Nadia zit vast in een time loop, waardoor ze iedere keer op onverklaarbare wijze wordt teruggeworpen naar haar 36ste verjaardag. Vreemd. Nogal. Wat is hier aan de hand? Nadia gaat het uitzoeken. Zo is Nadia. Lekker hands on.

Er zijn nogal wat films die spelen met het concept tijd en dan met name de onvoltooid terugkerende tijd. Personages die vastzitten in een time loop waar maar geen einde aan lijkt te komen. Zo wordt Tom Cruise in Edge Of Tomorrow constant overhoop geschoten, om vervolgens weer bij zijn positieven te komen op hetzelfde vliegdekschip. Ongemakkelijk. Ook Therese Gelbman gaat keer op keer de pijp uit, alleen zij ontwaakt in Happy Death Day telkens tussen de vieze lakens van een scharrel. Nog ongemakkelijker. Ongewenst tijdreizen, het is inmiddels een beproefd recept voor inspiratieloze scenarioschrijvers.

Begrijpt u het nog?!

De moeder aller déjá vu’s is natuurlijk Groundhog Day. Het is dan ook niet verwonderlijk dat veel mensen de nieuwste serie uit de keuken van Netflix zullen vergelijken met de onfortuinlijke weerman die iedere dag op 2 februari wakker wordt. Ook Russian Doll is namelijk een eindeloos repeterende breuk, waarin de compleet verwarde hoofdpersoon grip probeert te krijgen op een nieuwe, ongrijpbare realiteit. Deze uiterst donkere komedie is een drieënhalf uur durende herhaling van zetten die – verrassend genoeg – iedere partij interessanter wordt. Het ultieme bewijs dat de kracht hem inderdaad in de herhaling zit. Begrijpt u het nog?!

Back once again

Nadia Vulvokov is een stevig drinkende kettingrookster. Het verkiezingsprogramma van de VVD zou willen dat het over zoveel asfalt kon beschikken als de longen van Nadia. Naast sigaretten en drank is ze ook niet vies van de nodige geestverruimende middelen op z’n tijd. De eerste keer dat de kersverse 36-jarige wakker schrikt op het toilet van haar eigen verjaardagsfeestje, lijkt er dan ook gewoon sprake te zijn van een slechte trip. Kan gebeuren. Je weet uiteindelijk nooit of je toch niet per ongeluk AliExpress ketamine naar binnen hebt zitten blaffen. Pas wanneer Nadia zichzelf voor de derde keer op rij in de toiletspiegel aanstaart, heeft ze in de gaten dat er iets niet helemaal in de haak is. Ze komt bij herhaling noodlottig om het leven om vervolgens op dezelfde wc, op hetzelfde moment in de tijd, te herrijzen. De Groundhog Day from hell, zeg maar. In een poging te achterhalen wat er in godsnaam allemaal aan de hand is, krijgt Nadia uiteindelijk hulp uit nogal onverwachte hoek.

Russian Doll is met haar overdaad aan symboliek misschien niet de meest toegankelijke serie.

Escher verpakt als serie

Ja, je kunt zeggen dat Russian Doll gebruikmaakt van een inmiddels uitgekauwd concept. Je kunt zeggen dat Amy Poehler – ooit de leading lady in Parks and Recreation – en Natasha Lyonne – die rossige uit Orange Is The New Black – met een origineler script op de proppen hadden kunnen komen. Kan. Je kunt ook zeggen dat diezelfde Natasha Lyonne op het gebied van acteren een beetje een one trick pony dreigt te worden. Haar vertolking van Nadia is namelijk geweldig, maar heeft wel heel veel raakvlakken met die van de vrijgevochten Nicky Nichols in OITNB. Nee, Russian Doll is niet zonder gebreken, maar de ingenieuze manier waarop Poehler en Lyonne dit Escher-achtige bouwwerk in elkaar hebben gemetseld maakt een hele hoop goed. Aflevering na aflevering raak je meer in het verhaal verstrikt en moet je naarmate het einde nadert een tandje bijschakelen om alle lagen met elkaar te verbinden. Russian Doll is met haar overdaad aan symboliek misschien niet de meest toegankelijke serie, maar wie heeft gezegd dat er alleen maar makkelijk verteerbare happen op het menu moeten staan? Ik niet, in ieder geval. Heb jij dus wel zin in weer eens wat anders, dan is dit de serie die je niet teleur zal stellen.

• Netflix (2019)
• Ietwat lugubere versie van Groundhog Day
• 25 minuten per aflevering
  

• Deel