Een Deense serie die bewijst dat niet alleen van ruilen, maar ook van hebberig om je heen graaien huilen komt.

Alles moet groter. De BMW moet groter. Het vakantiehuis aan de Franse Rivièra moet groter. De tetten van je 25 jaar jongere vriendin moeten groter. Prima natuurlijk, maar die grappen kosten geld. Flink veel geld. Niet gek dat die opeenstapeling van gierende midlife crises in de top van het bedrijfsleven en bankwezen tot een enorme puinhoop heeft geleid. Een huizenmarkt die bleek te staan op drassig drijfzand; niet functionerende topmannen, die werden weggepromoveerd met gouden handdrukken waar je in Nederland elke maand wel een raadgevend referendum mee zou kunnen organiseren en vooral veel wantrouwen onder de gewone burger. Jij en ik, zeg maar. Naast alle ellende zit er ook een hele positieve kant aan al dat gretige gegraai, het is zo’n lekkere inspiratiebron voor films. The The Wolf Of Wall Street, Inside Job en The Big Short, we hadden er waarschijnlijk niet van kunnen smullen als niet eerst een paar megalomane figuren volledig door het lint waren gegaan. Denk ik tenminste. Ook in serieland hebben ze inmiddels begrepen dat je met dit gegeven alle kanten op kunt. Zo kwam Showtime met Billions, begint USA Network dit jaar al aan z’n tweede ronde Mr. Robot en hebben de Denen hun eigen lekker-graaien-aan-de-top met Bedrag.

 

Energreen
Bij het energieconcern Energreen doen ze net alsof ze Jezus verpakt als bedrijfje zijn, maar niets is minder waar. Achter al het lobbyen voor schonere energie gaat vooral veel lobbyen voor de eigen broekzak schuil. Niet zo mooi. Detective Mads voelt aan zijn onrechtwater dat er iets niet in de smiezen is bij ‘t bedrijf. Als één van de Energreen medewerkers dood aanspoelt, is dat voor hem het startschot om eens even flink op onderzoek uit te gaan. Mads, hè? Die dode medewerker heeft daar natuurlijk de kracht niet meer voor.

Denen moeten een beetje doorpakken
We hebben het er De sfeer is lekker maar het grijpt je niet bij de strot. altijd over dat die Denen in zo’n rap tempo lekkere nieuwe series spugen, maar de laatste goeie was Arvingerne en die is alweer van 2014. Hoog tijd om weer eens over de brug te komen dus. En is dat met Bedrag gelukt? Niet helemaal. De sfeer is lekker en op het acteren valt, zoals in de meeste series van Deense bodem, weinig aan te merken, maar het grijpt je niet zo naar de strot zoals Forbrydelsen, Bron|Broen of de eerdergenoemde series. Het zit voornamelijk in het verhaal, wat teveel aan het oppervlak blijft. De drie verhaallijnen bewegen meer langs elkaar, dan dat ze met elkaar verweven raken. Daarbij is het leven van de jonge automonteur Nicky totaal niet relevant voor de serie. Zijn verhaal zou je moeiteloos kunnen schrappen en de gewonnen tijd steken in het onderzoek rondom Evergreen en ‘t uitdiepen van de karakters. Op dat laatste valt namelijk ook wel wat aan te merken.

Mist een echt karakter
Borgen had Birgitte en Kasper, Forbrydelsen deed ‘t met Sarah en in Bron|Broen verloren we ons hart aan Saga en Martin, maar na het kijken van Bedrag staan we met lege handen. Geen van de hoofdrolspelers spreekt écht tot de verbeelding. Had denk ik wel gekund, maar dan hadden ze meer tijd moeten steken in de ontwikkeling van de karakters. Met Mads, Evergreen directeur Alexander en de ambitieuze juriste Claudia Moreno heeft Bedrag drie interessante persoonlijkheden, maar ze krijgen niet genoeg water om te groeien. Jammer. Dat, in combinatie met de plot, maakt Bedrag tot een serie die zéker niet slecht is, maar in de vergelijking met haar Deense voorgangers duidelijk aan het kortste end trekt.

• DR1 (2016) 
  
• Graaiers aan de top met nogal een duistere administratie 
  
• 45 minuten per aflevering 
  

Check ook FunX voor meer serienieuws.

---

• Deel