Wat doe je wanneer je he-le-maal klaar bent met de giftige seksistische sfeer en oversekste idioten op je middelbare school? Dan kom je in actie en publiceer je anoniem een protestmagazine. De 16-jarige Vivian in de nieuwe Netflix-film Moxie ontketent hiermee een mini-revolutie.

Maak je seksisme, giftige mannelijkheid en dubbele standaarden mee, dan wil je het net als de tienermeiden in Moxie soms uitschreeuwen. Of zo’n arrogante macho in ieder geval stevig en gevat op z’n plek zetten. Maar je vindt vaak de juiste woorden niet. Die schieten achteraf pas te binnen. Dus je beheerst je, doet het ‘verstandige’. Je wilt niet de zeikerd of de bitch zijn. Of erger nog, uitgemaakt worden voor feminist. Natuurlijk ben je voor gelijke behandeling en alles, maar dat f-woord schrikt iedereen af. Dan maar liever laten gaan. De scholieren in de nieuwe high school dramedy Moxie van comédienne Amy Poehler (SNL, Parks and Recreation) laten het niet langer gaan en komen in actie.

Beste borsten

Initiatiefnemer is de 16-jarige Vivian (Hadley Robinson). Een wat timide meid die zich steeds meer stoort aan het vervelende gedrag van de jongens op haar school. Hun jaarlijkse ranking bijvoorbeeld, waarop de meiden worden ingedeeld in categorieën als ‘meest DTF’ (down to fuck), ‘beste borsten’, ‘beste kont’ en 'toekomstige MILF'. Of de agressieve manier waarop ze reageren als je als meisje niet op hun versierpogingen (lees: halve aanrandingen) ingaat. Vivian legt zich er net als de andere meiden in haar klas aanvankelijk maar bij neer: boys will be boys…toch?

Tot hier en niet verder

Tot de komst van de nieuwe klasgenoot Lucy (Alycia Pascual-Pena). Die de populaire football-aanvoerder Mitchell (Patrick Schwarzenegger) wél even goed op z’n plek zet als hij te ver gaat met z’n dirty avances. Wanneer Vivian ziet dat Lucy vervolgens wordt lastiggevallen door de in z’n ego aangetaste pretty boy, troost ze haar met de woorden dat Mitchell altijd al een eikel is geweest en dat ze hem gewoon moet negeren. Hell no, vindt Lucy. Dit gevaarlijke gedrag moet je niet pikken. Geïnspireerd door deze strijdbaarheid, haar eigen feministische moeder (voorheen een punky activist, gespeeld door Poehler zelf) én de vondst van mama’s oude koffer vol pamfletten, muziek en foto’s begint Vivian haar eigen anonieme protestmagazine: Moxie. Het wordt al snel een hit op haar school en steeds meer meiden verenigen zich voor gezamenlijke protestacties. Ze voeren campagne voor het succesvolle vrouwelijke voetbalteam dat minder aandacht en geld krijgt dan het verliezende football-team, en verenigen zich in acties als ‘allemaal een topje aan’ of 'teken sterretjes op je hand'. Heel tof, al die girlpower. Maar de steeds radicalere Vivian slaat door en de relaties met haar BFF, superlieve vriendje en haar moeder komen onder druk te staan.

Geforceerd woke

Moxie is niet alleen een feministische highschoolfilm, hij is ook woke. Al komt dat niet erg lekker uit de verf. Ik heb de young adult-roman waarop Poehler zich baseerde niet gelezen, maar in haar film voelt het woke-gehalte geforceerd en rommelig. De donkere achtergestelde voetbalster, de transpersoon, het meisje in de rolstoel, de latina leerling die de docent wijst op de overkill aan witte-mannen-boeken op hun literatuurlijst … ja Moxie is mooi divers, bewust en 'heel 2021', maar verdere verdieping ontbreekt. Deze personages hebben amper dialoog, en maken nul ontwikkeling door óf hun verhaallijntje wordt onverwacht afgekapt. Alleen Vivians coming-of-rage-belevenis (Poehlers woorden) staat centraal, in een woke decor van eendimensionale bijfiguren van wie je meer wil weten.

Ideeetje voor een vervolg

En over vlakke personages gesproken: wat was het toch een verademing geweest als de seksistische stereotypes als Mitchell ook iets meer achtergrond kregen. Dit soort omhooggevallen macho etterbakken kennen nu wel. Maar wat triggert hen eigenlijk? Waarom steunt Vivians perfecte vriendje Seth (Nico Hiraga) de meidenbeweging wel en Mitchell niet? Wat voor gesprekken voeren deze boys onderling en leren zij ook iets? Ik zie een idee voor een vervolg…

Ook de heldin is niet perfect, gelukkig

Hoewel de finale wat sprookjesachtig aandoet en de boodschap ‘seksisme en ongelijkheid zijn kut’ natuurlijk niet nieuw is (wel nog steeds nodig), werken de onderlinge solidariteit en optimistisch toon van de Moxie-meiden erg aanstekelijk. De film bruist, zit vol fris acteertalent, vol opzwepende tunes en vermaakt van begin tot aftiteling. Daarbij valt te prijzen dat hoofdpersoon Vivian ondanks haar goede bedoelingen verre van perfect is en ook niet altijd de juiste keuzes maakt. Zo leert ze bijvoorbeeld van haar ‘minder betrokken’ BFF Claudia (Lauren Tsai) de belangrijke les dat iedereen de ruimte moet krijgen om een feministische strijd op zijn of haar eigen manier te voeren. De een doet het door demonstratief in een topje naar school te komen (Vivian), de ander brengt verandering liever subtiel teweeg (Lauren). Hoe dan ook is Moxie die ontladende en hard nodige schreeuw die je er af en toe zelf uit zou willen gooien.

• Moxie (2021)
• Cijfer: 7
• Comedy, drama, high school
• Duur: 1u, 51min
• Regie: Amy Poehler
• Cast: Amy Poehler, Hadley Robinson, Lauren Tsai, Alycia Pascual-Pena, Patrick Schwarzenegger

• Deel