Alsof het nog niet vervelend genoeg is om je collega-spionnen te verdenken als lek, wordt George (Michael Fassbender) geforceerd zijn eigen vrouw in twijfel te trekken. Dit leidt in Black Bag tot ingewikkelde verhoudingen, verleidelijke complotten en gevaarlijke samenwerkingen.

Door: Valérie Hoffmann

Regisseur Steven Sodenbergh zou je al kunnen kennen van de spannende Ocean’s 8, 11 en 12, maar ook van bijvoorbeeld Magic Mike. In Black Bag pakt Sodenbergh de beste elementen van deze twee. Bloedstollende spionage zoals in de Ocean’s-Films wordt gecombineerd met steamy sensualiteit (maar dan íets subtieler) zoals we kennen uit Magic Mike. In deze sexy thriller vol mysterieuze intriges moet George in precies één week erachter komen wie binnen de Britse inlichtingsdienst het top-secret computerprogramma Severus heeft gelekt. Het is natuurlijk al best klote wanneer je je eigen collega’s moet verdenken, maar dan blijkt dat zijn vrouw Kathryn (Cate Blanchett), ook op de verdachtenlijst staat, shit. Gelukkig is er nog een grote kans dat de mol één van de andere vier is, die in ieder geval een interessant (en ingewikkeld) genoeg leven leiden voor een mogelijke mol.  Verdeeld in hoofdstukken van één dag volgen we naast George en Kathryn deze vier excentrieke karakters: Clarissa (Marisa Abela, Back to Black, Indsutry), haar vriend agent Freddie (Tom Burke), agent James (Regé-Jean Page) en zijn vriendin en psychiater van het bedrijf Zoe (Naomie Harris). Het is voor George een vrij onmogelijke taak om te achterhalen wie van deze verdachten heeft lopen mollen, want vanwege hun werk hebben ze allemaal de perfecte vrijbrief om te liegen: aka de Black Bag. Een metaforische tas waar je alles in stopt waar je wegens privacy redenen niet over mag praten, maar waar genoeg plek in is voor persoonlijke affaires of illegale praktijken…

“I don’t like liars”

Soderbergh begint z’n spionagethriller met een heerlijk gestrekt been: een dinner party from hell.  George (dan al op zoek naar het lek) nodigt de vier verdachte collega’s bij hem en zijn vrouw Kathryn uit voor een diner met één klein addertje onder het gras: ze worden allemaal gedrogeerd met een drugs die iedereen op zijn zachts gezegd ietsje losser en fysieker maakt. Op een speelse en gehaaide manier laat meester-manipulator George zijn collega’s elkaars geheimen op tafel gooien. En doordat ze helemaal naar de getver zijn, gaan ook alle filters eraf en is meteen duidelijk met wat voor gasten we te maken hebben. Freddie blijkt al in de eerste minuten een serial cheater met angst voor de dood, Clarissa heeft vanwege haar daddy-issues een obsessie met oudere mannen (waaronder George), Zoe heeft ondanks haar gelovige opvoeding een voorliefde voor erotische fictie  en James is een hottie, alleen wel ook een stijve hark. Maar wie de potentiële rat is, blijft nog even een mysterie.

Hartstochtelijke misdaad?

Ondanks hun extreem uitgesproken karakters, worden de geheime agenten gelukkig nergens oppervlakkige typetjes. Daarvoor zijn hun personages te goed uitgeschreven en hebben ze stuk voor stuk een spannende verborgen agenda die ze op het eerste gezicht goed weten te verbergen. Hoewel iedereen dus behoorlijk verdacht lijkt, speelt de belangrijkste (en spannendste!) verhaallijn zich af binnen het huwelijk van George en Kathryn. Naast dat Fassbender en Blanchett natuurlijk twee ontzettend sexy acteurs zijn, is vooral het mysterie die hun verhouding ontzettend heet maakt. Dat George alles voor Kathryn zou doen (en andersom) is duidelijk, maar dat betekent niet dat ze niks voor elkaar verzwijgen. Dit zorgt ervoor dat de chemie tussen deze twee van het scherm afspat vanwege de atypische, maar mega sensuele, dynamiek binnen hun relatie.

Privacy is overrated, of toch niet?

De verdachten, de intriges, het sexy spel: het levert al met el een mega spannende film op die zorgt voor 95 minuten lang vermaak. Tegelijkertijd is Black Bag ook een film die een confronterend licht schijnt op de privacy van je eigen leven. In een tijd waarin we alles met elkaar delen, kan je je afvragen wat er nog geheim is. Hoewel Black Bag niet gebaseerd is op een waargebeurd verhaal, werd scenarioschrijver en uitvoerend producent David Koepp wel geïnspireerd door de interviews die hij hield met werknemers van de inlichtingsdienst ter research voor de originele Mission Impossible Film. Dat laat je toch wel even nadenken over de manier waarop we constant in de gaten kunnen worden gehouden: wat is er nou nog écht privé?

Regisseur Soderbergh weet dat interessante gegeven te combineren met een verhaal over een ingewikkelde operatie binnen de Britse inlichtingsdienst en dat dan weer vermakelijk en meeslepend te vertalen naar een thriller die vooral gaat over persoonlijke relaties. Black Bag combineert de beste ingrediënten uit film als Perfetti Sconosciuti (Perfect Strangers), James Bond en Mr. and Mrs. Smith tot één van de meest sexy spionage-thrillers van de afgelopen jaren en dit alles zonder ook maar een beetje naakt te laten zien. Een film die ondanks de ingewikkelde achtergrond van de wereld van spionage, draait om de tekortkomingen en egoïstische neigingen van de mens. Black Bag heeft daarmee voor de liefhebber van ieder genre wel iets wils: hartstochtelijke romantiek, razendsnelle actie en emotionele drama, it’s all there.

• Black Bag [2025]

• Cijfer: 8,5

• Genre: spionage, thriller

• Duur: 95 minuten

• Regie: Steven Soderbergh

• Cast: Michael Fassbender, Cate Blanchett, Regé-Jean Page, Marisa Abela, Naomie Harris, Pierce Brosnan, Tom Burke

• Deel