Portrait de la jeune fille en feu is een film van een vrouw, over twee vrouwen. Maar is het ook een film voor alleen een vrouwenpubliek? Non! Dit sensuele, intieme en universele liefdesverhaal is een must voor iedereen die goed gaat op een tijdloze en vurige arthouse-parel.

Met een swipeje naar rechts kwam je er in de achttiende eeuw niet als je de aandacht wilde trekken van een potentiële lover. Op afstand dan. Toen liet je als rijke jonkvrouw een schilderij van je maken, deze opsturen naar een huwelijkskandidaat en hopen dat je zodanig in de smaak viel dat er een aanzoek volgde. Zo ook de mooie jonge Heloïse (Adèle Haenel) uit Bretagne in het bekroonde Franse kostuumdrama Portrait de la jeune fille en feu (Portrait of a Lady on Fire). Of beter gezegd: Heloïses moeder, die haar dochter uithuwelijkt aan een Italiaan. Maar daar heeft de levenslustige meid helemaal geen trek in. En dus saboteert Heloïse iedere poging tot een portret.



Moederlief bedenkt daarop iets slims: ze huurt de schilder Marianne (Noémie Merlant) in en stelt haar aan Heloïse voor als een gezelschapsdame. Een leuk maatje om gezellig mee te wandelen zeg maar. Dat geeft Marianne alle gelegenheid om Heloïse uitvoerig te bestuderen en haar in de late uurtjes stiekem op haar schilderdoek vast te leggen.



Maar het aandachtig bekijken van Heloïses lichaam, bewegingen en haar prachtige ogen brengt beide vrouwen tijdens die wandelingetjes al snel in verwarring. Wat betekenen al die blikken precies? Wordt er stiekem geflirt? Is het wederzijds? Ja, het blijkt wederzijds. En de verliefde Marianne en Heloïse geven zich vanaf dat moment helemaal over aan de liefde. Maar shit, in Italië wacht nog steeds een huwelijkskandidaat op het portret van zijn aanstaande verloofde…



Er was tijdens het filmfestival van Cannes (waar de film de prijs voor het beste scenario én de Queer Palm won) volgens mij geen journalist die niet compleet betoverd was door Portrait de la jeune fille en feu. Vrouwen én mannen. En dat benadruk ik toch maar even omdat er in de film van Céline Sciamma (Girlhood), op één veredelde figurant na, geen man te bekennen is. Waardoor dit liefdesverhaal misschien onterecht het etiket ‘artistieke chick flick’ kan krijgen.



Portrait de la jeune fille en feu is bovenal een meeslepende en intieme film over het vinden en beleven van je eerste grote liefde. Schitterend geschoten ook; je zou sommige beelden als een schilderijtje aan je muur willen hangen. Een slowburner, dat wel. Het verhaal kabbelt kalm voort, bevat geen muziek en Sciamma trekt gerust een uur en twintig minuten uit voor die allereerste zoen. Maar de subtiele weg daarnaartoe is nergens saai - wél sensueel en opwindend. Jij kijkt naar de twee vrouwen zoals ze naar elkaar kijken. En als de lippen van Marianne en Heloïse elkaar dan eindelijk vinden, sta je zelf ook een beetje in vuur en vlam. Expliciete seksscènes zijn helemaal niet nodig, weet Sciamma; van binnen brandt er genoeg en de Franse regisseur brengt dat gevoel door symboliek, knisperend haardvuur, zachte aanrakingen en zwaarder wordende ademhalingen volledig op je over.
Net als de sterke leading ladies Noémie Merlant (Marianne) en Adèle Haenel (Heloïse). Ze schitteren werkelijk iedere seconde die ze in beeld zijn. En ben je zelf momenteel niet in love; je zou het door hun mooie chemie meteen willen worden.

Portrait de la jeune fille en feu is zaterdag 31 juli om 23.45 te zien op NPO 2. De film is vanaf ook zeven dagen gratis beschikbaar op NPO Start en daarna op NPO Plus.

• Portrait de la jeune fille en feu (2019)
• Drama
• Duur: 1u, 59min
• Regie: Céline Sciamma
• Cast: Adèle Haenel, Valeria Golino, Noémie Merlant, Luàna Bajrami

• Deel