App je film bestie en plan een movie date voor All of Us Strangers! En neem voor de zekerheid een pak zakdoekjes mee. Want deze film met Paul Mescal en Andrew Scott is zó mooi, speciaal en hartverwarmend en hartverscheurend tegelijk: die blijft je for sure nog lange tijd bij.

Het gebeurt niet vaak dat je in een bioscoopzaal vol verschillende mensen zit die na de aftiteling allemaal net zo overdonderd zijn en bij het stilletjes verlaten van de zaal zachtjes tegen elkaar fluisteren: ‘wauw, dit was echt speciaal’. -‘Ja echt he?’. -‘Ja echt.’ Het gebeurde bij de veelbesproken film All Of Us Strangers met Paul Mescal (Normal People en Aftersun) en Andrew Scott (Fleabag). Een film zo uniek in verhaal en vibe en tegelijk zo universeel in thema’s en gevoel dat hij bij iedere kijker een gevoelige snaar kan raken. Misschien zelfs gebroken harten heelt. Je doet afvragen hoe goed we elkaar (buren, vrienden, familie, relatie, ouders, kinderen) eigenlijk kennen? En hoe dan ook zal binnenkomen, een beetje of heel veel. Wat je leeftijd, achtergrond of levensstijl ook is.
Tenzij je aan emotionele constipatie lijdt of het gevoelsleven hebt van een verkeersbord. Dan kan je de rest van deze review meteen overslaan ;-)

Soort van spooky familiereünie

Het verhaal draait om de eenzame veertiger Adam (Scott) die als scriptschrijver in Londen woont en z’n vrije tijd vooral vult met bankhangen, tv-kijken en chips eten. Z’n vrienden-met-kinderen verhuizen naar de buitenwijken en de flat waar hij woont, is zo nieuw dat er amper buren zijn. Behalve dan die mysterieuze knappe jongere buurman Harry (Mescal) die op een dag dronken bij hem aanbelt, op zoek naar gezelschap (en als het even meezit, seks). Adam heeft daar in eerste instantie -zegt 'ie- geen zin in en geen ruimte voor. Hij is veel bezig met z’n ouders die dertig jaar geleden omkwamen bij een auto-ongeluk. En wanneer hij op een dag z’n ouderlijk huis bezoekt ter inspiratie voor een schrijfopdracht, gebeurt er iets bijzonders: z’n vader en moeder (gespeeld door Claire Foy en Jamie Bell) zijn daar. Ze zien er precies zo uit als toen ze dertig jaar geleden stierven, net als Adams oude kinderkamer en de eighties-meubels in de woonkamer. En pa en ma ontvangen Adam met open armen, alsof ze al die tijd op hem hebben gewacht. Huh?

Niet proberen te begrijpen

Net als Adam wil je nu misschien meteen weten wat echt is en wat niet en of All Of Us Strangers misschien een soort bovennatuurlijke sciencefictionfilm is. Maar zoals zijn moeder zegt: ‘het doet er niet toe’. Vergeet logica. Wat vooral belangrijk is, is dat deze reünie, (fantasie, koortsdroom, bijzondere vorm van copings mechanisme of whatever) Adam de kans geeft om z’n verdriet eindelijk te verwerken. Om z’n ouders de vragen te stellen die hij nooit kon stellen. Om ze eindelijk te vertellen dat hij gay is. Om van hen de bevestiging te krijgen waar hij naar verlangt. En door te dealen met zijn pijn en z’n verdrietige verleden, misschien eindelijk in staat te zijn om gelukkiger en lichter te zijn in het heden. En juist wél die lekkere buurman binnenlaten. In z’n huis en in z’n hart.

Niet-realistische situatie, wél heel realistische gevoelens

Dat levert geen zweverig gedoe of Hollywood zoetsappigheid op. De gesprekken over Adams coming-out lopen zelfs stroef. Vooral met z’n moeder die (gezien de tijd waarin ze is blijven steken) vooral de eeuwige eenzaamheid, onveiligheid en aids bezorgd aanhaalt. Niet het eerste dat je wil horen als je je zo kwetsbaar opstelt. Maar het levert ook heel mooie, warme en helende gesprekken en scènes op die tegelijk weer super hartverscheurend zijn omdat jij -net als zij- weet dat ze een keer zullen eindigen. Als Adam door wil met z’n leven, zal hij moeten loslaten. En dat is een gevoel dat we allemaal kennen of ongetwijfeld een keer gaan meemaken…slik. Als je je ouders nog hebt (en het geen klootzakken zijn), wil je ze na het zien van deze film meteen vertellen hoeveel je van ze houdt.

Geef ze allemaal een Oscar

All Of Us Strangers is prachtig gefilmd: dicht op de huid, badend in schitterend licht en schitterende kleuren. Je hebt de skyline van Londen nog nooit zo mooi gezien. En ook het viertal Scott, Mescall, Foy en Bell is een genot om naar te kijken. Ze hebben een bijzondere en intense chemie, zijn alle vier sterk in het uitdrukken van gelaagde emoties en weggestopte tranen, en er gebeurt zoveel in hun ogen dat de uitgewisselde blikken je nog lang bij blijven. Buurman Harry oogt vrolijk en optimistisch, maar z'n ogen verraden z'n eenzaamheid eerder dan z'n woorden dat doen. Adam mag dan wel een veertiger zijn; in zijn ogen zie je nog het jongetje dat op school gepest werd, dat zijn ouders op 11-jarige leeftijd verloor en dat daarna een groot deel van zichzelf verborgen hield voor de buitenwereld. Die Golden Globe-nominatie voor Adam Scotts indrukwekkende acteerprestatie snappen we wel. En wat ons betreft sleept deze bijzondere film (ondanks het mini tikkeltje onbevredigende einde) nog een hoop andere prijzen in de wacht.

• All of Us Strangers (2023)
• Cijfer: 10
• Drama, liefde
• Duur: 1h, 45min
• Regie: Andrew Haigh
• Cast: Andrew Scott, Paul Mescal, Carter John Grout, Jamie Bell, Claire Foy

Meer Paul Mescal? Check deze vijf tips!

• Deel