Een veroordeelde kindermoordenaar komt na 20 jaar vrij. Als er in zijn nieuwe buurt een meisje spoorloos verdwijnt zijn de rapen gaar.

Monsters bestaan. Monsters zijn echt. Niet die grote harige die ‘s nachts vanonder je bed kruipen of vanuit je kledingkast met hun kleine kraaloogjes toekijken hoe jij hevig kwijlend over ‘t ingeoliede bovenlijf van Justin Trudeau Bieber Timberlake ligt te dromen. Nee, die niet. De echte monsters rijden in hun degelijke familieauto’s langs slecht verlichte paden in de hoop een eenzame fietser aan te treffen. De echte monsters staan achter je in de rij bij de kassa van de Lidl, terwijl thuis, in hun geluidsdichte kelder, weerloze meisjes om hulp schreeuwen.

Dat laatste doet natuurlijk sterk denken aan een verschrikking die in 1996 heel België in haar greep hield, de zaak Dutroux. Met afgrijzen keek de wereld naar wat er zich allemaal in dat horrorhuis in Marcinelle had afgespeeld. Twintig jaar later zijn deze gruwelen voor de RTBF, de Franstalige Belgische publieke omroep, de inspiratie voor een serie die onherroepelijk onder je vel gaat zitten. Een beetje gratuit is het droppen van de naam Dutroux overigens wel, want los van de aanwezigheid van een kindermoordenaar heeft Ennemi Public verder weinig met deze inktzwarte bladzijde uit de Belgische geschiedenis te maken. Puntje van kritiek dus, maar het maakt deze Franse nagelbijter er niet minder indrukwekkend op.

(De trailer is inderdaad niet ondertiteld. Probeer daar in je camping-Frans maar eens een mooi samenhangend verhaal van te maken. Kan jij.)

Angst in de Ardennen
Inspecteur Chloé Muller is onderweg naar de Ardennen. Niet om daar lekker te mountainbiken en marshmallows te braden bij een knisperend kampvuur, maar voor serieuzere zaken. Na een celstraf van 20 jaar komt de kindermoordenaar Guy Béranger voorwaardelijk vrij en hij heeft besloten om in het groene hart van België zijn intrek te nemen in een muf klooster vol muffe monniken. Je kunt veel zeggen van Guy, maar het is natuurlijk reteslim om jezelf op te laten sluiten in een abdij waar nauwelijks piepende kinderstemmetjes binnendringen. Guy zal zichzelf niet op het spek binden. Applausje voor Guy. Als kort na zijn intrek een meisje spoorloos verdwijnt, richt het vizier van de bevolking zich direct op de nieuwe kloosterbewoner. Logisch. Het is aan inspecteur Muller om de brandende fakkels en mestvorken buiten de deur te houden en tegelijkertijd uit te zoeken of Guy hier inderdaad iets mee te maken heeft.

Het is zo beklemmend en mistroostig als die Vlaamse rolluikdorpen waar je doorheen rijdt op weg naar Frankrijk.

Heerlijke mistroostigheid
Als series als Broadchurch, The Missing en Witnesses je kopje koffie zijn, dan zou ik de bastognekoeken er maar alvast bij pakken. Je gaat Ennemi Public lusten. Het is zo beklemmend en mistroostig als die Vlaamse rolluikdorpen waar je doorheen rijdt op weg naar Frankrijk, maar dan lekker. Misselijkmakend lekker, dat wel. Het heeft die sobere, soms zelfs wat kille vibe die je eigenlijk alleen in series van Europese bodem ziet. Die vibe waar ze in Denemarken op af zijn gestudeerd. Ook zit er veel Frans in en Frans is lekker. Ze kunnen mij in series niet genoeg sjùhmùhsjùhmùhlaaviejùn. Vertel mij op camera in ‘t Frans hoe je een oud broodrooster hebt omgebouwd tot wekkerradio en ik smul ervan. Maar dit is allemaal vorm. Vorm is belangrijk, maar niks zonder inhoud. Ook op dat vlak heeft Ennemi Public haar zaakjes prima op orde. Meer dan eens zetten de makers je op het verkeerde been en terwijl het verhaal zich langzaam ontvouwt, werken ze naar een climax om van te smullen. Een hoogtepunt dat schreeuwt om meer. Een tweede seizoen bijvoorbeeld. Geef het, geef het snel.

• RTBF (de Franstalige VRT, wat weer de Vlaamse NPO is) (2016)
• Vanaf 10 mei op NPO Start Plus
  
• Hou je kinderen binnen, er is een killer on the loose.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel