs en een goede dosis humor doen dat wel. En in Aladdin brengt Ritchie al deze elementen simpelweg lekker samen. Hij voegt er bovendien wat leuke nieuwe snufjes aan toe: gelikte dansmoves op een fissa bij de sultan, een schattig extra liefdesplotje (die hier wél werkt) en een tof girl power momentje dat ik niet zal spoilen.

Goed gecast 

De Egyptisch-Canadese Mena Massoud is een erg charmante Aladdin, de Brits-Indiase Naomi Scott is een innemende en stoere Yasmine en Will Smith een onverwacht gezellige lampgeest. Hoewel ik de eerste minuten van de avonturenfilm echt nog even moest wennen aan Smith. Ook in de bijrol-categorie wordt leuk geacteerd. Billy Magnussen is een beetje flauw als Prince Anders, maar Navid Negahban (Abu Nazir uit Homeland) als de sultan en Nasim Pedrad (Saturday Night Live) als Yasmines hofdame Dalia imponeren in hun kleine momentjes. Net als het aapje Abu, de irritante papegaai van Jafar en de tijger van Yasmin. Maar Aladdin is wat mij betreft echt de film van Marwan Kenzari, die je met zijn quasi-psychopathische Jafar-vertolking al snel doet vergeten dat je naar Marwan kijkt. Knap!

Lekker die nostalgie

Minpunten? Aladdin had niet langer hoeven duren dan de ruim twee uur die er nu voor staan, terwijl de schrijvers in de derde akte juist te snel de finishlijn willen bereiken. Daarnaast heb ik persoonlijk een haat-liefdeverhouding met de liedjes. In de tekenfilm komen die perfect tot hun recht; in de live action-versie zijn het ineens echte mensen die de nummers vertolken. En dat neigt naar musicalfilm, niet mijn favo genre. Tegelijk halen tracks als A Whole New World een hoop jeugdsentiment naar boven. En als je even vergeet dat je inmiddels een cynische volwassene bent, is de zoete nostalgie eigenlijk best lekker. Aladdin voert je even mee naar een andere wereld. Ga hem zien, leun lekker achterover in je bioscoopstoel, laat je betoveren, lach mee en wandel met een vrolijk gevoel de zaal uit.

• Aladdin (2019)
• Avontuur, actie, familiefilm
• Duur: 2h, 8min
• Regie: Guy Ritchie
• Cast: Will Smith, Marwan Kenzari, Naomie Scott, Mena Massoud

• Deel