Marseille
Marseille
Depardieu is Marseille's burgemeester in de 1ste Franse Netflix serie. Politiek drama. Of zoals ze in Frankrijk zeggen: Une politiek drama.
Het was even geduld hebben, maar inmiddels heeft Netflix op de wereldkaart in bijna elk land een vlaggetje. Wat die kleine gefrustreerde Fransman en Oostenrijker maar niet wilde lukken, heeft de grootste online aanbieder van films en series in toch een redelijk korte tijd voor elkaar weten te boksen. World domination! “Leuk voor ze…”, hoor ik je denken, “…maar wat heb ik daar aan, als ze ook bekend hebben gemaakt dat het niet langer mogelijk is om in het aanbod van die buitenlandse Netflixen rond te snuffelen?”. Nou, meer dan je denkt. Nu grote landen als Spanje, Italie en Australie toegang hebben tot Netflix, wordt het ook steeds interessanter om voor die markten Netflix Originals te knutselen en als zij die knutselen, dan kunnen wij die kijken! Hoe leuk is dat? Onlangs kwam bijvoorbeeld naar buiten dat ze in Duitsland al druk bezig zijn met hun eerste Original en ook Netflix Frankrijk is er als de poulets bij met hun eerste van eigen bodem, Marseille.
Who's the boss?
Robert Taro is burgemeester van Marseille. Hij houdt van z’n stad.
Veel. Je zou zelfs kunnen zeggen dat Robert lekkerder gaat op Marseille,
dan op z’n vrouw. Dat is best ernstig, want Taro’s vrouw is een enorme
knapperd met skills. Niet dat het minder ernstig was geweest als ze
hondslelijk was en niks kon, maar goed. Ik dwaal af. Na twintig jaar met
de scepter te hebben gezwaaid, vindt hij het eigenlijk wel genoeg
geweest. De officiële dinertjes met figuren waar je in andere
omstandigheden met een enorme cirkel omheen zou lopen, de interviews met
altijd maar weer dezelfde vragen en de zware wissel die het op zijn
privéleven trekt, hij is er wel klaar mee. Regeren is vooruitzien – of
in het geval van Taro, niet regeren is vooruitzien – dus is hij al een
tijdje bezig met zijn opvolging. In de coulissen fluistert hij zijn
protégé Lucas Barrès alle tips & trucs voor succesvol
burgemeesterschap in en die mag hij na de op handen zijnde verkiezingen
in de praktijk gaan brengen. Als zijn leerling hem echter compleet
onverwachts een oor aannaait, zet hij zijn pensioen in de koelkast en
kruisen de twee de degens voor de grootste zetel in het college van
B&W. Spannend!
Dat twee ouwe blanke kerels op Netflix iets aan politiek doen, wil natuurlijk niet zeggen dat je het maar meteen ongestraft met elkaar kan vergelijken.
Geen House Of Cards
Hier en daar zag ik dat Marseille wordt vergeleken met House Of Cards.
Dat is natuurlijk een beetje mal. Dat twee ouwe blanke kerels op
Netflix iets aan politiek doen, wil natuurlijk niet zeggen dat je het
maar meteen ongestraft met elkaar kan vergelijken. Als je dan toch per
se vergelijkingsmateriaal wil, zie het dan als ‘t Franse antwoord op Boss. “Is Marseille net zo vet als Kelsey Grammer, die als power hungry
burgemeester met ijzeren vuist over Chicago heerst, ja?”. Nee. Helaas.
Er gebeurt genoeg en je kijkt ‘m probleemloos in één keer weg, maar er
iets iets mee. Op de één of andere manier voel ik ‘m gewoon niet
helemaal.
Gerard
Het acteerwerk van Depardieu is bij lange na niet zo imposant als
zijn postuur. Jezus, wat is die gast dik geworden. Je ziet aan alles dat
het acteren de Rutger Hauer van Frankrijk bijzonder makkelijk afgaat,
maar toch lukt het hem niet om zijn stempel te drukken zoals Grammer en,
als we hem dan toch even moeten noemen, Spacey dat in Boss en House Of
Cards deden. Barrès is wat dat betreft een stuk uitgesprokener, maar zó
erg dat het bijna een karikatuur wordt. Ik vond het wel lekker om me aan
zijn arrogante kop en houding te ergeren – noem het zelfkastijding –
maar ik kan me ook voorstellen dat je er heel slecht op gaat.
Ook is er zo nu en dan een ontluikende borst, maar liever had ik wat minder vlees en wat meer goeie teksten gehad.
Te hoge verwachtingen
Ook het verhaal voelt wat licht. Plotwendingen zijn makkelijk en
nogal voorspelbaar. Je wordt niet echt verrast, zeg maar. Als je een
beetje oplet, tenminste. Alles is wel in het Frans en dat is natuurlijk
altijd goed. Ook is er zo nu en dan een ontluikende borst, maar liever
had ik wat minder vlees en wat meer goeie teksten gehad. En waddup met
die audiovormgeving? Het lijkt wel alsof ze op Marktplaats voor een
prikkie de achtergrondmuziekjes van 1 tegen 100 en Lotto Weekend
Miljonairs op de kop hebben getikt. Nou, zo kan die wel weer. Zo ernstig
is het allemaal nou ook weer niet. Ik had gewoon hele hoge
verwachtingen van deze en ben daarom misschien wat underwhelmed. Dat is een kruising tussen teleurgesteld en onvoldaan, maar dan in het Engels. Spreek ik gewoon. In tegenstelling tot Frans. Malheureusement.
- Netflix (2016)
- Politiek drama. Of zoals ze in Frankrijk zeggen: Une politiek drama.
- 50 minuten per aflevering
Check ook FunX voor meer serienieuws.