In de aangrijpende en sensuele coming-of-age-film Baby belandt de jonge Baby op de straten van São Paolo. Met behulp van zijn vogue-vrienden en sekswerker Ronaldo probeert hij een zelfstandig leven op te bouwen. Maar dat gaat met vallen en opstaan. Wij spraken de maker erover!

Door: Valérie Hoffmann

Het is een bekend verhaal, jongeren die vrij proberen te breken van hun ouders en vertrekken naar de grote stad. Maar in Baby is het verhaal omgedraaid. Wanneer de achttienjarige Wellington a.k.a. Baby na twee jaar in de jeugdgevangenis thuiskomt, is zijn familie namelijk vertrokken. Mega verdrietig natuurlijk en dan staat hij er ook nog eens financieel belabberd en alleen voor. Hij ontmoet de oudere Ronaldo, die hem via sekswerk zijn zelfstandigheid leert te vinden. Maar al snel ontwikkelen de twee een nogal ingewikkelde relatie. Wij spraken regisseur Marcello Caetano over de film, het leven in São Paulo, de queer-gemeenschap en het belang van een chosen family.

Hi Marcello, wat een indrukwekkende film! Wat inspireerde je om het verhaal van Baby te vertellen?

“Baby is zeker geen autobiografische film, maar hij is wel geïnspireerd op mijn eigen leven en de mensen om me heen. Zelf vertrok ik op negentienjarige leeftijd naar São Paulo en moest ik hier zien te overleven op straat. Dit was alleen maar mogelijk door de mensen die ik daar had, mijn gekozen familie. Ik wilde graag een verhaal vertellen over het belang van dit soort families in een grote stad als São Paulo.”

In de film vertrekt Baby niet zelf naar de grote stad, maar wordt hij achtergelaten door zijn familie. Waarom draaide je dit om?

“Het is misschien iets minder bekend, maar het komt wel degelijk vaak voor dat queer-jongeren in Brazilië worden verlaten door hun familie. Hierdoor moet Baby op zoek naar liefde die hij niet van zijn gezin kent en komt hij bij zijn vogue-familie. Dit is heel typisch voor downtown São Paulo: een plek waar sekswerkers, thuislozen en de queer-community erg met elkaar verbonden zijn en op elkaar letten. Dit wilde ik graag laten zien.”

Baby is een film die veel over eenzaamheid en pijn gaat, maar ook queer-joy uitstraalt. Wat maakte dat je deze twee kanten van het leven van de personages laten zien?

“Omdat dit de contrasten van het leven zijn! En in Brazilië zijn deze tegenstellingen heel zichtbaar. Mensen zijn heel vrij, alles wordt groots gevierd en het voelt vaak als vakantie. Tegelijkertijd is het ook een arm land waar veel geweld, racisme en homofobie is. Ik wilde de kijker zowel emoties van verdriet en rouw als liefde en geborgenheid laten voelen.”

Tussen Ronaldo en Baby is er een groot leeftijds- en machtsverschil. Toch lijkt hun liefdesrelatie oprecht.  Hoe zit dat precies?

“Er is absoluut veel passie en verlangen tussen die twee. Maar of het echt liefde is, laat ik in het midden. Wel wilde ik laten zien dat niet alleen Baby heel veel leert van Ronaldo op het vlak van sekswerk én het leven, maar ook andersom. In een omgeving waar het van mannen verwacht wordt dat ze altijd sterk zijn, leert Ronaldo om zijn kwetsbare kant te laten zien. Door Baby ziet hij in dat hij ook iemand nodig heeft die voor hem zorgt. Ik wilde aan de hand van hun relatie ook heel erg laten zien dat ze allebei geen slachtoffers zijn, maar vechters die keihard knokken voor hun plekje op de wereld.”

Er zitten veel intieme scènes in de film tussen Ronaldo en Baby; hoe ben je die aangevlogen?  

“Ik wilde in deze scènes de camera, letterlijk en figuurlijk, heel dicht op de huid van de personages en de beweging van hun lichamen hebben. De kijker het gevoel geven dat ze hen kunnen aanraken, omdat ze zo dichtbij komen. De camera danst op een sensuele manier met de personages, met het geluid van de stad São Paulo op de achtergrond. En ik wil het gevoel overbrengen dat de stad altijd wakker is en ons bekijkt.”

In de film schuilen veel boodschappen. Maar als je er één moest kiezen, wat hoop je dat mensen meenemen uit Baby?

“Ik denk dat ik dan vooral hoop dat mensen door de film inzien dat het belangrijk is om in het leven constant in beweging te zijn. We hebben onze problemen, mensen gaan in en uit ons leven, maar we moeten altijd door. Je kan het verleden en je herinneringen dicht bij je dragen, maar de toekomst is belangrijker.”

Baby is vanaf 22 mei te zien in de bioscoop.

• Deel