Therapeute Jean Holloway beschikt zelf over nog meer issues dan haar patiënten. Daar komt gedonder van. Dat ziet iedereen.

Veel mensen hebben er geen idee van hoe zwaar het is om een Hollywoodster te zijn. Het draait daar in die buitenwijk van L.A. allemaal om imago en het is ‘n hels karwei om niet buiten de boot te vallen. Welke designer moet ik dit jaar aan naar de Oscars? Kan ik me op dat rooie vloerkleed nog wel vertonen in een klassiek Armani hansopje of ratelen de sluiters van de toegestroomde paparazzi alleen nog maar voor de krankzinnige creaties van Alexander McQueen? Is het nog acceptabel om boodschappen te doen in m’n custom H2 Hummer of moet ik ook zo’n afzichtelijke Prius om te laten zien dat ik echt absurd veel om de planeet geef? En heeft Angelina nou alweer een Afrikaans kindje geadopteerd?! Geef me ‘t nummer van Foster Parents! Nu!

Als je niet de blits maakt in minstens zes afleveringen van ‘t één of ander, dan tel je gewoon niet meer mee.

De nieuwste trend waar iedere zichzelf respecterende acteur in mee lijkt te moeten gaan is het hebben van een eigen serie. Als je niet de blits maakt in minstens zes afleveringen van ‘t één of ander, dan tel je gewoon niet meer mee. Maakten grote namen als Jude Law (The Young Pope), Nicole Kidman (Big Little Lies), Matthew McConaughey (True Detective) en Billy Bob Thornton (Fargo, Goliath) eerder al de overstap van ‘t grote naar ‘t kleine scherm, nu kan ook Naomi Watts aan die almaar groeiende lijst namen worden toegevoegd. Maar voegt Naomi ook wat toe aan de allernieuwste uit de keuken van Netflix? Ik heb zo m’n twijfels.

Alternatieve behandeling
Er wordt wel eens gezegd dat mensen psychologie gaan studeren, omdat ze zelf met onopgeloste issues zitten waar ze graag een antwoord op willen. In het geval van therapeute Jean Holloway – gespeeld door Naomi Watts – gaat het dan waarschijnlijk om diepgewortelde mommy issues, al lijkt ze daarnaast ook wat problemen te hebben met het stellen van grenzen. Om haar patiënten beter te begrijpen heeft Jean namelijk besloten dat het een goed idee is om ongevraagd in hun privéleven te duiken. Beetje in ‘t geheim koffie drinken met iemand z’n net iets te intense ex en d’r haar laten doen samen met de dochter van een nogal bezitterige moeder, dat werk. Je hoeft zelf geen therapeut te zijn om te weten dat deze manier van werken niet is opgenomen in ‘t handboek der zielenknijpers en ‘t is dan ook een kwestie van tijd voordat dit problemen op gaat leveren.

Slaapverwekkend
Als Gypsy na een aflevering of twee je serie nog niet is, dan gaat het ‘m waarschijnlijk ook niet worden. Soms moet je even op je tanden bijten en langzaam in een verhaal groeien, maar deze valt duidelijk niet in die categorie. What you see, is wel zo’n beetje what you get, zeg maar. Het is er één voor de hardcore Naomi Watts fetisjisten, want ik zou niet weten wie er verder echt warm gaat lopen voor dit slepende psychologische drama. Gypsy is niet per se slecht gemaakt, maar het geheel is gewoon nogal slaapverwekkend. Meer dan eens vond ik mezelf halverwege een aflevering hevig kwijlend in een kussen terug op de bank en kon ik met lichte tegenzin weer opnieuw beginnen. Begrijp me niet verkeerd, het kan mij allemaal niet langzaam genoeg. Zo ging ik vrij recentelijk nog buitengewoon lekker op het sudderende Big Little Lies van Reese Witherspoon en Nicole Kidman, maar Gypsy mag de veters van Liane Moriarty’s boekverfilming nog niet strikken.

Dit is er één voor hardcore Naomi Watts fetisjisten.

Chemie
Het is bijna knap dat in een serie waar alles draait om de personages en hun verhalen, de karakters zo weinig memorabel en overtuigend zijn. Er wordt met man en macht geprobeerd om spanning op te bouwen, maar door het onderlinge gebrek aan chemie komt dit totaal niet uit de verf. Exemplarisch hiervoor is de relatie tussen Jean en de ‘mysterieuze’ Sidney, die vooral lijkt te lijden aan een chronisch gebrek aan charisma. Daar waar de twee samenkomen zou het moeten knetteren als onweer op een drukkende zomeravond, maar niks van dat alles. Dat is wat mij betreft het voornaamste probleem van Gypsy, het pretendeert van alles te zijn, diep en gewichtig, maar is dat niet en dat irriteert. Mij wel in ieder geval.

• Netflix (2017)
• Psychologisch snurkfest met Naomi Watts in de hoofdrol
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel