In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week: The Paradise Suite.

Deze week is het Nederlands Film Festival weer begonnen en net als elk jaar zal het ongetwijfeld weer een discussiepunt zijn in hoeverre Nederlandse films een getrouwe afspiegeling vormen van wat er in de Nederlandse samenleving gebeurt. Wie afgaat op kaskrakers als Soof en Gooische Vrouwen zal denken dat Nederland een lelieblanke bevolking kent die alleen wakker ligt van typische first world problems. Maar naast deze populaire romkoms worden er – gelukkig – ook films gemaakt die iets meer laten zien over actuele problemen, zoals Layla M. Die film, over een Marokkaans meisje dat zich laat verleiden door jihad-propaganda, trok nog een mooi aantal bezoekers (ruim 36.000). Maar doorgaans is het lastig een groot publiek te vinden voor ‘moeilijke’ films, waar in Nederland zo’n beetje alles wat geen romkom of boekverfilming is onder wordt geschaard.

Mozaïekfilm
The Paradise Suite - vanavond 22.55 op NPO 2 - is ook geen romkom of boekverfilming. Daarmee valt hij automatisch in de categorie ‘moeilijke film’, want het is ook nog een mozaïekfilm over zes verschillende asielzoekers, zonder grote rollen van bekende Nederlandse acteurs. Regisseur en scenarioschrijver Joost van Ginkel mikte ook niet op een grote publiekstrekker – de film trok krap 6000 bezoekers – maar zijn Paradise Suite beleefde twee jaar terug wél zijn wereldpremière op het prestigieuze filmfestival van Toronto. En het drama veroverde vorig jaar op het Nederlands Film Festival bovendien drie Gouden Kalveren: Beste Film, Beste Scenario en Beste Acteur. Daarmee liet The Paradise Suite de gedoodverfde winnaar Publiek Werken (tien nominaties, geen enkel Gouden Kalf) achter zich: de leden van de Dutch Academy zagen blijkbaar meer in een film die iets over het Nederland van nu zegt dan in een degelijke boekverfilming als Publieke Werken.

Rozenplukker 
The Paradise Suite volgt de levens van een aantal zeer verschillende buitenlanders die al dan niet legaal in Nederland verblijven. Zoals een Bulgaars meisje (Anjela Nedyalkova) dat hoopt een carrière als model te gaan volgen, maar bij een dubieus bureau belandt dat in sekswerkers handelt. Of de rozenplukker (Gouden Kalfwinnaar Issaka Sawadogo) die in primitieve omstandigheden leeft maar zijn waardigheid zorgvuldig bewaart. Maar tussen de zeer verschillende personages treffen we ook een gevluchte Servische oorlogsmisdadiger (Boris Isakovic) aan, en een Zweedse musicus (Magnus Krepper) die een moeizame relatie heeft met zijn zoon, een bedplassend wonderkind. Vroeg of laten zullen hun wegen elkaar kruisen, soms op verrassende wijze.

Droom
Joost van Ginkel, die eerder 170 Hz maakte, kwam op het idee toen hij als bijbaantje auto’s parkeerde in de haven van Amsterdam. Daar kwam hij alle nationaliteiten tegen, behalve de Nederlandse. De verhalen van de buitenlanders inspireerden hem tot het schrijven van The Paradise Suite, onder het motto: ‘iedereen jaagt een droom na, maar wat als de droom ons in de steek laat?’ De titel is dan ook op zijn minst ironisch bedoeld, gezien de ontberingen die de meeste personages moeten doorstaan. Maar het drama over deze gelukszoekers zegt wél meer over de Nederlandse samenleving dan Soof 2. 

The Paradise Suite was ook de Nederlandse inzending voor de Oscars, maar de film haalde de shortlist van vijf films uiteindelijk niet.

The Paradise Suite zie je vrijdag 22 september om 22.55 op NPO 2

• Deel