Hollywoodcelebs struikelen nog net niet over elkaar om deze nieuwe horrorhit via hun socials de hemel in te prijzen. En terecht: A Quiet Place is een zeer vermakelijke en unieke bioscoopbeleving. Doe jezelf en je medebiosgangers alleen wel even een plezier en laat de popcorn en M&M’s achterwege.

Een overvolle Pathé-zaal zó stil krijgen dat niemand nog een biertje durft te poppen? Dat alleen al vind ik een indrukwekkende prestatie van John Krasinski (The Office US) die met A Quiet Place een puik regiedebuut aflevert. Een heel succesvolle ook: de lowbudgetfilm scoort als een malle in Amerika en heeft momenteel het op een na beste openingsweekend van 2018 op z’n naam staan. Ka-ching! De sterke vrouwelijke lead, de campagne op het SXSW-festival en de populariteit van het horrorgenre zullen daar zeker aan hebben bijgedragen. Maar A Quiet Place is bovenal een originele en spannende film die vanaf minuut één tot de aftiteling boeit en ontroert.

“Who are we if we can't protect them? We have to protect them.”
Stil zijn = leven
De plot is eigenlijk vrij simpel: een gezin doet er alles aan om te overleven in een post-apocalyptische wereld die geteisterd wordt door aliens. Bijzonder aan dit buitenaardse geteisem is dat het niets lijkt te zien en daarom volledig is aangewezen op geluid. De grootste uitdaging voor vader (regisseur John Krasinski himself), moeder (Emily Blunt) en hun kids is zo stil mogelijk te zijn. En dat gaat ze door allerlei vindingrijke trucjes behoorlijk goed af. Doordat een van de kinderen doof is (de 15-jarige Millicent Simmonds, in real life ook doof) communiceert de familie bovendien al via gebarentaal. Maar dit kan natuurlijk niet lang goed gaan. Vooral de ongeboren baby in moeders buik geeft je direct de rillingen. Hoe, in Jezusnaam, gaat die geluidloos ter wereld komen? Hoe?

Intense zit
Doordat het gezin heel stil moet zijn is de film dat grotendeels ook. En dat levert al vanaf de openingsscene een bijzondere en beklemmende kijkervaring op. Terwijl vader en moeder boodschapjes halen (plunderen) in een verlaten supermarkt, vindt een van de kinderen een electrisch speelgoedvliegtuigje. Zo eentje die je de kleine kids van je vrienden liever niet cadeau doet vanwege de rotherrie die eruitkomt. Het gebrek aan geluid en achtergrondmuziek maakt de spanning op de gezichten van de ouders des te intenser, wanneer ze hun zoontje met dat rotvliegtuigje in de weer zien. De angst en spanning in hun ogen voel je tot in je tenen. Ook wanneer moeder later in de film een trap afloopt en op een joekel van een spijker stapt, lijk je de pijn sterker te voelen doordat ze niet even lekker kan gillen. En dan heb ik het nog niet gehad over de bevalling-in-de-badkuipscene…

Oscar-material?
Voor de meeste bioscoopbezoekers is die oorverdovende stilte overigens prima te handelen, een enkeling gaat er iets minder goed op. Maar wees gerust: het lekkere tempo en het strakke script zorgen dat je goed bij de les blijft. Krasinski koos er duidelijk voor om niet alles te verklaren en die keuze pakt wat mij betreft goed uit: het vergroot de mystiek rondom de creepy wezens. Dat ik me gaandeweg toch even afvroeg of er na de apocalyps geen condooms meer voorhanden zijn, is de regisseur vergeven. Zegt wellicht ook meer over mij dan over de schrijvers… Het sterke spel van de acteurs, en dan met name de ouders die er alles aan doen hun kids te beschermen, voert je bovendien volledig mee in het verhaal. Dat Krasinski en tegenspeler Blunt in het echt ook een setje zijn, helpt daar vast bij. Oscar-materiaal? Mmm… misschien nog een beetje voorbarig. Maar een must see is A Quiet Place zeker! Zelfs wanneer je net als ondergetekende niet zo’n horrorheld bent. Echt, beloofd.

• A Quiet Place (2018)
• Horror, scifi, drama
• Duur: 1u, 30 min
• Regie: John Krasinski
  
• Cast: John Krasinski, Emily Blunt, Millicent Simmonds

• Deel