De Farrells leven een teruggetrokken leven ergens op een berg vol bomen. Wanneer een kolenmagnaat het op hun fundering voorzien heeft, gaan de poppen aan het dansen.

In Outsiders heten ze allemaal Farrell en niet Smit of Veerman.

Een zeer gesloten gemeenschap van incestslachtoffers, die haar bestaan financiert met een exportproduct waar de buitenwereld maar geen genoeg van kan krijgen. Als je het zo leest, zou je denken dat Outsiders een dertiendelig verhaal is over het leven in Volendam, maar dat is natuurlijk niet zo. In Outsiders heten ze allemaal Farrell en niet Smit of Veerman en in plaats van paling en meezingers waar je trommelvliezen spontaan van gaan bloeden, exporteren zij hun zelfgebrouwen wijn. Zelfgebrouwen wijn, die zich het best laat vergelijken met de puurste vorm van Absint. Niet vanwege die lekkere zweem van anijs die het op je tong achterlaat, maar omdat je na vijf slokken met een laken om je nek geknoopt op het randje van je balkon staat te schreeuwen dat je Batman bent.

Lekker de hele dag een beetje in de plaggenhut tongen met je neef van moederskant.

Utopia
De Farrells wonen met z’n allen op een berg. Ze hebben het er hartstikke gezellig. Lekker de hele dag een beetje in de plaggenhut tongen met je neef van moederskant. What’s not to like? Naast de Farrells is er eigenlijk niemand welkom op de heuvel. Vozen met je bloedeigen familie is geen probleem, maar privacy is blijkbaar wel een dingetje. Mocht je na het nemen van wat verkeerde afslagen per ongeluk tóch de Farrel alp beklimmen, dan schieten ze je er gewoon vanaf. Zo zijn de Farrells. Lekker direct. Jarenlang was de belachelijk lange rit naar de dichtstbijzijnde supermarkt het grootste probleem voor de familie en heerste matriach Lady Ray in relatieve rust over haar kudde, maar er pakken donkere wolken samen boven utopia. De Farrells zitten op kolen. De fundering van hun idyllische bestaan doet het goed in de kachel en daar worden wat mensen hebberig van. Mensen die een broertje dood hebben aan de Farrells en hun vrijstaat. De familie moet de rangen sluiten om het gevaar van buitenaf de kop in te drukken, maar dat wordt er niet makkelijker op als er uit onverwachtse hoek aan de poten van Lady Ray d’r stoel wordt gezaagd.

WGN
Na Salem en Manhattan is Outsiders de derde eigen productie van WGN. Salem was – op z’n zachtst gezegd – matig, Manhattan een aangename verrassing en op basis van de trailer had ik ook van Outsiders redelijk hoge verwachtingen. Na al die jaren eindelijk Sons Of Anarchy‘s Opie (Ryan Hurst) weer wat langer terug op de buis, halve aapmensen op Mad Max-achtige vierwielers en lekker veel platvloers geweld. Ik had er wel zin. Had, want Outsiders is niet helemaal geworden wat ik ervan gehoopt had. Het verhaal is best ok, maar mist vaart. Had dit echt dertien afleveringen moeten duren? Zonder hulp van IMDb kan ik je niet één naam van een karakter noemen. Het zijn slechts poppetjes die hun teksten opdreunen. Dat doen ze op zich nog niet eens zo slecht, maar als je geen binding hebt met de hoofdrolspelers, dan zal hun lot je ook een zorg zijn. Outsiders is niet slecht, maar legt het af tegen een leger aan nieuwe series die simpelweg beter zijn. Marcella. Hap And Leonard. 11/22/63. American Crime Story. Billions. Om er maar een paar te noemen.

• WGN (2016)
• Incestueuze buitenbeentjes, die het aan de stok krijgen met ‘de normale man’.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel