Ben je een filmliefhebber met horrorangst? Negeer dat etiket en zorg dat je Midsommar niet mist. Want op de 'iets' te lange speelduur en kleine misstapjes na zet Ari Aster wel een waanzinnige, oogstrelende en heerlijk verknipte filmbeleving neer die je niet snel vergeet.

Als je de titel, poster of trailer van deze film voorbij hebt zien komen, wil je nu vast vooral weten hoe eng Midsommar is. Nou, ‘eng’ is niet het juiste woord om deze unieke nieuwe film van Ari Aster (Hereditary) te omschrijven. Voor jumpscares, monsters, ronddwalende geesten en shitloads aan bloed hoef je althans niet bang te zijn. Midsommar is eerder een film die je vanaf de eerste seconde beetpakt, onder je huid kruipt en je tot het einde niet meer loslaat. Die ook echt wel een paar uhm… stevige scènes bevat. En met het felle daglicht dat eroverheen schijnt, blijft niets ongezien.

‘Blijf van die Zweedse drugsthee af!’

De film draait om de jonge Dani (Florence Pugh) die tijdens de opening haar ouders en zus op tragische wijze verliest. Amper bijgekomen van deze klap vergezelt ze haar vriend Christian (Jack Reynor) en zijn studiegenoten op een tripje naar een Zweeds dorp voor een supertoffe Midsommar-viering. Denk: hippie-achtige vibe, lieve mensen, bloemenkransen, dresscode wit, ‘speciale’ drankjes en dat alles in een idyllische natuuromgeving. Maar wanneer de festiviteiten een megabizarre wending nemen, slaat die feeststemming dood. En dan is het de vraag wie o wie het einde van de film haalt.

Anti-cliché

Best een doorsnee plot dat met lui schrijfwerk al snel in clichés kan verzanden. Maar Aster (die ook het scenario schreef) omzeilt dat grotendeels en maakt van Midsommar een artistiek, psychologisch gelaagd en origineel meesterwerkje. Dat begint al met de opening waarin het hoofdpersonage gelijk een flink trauma toegeworpen krijgt. Het wordt daar al duidelijk dat Midsommar niet zozeer een film is over een typische sekte met griezelige hobby’s, maar eerder één groot rouwverwerkingsproces van de jonge Dani. En Florence Pugh neemt je imponerend mee in die emotionele journey. Wat een gouden greep, deze actrice. Wie is dit?

‘Ren stomme trut!’

Net zoals de keuze om de Zweedse dorpelingen nergens te freaky of slecht neer te zetten. Je ziet aan bepaalde bewegingen, nèt iets te lange omhelzingen of warme blikken dat iets niet helemaal oké is. De bijzondere muurschilderingen in het slaapvertrek verraden eigenlijk ook al een hoop onheil. Maar alles wordt zo subtiel en logisch uitgelegd aan de Amerikaanse toeristen, dat ook jij meegenomen wordt in het sprookje. Aster presteert het bovendien om geloofwaardig te maken dat de jongeren niet het hazenpad kiezen na het eerste supershockerende ritueel. Ze hebben allemaal een vrij logische reden om het niet meteen op een rennen te zetten. Iets waarmee andere films de plank weleens misslaan.

Kom ter zake Ari

Pugh en Reynor vormen samen met Will Poulter en William Jackson Harper een lekker verfrissend ensemble dat op de juiste momenten op de nodige comic relief trakteert. Jammer alleen dat de getalenteerde Poulter te eendimensionaal geschreven is als geile schreeuwerige Amerikaan die vooral op ‘Zweedse-chicks-neuken’ uit is. En als we het dan toch over minpunten hebben: Midsommar had écht korter gekund. Aster heeft geweldig oog voor detail en schotelt ons veel symboliek en voer ter interpretatie voor, maar schiet daar het laatste half uur in door waardoor de film begint te slepen. En over het einde gesproken - ik had nooit gedacht dit te zeggen - dat had wat mij betreft steviger gemogen. Door alles wat Aster je in het imponerende eerste gedeelte voorschotelt, bevredigt het slotstuk niet volledig. Jammer.

Je ziet ALLES

Het geweldige samenspel van de camera, montage en muziek maakt veel goed. En laten we vooral Asters allergrootste troef niet vergeten: een nachtmerrie op klaarlichte dag! In toverachtige licht dat bijna net zo’n bedwelmend effect op jou als kijker heeft als de stimulerende middelen die de hoofdpersonen gretig nuttigen zodra ze voet op Zweedse bodem zetten. Maar het is tegelijk ook een licht dat alles, maar dan ook echt alles, laat zien…

• Midsommar (2019)
• Mysterie, drama, 'horror'
• Duur: 2h, 27min
• Regie: Arie Aster
• Cast: Florence Pugh, William Jackson Harper, Will Poulter, Jack Reynor

• Deel