Yes: Challengers is een sexy film. En yes: de chemie tussen hoofdrolspelers Zendaya, Josh O’Connor en Mike Faist heet. Maar ook heet genoeg om de aandacht af te leiden van een dun verhaal over een soapy toxic driehoeksverhouding tussen drie manipulatieve egotrippers? Mmm…

Challengers moet toch wel een van de meest ‘buzzy’ films van dit jaar zijn. Hij zou vorig jaar al in première gaan op het filmfestival van Venetië maar werd verplaatst vanwege de Hollywoodstakingen. En dat terwijl de film het internet al bezighield sinds de juicy trailer uit juni 2023. En nóg langer wachten op een film met it-actrice Zendaya die verwikkeld is in een driehoeksverhouding met Josh O’Connor (The Crown) en Mike Faist (West Side Story): ooh wee, dat maakte alle opwinding alleen maar groter. Komt bij dat Challengers is geregisseerd door Luca Guadagnino van Call Me By Your Name, die megamooie film vol sensualiteit én all the feels. En komt ook bij dat het script is geschreven door Justin Kuritzkes, de man van Celine Song die afgelopen jaar diepe indruk maakte met Past Lives: minder erotisch dan Call Me By Your Name, maar wel net zo emotioneel verpletterend én ook over een driehoeksverhouding. Is deze achtergrondinfo relevant? Het garandeert namelijk niet dat Challengers daarmee automatisch een super-sensuele-emotionele-love-triangle-film wordt waarin stijl, inhoud en diepgang in perfecte balans zijn. Maar we hoopten stiekem van wel. Tikkeltje tevergeefs.

Toxic gaslight trio

Challengers draait om Tashi (Zendaya) en de bff’s Patrick (O’Connor) en Art (Faist). Ze zijn alle drie junior-tennisprofs en wanneer de nerdy boys supertalent Tashi in het echt zien spelen zijn ze instant verliefd. En horny. Dus ook helemaal in de geile gloria wanneer de bloedmooie meid ze diezelfde avond op hun hotelkamer bezoekt voor wat sexy voorspel: Patrick en Art spelen de volgende dag tegen elkaar en de winnaar krijgt Tashi’s telefoonnummer. Patrick wint. Zo’n dertien jaar later is Art een groot tenniskampioen die na een mindere periode aan een comeback werkt en Tashi is zijn coach én zijn vrouw. Patrick inmiddels een tennis-nobody die leeft en slaapt in z’n auto en al lang geen contact meer heeft met Tashi en Art. Maar de voormalige besties (en Tashi’s ex-scharrel) komen elkaar tegen tijdens een lokaal Challengers-toernooi waar Art met ‘makkelijke wedstrijdjes’ z’n tennis-ego moet boosten. En wanneer Patrick en Art tegenover elkaar staan op het tenniscourt met Tashi aan de zijlijn is meteen duidelijk: hier hangt nog een hoop (seksuele) spanning én oud zeer in de lucht. Watskeburt? Wie wint? En tegen welke prijs?

Game, sex, ego match

Challengers schiet met z’n tennisballen, mooie camerawerk, pompende technobeats, adrenaline, seksuele spanning en sterk acterende hoofdrolspelers op veel vlakken heerlijk raak. En kijken naar drie geweldig mooie acteurs (vooral Zendaya), hun sterke onderlinge chemie en hun manipulatieve power plays verveelt niet snel. Helemaal als al dat drama verpakt is in een gelikt hip jasje en de stijlvolle regie van Luca Guadanino. De manier waarop hij met de chronologie van het verhaal speelt, bouwt veel spanning op en zet je constant op het verkeerde been met z’n personages, hun gedrag en hun belangen: iemand die in het begin lief en leuk lijkt, blijkt later een manipulatieve rat of egocentrische bitch. En vice versa.

Had ook 'egotrippers' kunnen heten

Maar het werkt allemaal tot op zekere hoogte. Want na de zoveelste abrupte onderbreking van een technobeat, de zoveelste slomo na een over-the-top dramatisch moment (iets met een windmachine on steroids) en de zóveelste sprong in de tijd (serieus: deze film springt nog vaker heen en weer dan de tennisballen over het net vliegen) begin je je af te vragen: zitten we niet gewoon naar een heel aantrekkelijk (vooral Zendaya) maar rete-oppervlakkig trucje te kijken? Wat hou je over als je al die stijlmiddelen weg laat en het verhaal lineair vertelt? Een één uur korter durende soapy dramedy die vooral leunt op de rivaliteit en seksuele spanning tussen z’n drie onsympathieke en ego-trippende personages. Een verhaaltje over een rete-ambitieuze chick die alle aandacht opeist en twee besties manipulatief tegen elkaar uitspeelt. Die door de jaren heen, op wat kapsels, baarden en haarkleuren na, amper zijn veranderd of gegroeid. En van wie je bovendien weinig meer weet dan dat ze boven alles willen winnen. In tennis en in relaties.

Anti-climax

Je kan het ook omdraaien en stellen dat Zendaya, Josh O’Connor, Mike Faist en Luca Guadanino met hun sterke spel en stijlvolle regie van een mager verhaal iets heel vets hebben gemaakt. En net zoals Tashi, Art en Patrick elkaar maar niet los kunnen laten, laat Challengers ons ook niet helemaal los: er is veel om van te genieten, en ondanks dat het trio mega onsympathiek is, kan je je ogen niet van ze (vooral Zendaya) af houden. Maar dat neemt niet weg dat de hoop vooraf niet helemaal wordt waargemaakt. En er na de teleurstellende slappe finale (wat stond daar nou eigenlijk op het spel?) een gevoel van leegte blijft hangen. Challengers is een heel lang en lekker voorspel voor een mwah-mwah climax.

• Challengers (2023)
• Cijfer: 7
• Drama, romantiek, sport
• Duur: 2u, 11min
• Regie: Luca Guadagnino
• Cast: Zendaya, Josh O’Connor, Mike Faist

• Deel