De allerkleinste held van het Marvel-universum laat in een amuserend vervolg zien hoe je actie, avontuur en humor écht goed blendt. Deadpool eat your heart out.

Poeh! Met zoveel Marvel-avonturen die in rap tempo uitkomen, zou je haast de tel kwijtraken. For your information: Ant-Man and the Wasp is na Black Panther en Avengers: Infinity War alweer de derde Marvel-film in een half jaar tijd en alweer de twintigste MCU-filmtelg. Hoppa! Gelukkig kan ik alvast verklappen dat het de kwaliteit niet ten slechte komt: Ant-Man and the Wasp is een supervermakelijke film. Qua verhaal, subplots, personages, locaties en de proporties van de actiehelden oogt hij misschien minder ambitieus dan z’n Marvel-broers en -zussen, maar hij doet zeker niet voor ze onder. Sterker nog (en dat had ik op voorhand niet verwacht): het werkt juist heel verfrissend.

Hoe doet-ie dat toch?
Het verhaal speelt zich af tussen Captain America: Civil War en de laatste Avengers-film. Ant-Man, aka Scott Lang (Paul Rudd), nadert het einde van zijn huisarrest, maar wordt op de valreep door Hope (Evangeline Lilly) en haar vader Dr. Hank Pym (Michael Douglas) opgeroepen voor een nieuwe missie: Dr. Hanks vrouw (Michelle Pfeiffer) redden uit de Quantum Realm; een gevaarlijke alternatieve dimensie waar je niet zomaar even in of uit wandelt. Die missie wordt extra riskant wanneer het trio achterna wordt gezeten door een criminele bende én een mysterieuze dame met superkrachten die om uiteenlopende redenen ook een stukje ‘kwantumuniversum’ willen bemachtigen. In de tussentijd moet Ant-Man de politie nog even laten geloven dat hij zich netjes aan z’n huisarrest houdt. En oh ja, de superheld is ook nog papa geworden! Genoeg te doen dus. Gelukkig staat Hope hem als The Wasp bij.


Cast = on fire!
Die overvolle to-do-list van de superheld levert een geweldige mix aan avontuur, actie, maar ook gewoon heel menselijke (vaderlijke) momentjes op waarin de cast een smakelijk potje acteerwerk én onderlinge interactie laat zien. Rudd is heerlijk op stoom als de nuchtere en zo-gewoon-gebleven actieheld met z’n gevatte humor en aandoenlijke glimlach, Evangeline Lilly biedt met haar superhelden-scepsis nuchter en stoer tegenwicht, Michael Douglas is prettig sarcastisch en Michael Peña: die schiet in iedere scène raak. Wacht maar: het moment waarop hij een waarheidsserum krijgt toegediend om de locatie van z’n buddy Ant-Man te verklappen doet je in je broek pissen van het lachen. En mag ik nog even toevoegen dat de chemie tussen Michael Douglas en Michelle Pfeiffer heel aandoenlijk is? Die zou ik nog wel een keer als on-screen liefdesduo willen zien.

Balans is key
Natuurlijk zul je ook op veel geweldige visuele effecten en originele actiemomenten getrakteerd worden. Maar wat Ant-Man and the Wasp zo uniek maakt, is de fijne balans tussen al deze elementen: humor, intimiteit en spectaculaire actie worden perfect afgewisseld. Waar een film als Deadpool de comedy trein te hard door de film laat denderen, lijken de makers van Ant-Man beter te kunnen doseren. En daardoor komen de intieme momenten, de persoonlijkheden en het avontuur beter tot hun recht. Ga deze film zien, je zult lachen van begin tot eind. En je weet het hè; bij een Marvel-film blijf je ALTIJD zitten tot de laatste letter van de aftiteling.

• Ant-Man and the Wasp (2018)
• Avontuur, actie, sci-fi
• Duur: 1h, 57min
• Regie: Peyton Reed
• Cast: Paul Rudd, Evangeline Lilly, Michael Peña, Hannah John-Kamen, Bobby Cannavale, Judy Greer, Tip ‘T.I.’ Harris, Michelle Pfeiffer, Laurence Fishburne, Michael Douglas

• Deel