Panic: Hunger Games meets Riverdale
Panic
Een soort Hunger Games meets I Know What You Did Last Summer meets Riverdale. Ik laat aan jou of dat goed of slecht nieuws is.
Een groep eindexamenstudenten probeert door middel van een reeks levensgevaarlijk opdrachten een leuk zakcentje voor hun volgende studie binnen te hengelen.
Als jij niet lekker ging op series als Riverdale, The 100, Gossip Girl en Elite, dan kun je beter ophouden met lezen, want Panic is dan waarschijnlijk niks voor jou. Met de verfilming van Lauren Oliver’s gelijknamige boek schotelt Amazon de kijker namelijk weer een flinke dosis labiele tieners voor en daar moet je maar net zin in hebben. Uiteraard zijn ook voor dit drama weer alle standaard typetjes uit de kast getrokken. Het arme meisje, de verwende rijke jongen, de social outcast, de politiedochter die gebukt gaat onder het autoritaire regime van haar vader, ze zijn allemaal van de partij. Deze keer zijn ze verwikkeld in een levensgevaarlijk spel wat zomaar hun leven overhoop kan gooien.
Geld of je leven
Panic is wat je krijgt, wanneer ze in Den Haag besluiten om die basisbeurs nog verder terug te schroeven. In een klein gehucht in Texas strijdt een groep eindexamenstudenten ieder jaar voor een flink geldbedrag dat de volgende stap in hun educatieve carrière een stukje makkelijker moet maken. Een reeks levensgevaarlijke stunts – geblinddoekt de snelweg oversteken, Russisch roulette en jezelf levend laten begraven – beslist wie er uiteindelijk een flink aantal extra nullen op zijn of haar bankrekening bij kan schrijven. Ook Heather – de dochter van een nogal onderpresterende moeder – ziet in Panic – zoals het spel heet – een kans op een nieuw begin. Terwijl het spel in volle gang is, wordt langzaam duidelijk dat er in voorgaande edities iets niet helemaal in de haak was. Een ontdekking die ook de lokale autoriteiten niet is ontgaan. Daar zijn Heather & co lekker mee.
Er zijn genoeg tienerseries waar ik mijn tijd eerder aan zou besteden.
Bedankt, God
De survival of the fittest-spelletjes en de aanwezigheid van een etterend groot geheim, maakt van Panic een soort Hunger Games meets I Know What You Did Last Summer meets Riverdale. Het is zo’n serie met net iets te knappe jongens en meiden. Je weet wel, van die gasten met een sixpack waar een middelgroot gezin makkelijk hun handwas op kan doen. Het zijn van die tieners waarbij God net even wat teveel tijd aan het uiterlijk heeft besteed, waardoor hij bij het vormen van hun persoonlijkheid een beetje in de knel kwam. Daarom zitten wij nu tien afleveringen lang opgescheept met compleet oninteressante, oppervlakkige karakters die hun gebrek aan inhoud proberen te compenseren met quasidiepzinnige teksten die zo op een houten plank van de Xenos hadden gekund. Dank je wel, Deus. Panic was misschien nog wel te verteren geweest als het je – a la Alice In Borderland – om de oren had geslagen met een heerlijke overdaad aan lugubere opdrachten, maar dat valt per saldo ook allemaal een beetje tegen. Na een hoopgevend begin lopen de kansen op bloedgutsende Panic-deelnemers in drastisch tempo terug. Wie stiekem had gehoopt op een serieversie van Battle Royale komt dus bedrogen uit. Wellicht is dit gewoon een serie die niet is bedoeld voor mensen die al legaal alcohol kunnen kopen bij de Albert Heijn. Maar dan nog zijn er met Misfits, Looking For Alaska en On My Block – om er maar een paar te noemen – genoeg volwassen tienerseries waar ik mijn tijd eerder aan zou besteden.
- Amazon (2021)
- Soort Hunger Games meets I Know What You Did Last Summer
- 40 minuten per aflevering