Sydney Sweeney is dit jaar niet van je scherm af te slaan en kruipt van de ene horror (Madame Webb) in de volgende doodenge rol van de jonge non Cecillia. Ze begint aan haar droombaan in een Italiaans klooster, maar dit verandert al snel in een grote nachtmerrie. Zien of skippen?

Door: Valérie Hoffmann

Na een beklemmende openingsscène die zich in het verleden afspeelt waarin een non het klooster probeert te ontsnappen, zien we hoe Cecillia (Sydney Sweeney) zich klaarmaakt voor haar vertrek naar Italië. Na een roeping van God voelt de jonge non Cecillia dat ze voor iets groots bestemd is en dus vertrekt ze naar een bijzondere plek: een exclusief Italiaans klooster die bejaarde nonnen verzorgt tijdens hun laatste dagen. . Alleen blijkt al snel dat dit klooster een mysterieuze en bloederige eschiedenis heeft. Cecillia wordt al vanaf haar eerst nacht geplaagd door ongewenste gasten, schrijnende geluiden en onfortuinlijke tekens. Alles gebeurt ook in het duister, waardoor je als kijker blijft gissen in het duister.  

De horror van vrouw-zijn

Maar het wordt allemaal pas écht angstaanjagend wanneer je op klaarlichte dag ziet wat er daadwerkelijk aan de hand is in dit klooster en je beseft hoe dicht de horror van Immaculate op de realiteit zit.  Wanneer de maagdelijke Cecillia in het verhaal plotseling zwanger raakt zien de nonnen en de priester dit als een godswonder, maar Cecillia voelt meteen dat er iets heel erg is mis. Het zijn in deze niet zozeer paranormale figuren die je in deze film kippenvel bezorgen, maar de realisatie wat voor een echte nachtmerri het is om een jonge vrouw te zij nin een ouderwetse gesloten gemeenschap. We zullen niet te veel spoilen, maar als mannen met macht iets te graag zelf god willen spelen en zo de natuur willen beïnvloeden, kan daar niets goeds van komen.

Sexy nonnenkostuum?

Zo te lezen lijkt Immaculate nu misschien een ambitieuze commerciële horrofilm met een boeiende diepe (maatschappelijke/maatschappijk-kritische?) laag. Bijna. Want helaas worden alle vrouwelijke figuren in deze film absurd oppervlakkig geseksualiseerd. Zo wordt er op een makkelijke manier gehint naar de lesbische geaardheid van de nonnen door de verleidelijke aanrakingen van Cecillia en Gwen (Benedetta Parcaroli, Baby), zijn er constant close-up shots van de vochtige lippen en baden nonnen blijkbaar constant in doorschijnende witte jurken. Het is echt zonde om te zien dat een film die zo een interessante insteek met toegevoegde waarde heeft, het toch niet kan laten om alles op een goedkope manier ‘sexy’ te maken. Sydney Sweeney is in Immaculate de absolute belichaming van de moderne maagd maria. Met de onschuldige blik en het klassieke gezicht had niemand deze rol beter kunnen spelen. Het is daarom ook zonde om te zien hoe de topactrice (vooral na Reality) weer in zo’n rol wordt geschreven terwijl ze zonder alle geile beelden een geloofwaardig en belangrijk verhaal had kunnen vertellen. 

Dus: skippen of zien?

Immaculate laat je van begin van het eind op het puntje van je stoel zitten en Sydney Sweeney is de met een enkele traan op haar wang echt de belichaming van de hedendaagse maagd Maria, maar heel veel meer moet je niet verwachten van deze film. Immaculate is spannend en interessant om naar te kijken, maar leert de kijker niets nieuws. Dat het in deze wereld soms huiveringwekkend is om een vrouw te zijn, wisten we al. Daar voegt deze horrorfilm niets nieuws of creatiefs aan toe. 

• Immaculate [2024]
• Cijfer: 6
• Horror, Thriller
• Duur: 1h 29 min.
• Regie: Michael Mohan
• Cast: Sydney Sweeney, Álvaro Morte, Simona Tabasco, Benedetta Parcaroli

• Deel