Een aangrijpend - en bij vlagen gekmakend - verhaal over de problematiek rondom Syriëgangers. Gegoten in persoonlijke verhalen die je vol naar de strot grijpen.

Na het gouden tijdperk van The Killing, Borgen en The Bridge is Scandinavië – in mijn optiek – haar seriemojo een beetje verloren. Sarah, Birgitte en Saga legden jarenlang de Engelstalige series het vuur aan de schenen, maar inmiddels is die rol meer weggelegd voor Italië (Maltese, ZeroZeroZero, My Brilliant Friend) en Duitsland (Babylon Berlin, 4 Blocks, Der Pass). Vind ik dan. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat er helemaal geen lekkere series meer uit het hoge noorden komen en Kalifat is daar een lichtend voorbeeld van. In een enigszins atypische Zweedse serie – waar is de sociaal-gehandicapte detective met haast onoverkomelijke problemen in de privésfeer?! – krijgen we een kijkje in de verontrustende problematiek rondom Syriëgangers.

IS

Terwijl Pervin haar leven op het spel zet om Raqqa – en de verstikkende hand van IS – te ontvluchten, doen Sulle en Kerima er juist alles aan om vanuit Stockholm de grote oversteek naar het Midden-Oosten te maken. De twee jonge moslima’s zijn gefrustreerd en boos over Zweden’s kijk op de islam en denken in Syrië – in het kalifaat van IS – hun utopia te vinden. Dat ze daar worden uitgehuwelijkt aan een overbehaarde boomer met een Kalasjnikov, en slechts dienen als wandelende broedmachines om de strijdkrachten van nieuw kanonnenvlees te voorzien, wordt door het lokaal recruterende IS-marketing team gemakshalve even achterwegen gelaten. Ondertussen probeert politieagente Fatima – geholpen door Pervin – tussen de bedrijven door even een grote terroristische aanslag in Zweden te verijdelen. Ze hebben het er maar druk mee allemaal.

Ik ben geneigd te zeggen dat dit één van de beste Zweedse dramaseries van de afgelopen jaren is.

Absolute aanrader

• Deel