Electric dreams is er één voor de filosofisch ingestelde scifi- en fantasyliefhebbers. Een soort Black Mirror, maar dan iets minder goed.

Stephen King is niet de enige fantasy- en sciencefictionschrijver wiens werk maar al te graag in bewegend beeld gegoten wordt, ook Philip K. Dick’s boeken dienen met enige regelmaat als inspiratiebron voor zowel het grote, als het kleine scherm. Zijn naam is misschien wat minder bekend, maar bij titels als Blade Runner, Total Recall en A Scanner Darkly zou er toch wel een belletje moeten gaan rinkelen.

Niet alleen in de filmwereld maken ze gretig gebruik van zijn verhalen, de laatste jaren hebben ook tv-producenten de nodige royalties op de bankrekening van Dickie Inc. mogen storten. Zo wist FOX in 2015 zijn sci-fi classic Minority Report nog onherkenbaar te verminken en deed Amazon het gelukkig aanzienlijke beter met de verfilming van The Man In The High Castle. In navolging van de Amerikanen hebben nu ook de Britten de weg naar Dick’s indrukwekkende boekenlijst weten te vinden. Channel 4 is aan de slag gegaan met een aantal van zijn korte verhalen en slingeren nu het futuristische Electric Dreams de wereld in.

Ben je dus in de mood voor een flinke dosis scifi, dan zou ik deze keer lekker voor het boek gaan.

Feestnummer
Dick is een hele gezellige jongen. Hij is gek op dystopische samenlevingen, totalitaire regimes en Google-achtige monsterbedrijven die te pas en te onpas hun macht misbruiken. Zijn werk gaat vaak over alternatieve realiteiten gecombineerd met luchtige thema’s als: overmatig drugsmisbruik, schizofrenie en verschillende vormen van identiteitscrisis. Echt iemand om op een verjaardag, onder het genot van een lekker blokje jong belegen Edammer, gezellig mee te ouwehoeren dus. Ook in Electric Dreams zijn deze onderwerpen vol op aanwezig. Een regering die onder apocalyptische omstandigheden het volk probeert te onderdrukken door het inzetten van telepaten, dappere ruimtevaarders die na een heldhaftige strijd tegen buitenaards leven volledig verknipt thuiskomen en de bekende dilemma’s tussen de mensheid en de robotica, het zit er allemaal in.

Conceptuele denkoefening
Electric Dreams is niet zo zeer een serie als wel een denkoefening. Het stelt vooral vragen. In wat voor samenleving wil je leven? Hoe verhouden technologische ontwikkelingen zich tot de natuur? Is virtuele realiteit ook realiteit? Dat soort licht filosofische vragen. Wat dat betreft lijkt deze verfilming van Dick’s werk wel een beetje op die andere ongemakkelijke inkijk in de toekomst waar Channel 4 een aantal jaar geleden al mee kwam, Black Mirror. Het is wat abstract, conceptueel bijna, maar het zet wel aan tot nadenken. Het enige verschil is dat Black Mirror een stuk beter in elkaar zat. De thema’s waren interessanter, productioneel zag het er beter uit en de verhalen waren boeiender. Electric Dreams kan, verrassend genoeg, dan wel weer leunen op een sterrencast vol Walter Whites, Nookie Thompsons en Sookie Stackhouses, maar ook zij kunnen deze nieuwe van Channel 4 niet naar een hoger plan tillen. Ben je dus in de mood voor een flinke dosis scifi, dan zou ik deze keer lekker voor het boek gaan.

• Channel 4 (2017)
• Korte (tegenvallende) scifi-verhalen van een scifi-grootmeester
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel