Vannacht zijn in LA voor de 97e keer de Oscars uitgereikt. Benieuwd naar de winnaars? Benieuwd wie de Kenergy van vorig jaar overtrof? Benieuwd naar de Nederlandse winst? We zetten alle highlights voor je op een rij zodat je bij de koffieautomaat over alles kan meepraten.

Waar de afgelopen jaren vrij duidelijk leek wie er zou winnen, was de Oscar-uitreiking dit jaar (in ieder geval op dit vlak) iets spannender. De ‘narco-musical’ Emilia Pérez stond met 13 nominaties bovenaan de lijst van grootste kanshebbers, gevolgd door immigrantendrama The Brutalist en musicalfilm Wicked met ieder 10, en daarna de paus-verkiezing-thriller Conclave en de Bob Dylan-biopic A Complete Unknown met ieder 8 nominaties. Maar in de uitreikingen die voorafgingen aan de Oscars, kwamen verschillende (tikkeltje onverwachte) winnaars als Anora uit de bus die de race ineens spannender maakten. En dan waren er natuurlijk ook die controversiële tweets van Emilia Pérez-actrice Karla Sofía Gascón. Die zorgden er in één klap voor dat de kansen voor de favoriet minimaliseerden. Iets waar comedian en talkshowhost Conan O’Brien al meteen aan refereerde tijdens z’n openingswoordje. Akward.

De grootste winnaar: Anora

In een zaal vol A-listers, Timothée mét Kylie, nerveuze genomineerden, glamoureuze designer outfits en top notch corrigerend ondergoed werden de filmprijzen uitgereikt in 23 categorieën. Alle grote kanshebbers wonnen een bijna gelijk (laag) aantal gouden beeldjes; The Brutalist kreeg 3 prijzen, Wicked 2, Conclave maar eentje en A Complete Unknown NUL. Met vijf Oscars voor Beste Originele Script, Beste Montage, Beste Regie, Beste Actrice en Beste Film was Anora van Sean Baker de grote winnaar van de avond. Deze gave indie-film, een soort edgy Pretty Woman maar dan met meer seks, humor én verdriet (check hier onze review) verzilverde vijf van z’n zes nominaties. Uniek trouwens: omdat Baker de regisseur, producent, schrijver én editor van de film is, wandelde hij met vier beeldjes het Kodak Theatre uit. Beste Acteur werd Adrien Brody (The Brutalist), Beste Actrice Mickey Madison uit Anora (de ironie: favoriet Demi Moore verliest het alsnog van de jonge collega, wel een heel goede), Beste Mannelijke Bijrol ging naar Kieran Culkin (A Real Pain) en Beste Vrouwelijke Bijrol werd (Zoe Saldaña).

Nederlandse winst: congrats Victoria Warmerdam!

Net als vorig jaar (toen Hoyte van Hoytema de Oscar won voor Beste Cinematografie) konden we ook een Nederlands feestje vieren. I’m Not a Robot van regisseur Victoria Warmerdam en producent (en partner) Trent won namelijk de prijs van Beste Korte Film. Hoe vet is dat?! Heb je deze geweldige absurde zwarte komedie nog niet gezien over een vrouw die er via zo'n irritante 'Ik ben geen rotobot-controle' achter komt dat ze misschien wel een robot is? Dat kan hier bij The New Yorker. Genomineerde Nina Gantz greep in de categorie Beste Korte Animatiefilm helaas mis, maar de BAFTA die ze onlangs won, zal de pijn vast verzachten. En daar mag ze ook rete-trots op zijn. Leuk trouwens by the way dat Conan O’Brien in z’n opening nog even refereerde aan Babygirl, nóg een Nederlands tinje aan de avond.

De optredens: Wicked, James Bond en Quincy Jones tributes

Ariana Grande en Cynthia Erivo openden de avond al zingend en zorgden daarmee voor instant kippenvel en zelfs waterige ogen in het publiek. Grande trapte af met het liedje Somewhere Over The Rainbow, gevolgd door Erivo met Suddenly. Maar hoogtepunt was natuurlijk het moment waarop ze de Wicked-banger Defying Gravity inzetten. Leuk dat zangeressen Lisa, Doja Cat en Raye later voorbijkwamen tijdens een James Bond-ode (leek meer op een open sollicitatie voor de volgende Bond theme song), maar echt spectaculair werd het niet. Hetzelfde geldt voor het optreden van Queen Latifah die een muzikaal eerbetoon bracht aan de overleden GOAT Quincy Jones. Ook prima gezongen, maar verder... meh. Sowieso kon geen van de optredens qua spektakel en energie tippen aan Ryan Goslings iconische I’m Just Ken moment. Die zette het Kodak Theatre pas écht op stelten. En het handjevol mensen dat de uitreiking live volgt ook.

De speeches: binnen de lijntjes (behalve Adrien Brody)

De Oscar-show wordt regelmatig aangegrepen voor het maken van een (politiek) statement. En met alles dat momenteel speelt op (geo)politiek gebied en thuisland Amerika, kon het alle kanten op: of voluit middelvinger of op safe. Dat de meesten niet full on Kendrick Lamar gingen was niet verrassend: je gooit vooral als jongere acteur of maker in het huidige grille klimaat toch mogelijk je auditie- en financieringsglazen in, helemaal als bijvoorbeeld Prime Baas en Trump-buddy Bezos meekijkt. In het begin waren de speeches vooral heel lang. Zo lang (thanks Kieran Culkin voor het zetten van de toon), dat het afkap-muziekje steeds sneller werd ingezet om met de show binnen de tijd te blijven. Bij de speech van Adrien Brody leek de dirigent even te slapen, want die was juist kneiterlang. Sterker nog: als er een Oscar was voor Langste Speech, dan ging hij naar Brody. Hij werd uiteindelijk na een minuut of zes alsnog afgekapt, maar de acteur had schijt, vroeg het orkest of ze konden kappen met spelen (best brutaal), en maakte z’n lange verhaal af met een pleidooi tegen haat en om te vechten voor wat juist is.

Kill Bill-actrice Daryl Hannah riep ‘Slava Ukraini’ voordat ze de genomineerden voor Beste Montage oplas. Emilia Pérez-actrice Zoe Saldaña droeg als trots kleinkind van een immigrant geëmotioneerd haar Oscar op aan haar oma. En de Palestijnse en Joodse Basel Adra en Yuval Abraham, No Other Land-makers Basel Adra en Joodse Yuval Abraham hadden het meest indringende speechmoment toen ze bij het winnen van de Oscar voor Beste Documentaire de wereld opriepen een einde te maken aan onrecht en de etnische zuivering van Palestijnen. Hun documentaire, die eerder ook prijzen won op onder andere het filmfestival van Berlijn, legt de vernietiging van de Westelijke Jordaanoever vast. Ironisch genoeg heeft de nu Oscarwinnende docu nog geen distributeur in Amerika.
Persoonlijk favoriet speech-moment was toen Anora-regisseur Sean Baker nog even een lans brak voor het kijken van films in het filmtheater én daarbij z’n jarige moeder bedankte dat ze hem als vijfjarige meenam naar de bioscoop. Lief.

Al met al: weinig gemist en gemiste kansen

De 97e Oscar-uitreiking was net als vorig jaar geen show van off-scripts relletjes, enveloppe-mix-ups of, iconische momenten of écht grote verrassingen, ook wat de winnaars betreft. Maar de voorgaande editie had in ieder geval nog een goede dosis Kenergy, en dat soort momenten (liefst geweldloos uhum) heb je toch een beetje nodig om die úúúrenlange ceremonie door te komen. De huidige show was een vrij langdradige zit met hier en daar wat mooie momenten en terechte winnaars, maar ook een aaneenschakeling van net-niets (het eerbetoon aan de brandweer van LA had iets groter gemogen) en grappen die niet aansloegen. Tenzij je een harp-spelende Dune-zandworm helemaal de shit vindt. Of het Sabrina Carpenter optreden bij de Grammy’s hebt gemist en daardoor hard kan lachen om een Ben Stiller die voor de helft is weggezakt in het decor. Conan O’Brien gaf de boel nog even een pikante draai door op te merken hoe goed Anora het deed en te concluderen ‘I guess Americans are excited to see somebody finally stand up to a powerful Russian’. Het zette de zaal daarmee even op scherp (‘oooeee’) en het moment eindigde in geklap. Maar daar bleef het bij in de categorie spannende woorden. Hoe zou Ricky Gervais deze show hebben gehost, was een gedachte die vaak door het hoofd ging.

Laten we desondanks positief eindigen, want we zijn natuurlijk superblij voor Victoria Warmerdam en haar team! Aan hun winst doet de langdradige show natuurlijk niets af.  Zij gaan nu feesten op de after party, wij gaan slapen.

P.S. ligt het nou aan ons of ontbrak actrice Michelle Trachtenberg tijdens de In Memoriam-compilatie? Over gemiste kansen gesproken...

© Foto's: ANP

• Deel