Zagen we in Inside Out 1 hoe Riley na een verhuizing met depressieve gevoelens struggelde; nu zien wat de puberteit met haar doet. Het levert een shitload aan intense nieuwe emoties en hilarische nieuwe figuurtjes op. Én een geweldig leuke, ontroerende en heel herkenbare sequel.

Toen Disney-Pixar het nieuws dropte over een vervolg op Inside Out (aka een van de beste en meest speciale Pixar-films ever) zei ons eerste gevoel: blijf hier met je tengels van af Disney-Pixar, verpest het imago van deze favoriet niet met een shitty sequel. Maar het idee voor het vervolg is heel tof. Die duikt namelijk in het tienerbrein van Riley op het moment dat de puberteit toeslaat. En we weten allemaal: dat kan een periode vol stemmingswisselingen, botsingen met je ouders en intense zweetoksels zijn. Komt voor Riley nog even bij dat ze op het punt staat om na de zomer naar de middelbare school te gaan. En terwijl ze met haar besties een ijshockeykamp bezoekt, droppen zij nog even het bommetje dat ze niet naar dezelfde middelbare school gaan. Shit. Oh en dan is er ook nog de spanning van het hockeykamp zelf, waar supergoede, coole oudere meiden aan meedoen. Een heel knappe in het bijzonder. Daar wil Riley natuurlijk (iets té) graag bij horen. Al die veranderingen en nieuwe puberemoties zorgen voor paniekaanvallen, cringy situaties en errors in haar hoofd. Een gevoel van ‘ik ben oké’, verandert langzaam in ‘ik ben niet goed genoeg’. En net als in de eerste Inside Out zien we hoe dat er allemaal uitziet in Riley’s brein.

Oude emo's vs. de nieuwe

Die emo-rollercoaster is voor Riley natuurlijk superklote, maar het is als kijker weer een ‘feestje’ om terug te zijn in haar ‘controlekamer’. Daar worden de oude bekende emoties als Joy, Sadness en Anger (die blijft geweldig) in een hilarische scène letterlijk aan de kant geschoven door nieuwe emoties als ‘anxiety’ (onzekerheid), ‘envy’ (jaloezie) en ‘ennui’ (verveling). En het is vooral Anxiety (Maya Hawke uit Stranger Things) die de leiding neemt en alles verpest. Die gaat helemaal loco en dropt het ene na het andere doemscenario in Riley’s hoofd waardoor ze zich bij de andere meiden super awkward gedraagt en vanuit haar onzekerheid de meest idiote en onlogische keuzes maakt. Ondertussen werkt emotiepoppetje Joy met de oude club emo’s aan een plan om Riley weer een beetje ‘normaal’ te krijgen. Maar die vergeet met haar motto ‘keep the best, ditch the rest’ dat ook sombere herinneringen en ongemakkelijke nieuwe emoties erbij horen.

Ouders, kijken jullie ook even mee?

Je voelt hem hier al: ook Inside Out 2 zit vol wijze lessen. Subtiel zijn ze niet (het blijft een Amerikaanse Pixar-film), maar dat stoort niet. De emoties zijn complex genoeg om over de boodschap heel abstract te gaan zitten doen. Bovendien zijn ze boeiend en herkenbaar voor zowel het jonge als het volwassen publiek (mind you, je kan met deze film zelfs nog je inner child healen of proberen je puberkind beter te begrijpen). Net zoals de mooie animaties, originele en creatieve ideeën, leuke grappen en ontroerende momenten multie-generatie-proof zijn. Wedden dat je straks hardop zit te lachen wanneer de 'oude' emo-figuurtjes in Riley’s ‘kelder van geheimen’ belanden? Of wanneer je in haar brein het oude grijze dametje ‘nostalgie’ ziet die elke keer door de andere figuurtjes geditcht wordt? Hilarisch! En hoe leuk gevonden: we krijgen ook nog kijkjes in het hoofd bij Riley’s ouders die zelf natuurlijk helemaal in paniek zijn nu hun dochter ineens zo weird loopt te doen. Althans, bij Riley’s vader is de sfeer in zijn controlekamer een stuk chiller dan bij haar moeder ;-)



Kortom: wat een heerlijke en hartverwarmende mix van humor, emotie, creativiteit en prettige herkenbaarheid. De eerste film was natuurlijk de grote verrassing, maar dit vervolg is net zo vermakelijk en ab-so-luut een bioscoopkaartje waard. En leuk detail: de stem van Envy wordt gedaan door Ayo Edebiri uit The Bear en die van Ennui door La Vie d'Adèl-actrice Adèle Exarchopoulos. Nice. 

• Inside Out 2 (2024)
• Cijfer: 9,5
• Animatie, familiefilm, comedy, drama
• Duur: 1h, 36min
• Regie: Kelsey Mann
• Cast: Amy Poehler, Lewis Black, Phyllis Smith, Tony Hale, Ayo Edebiri, Liza Lapir, Maya Hawke, Adèle Exarchopoulo, Paul Walter Hauser

• Deel