Wat moet je gaan doen als je als superheld de pensioengerechtigde leeftijd hebt aangetikt? Titanium Rex wil er nog niks van weten.

Ik ben dus niet echt een Stephen Hawking als 't op kans berekenen aankomt, maar als jij iemand bent die aan ongecontroleerd grinniken doet bij series als BoJack Horseman, Archer en The Boondocks, dan durf ik te beweren dat jij de trailer van SuperMansion, met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid, grappig gaat vinden. En alsof dat nog niet fantastisch genoeg is, is die trailer ook nog eens een flink potje representatief voor de twee seizoenen die Crackle inmiddels gemaakt heeft. Koester het, koester het ontzettend, want goeie schuddenbuikers zijn over het algemeen op één hand te tellen. Vind ik tenminste.

Het waren mooie tijden, maar toen werden de gewrichten stram.

Vergane glorie
Er was een tijd waarin 't lekkerder ging met Titanium Rex en zijn superheldencollectief League of Freedom. Kinderen wilden massaal in hun American Ranger pyjama naar school, Mattel kon de Lex Lightning miniaturen maar met moeite snel genoeg uit de mallen wrikken om alle speelgoedwinkels op tijd te bevoorraden en geboefte ging pas de straat op als ze zeker wisten dat Black Saturn andere verplichtingen had. Het waren mooie tijden, maar toen werden de gewrichten stram. Een naderend pensioen is sowieso al killing, maar helemaal als de fysieke gevolgen van de zwaartekracht wel heel erg goed zichtbaar worden in je strakke knalrode latex werkpak. Terwijl kids de posters van hun gevallen helden langzaam van de muur beginnen te halen, doen Rex en z'n posse nog harder hun best om relevant te blijven dan Hennie Huisman. Vanuit hun super mansion blijven ze maar plannen maken om niet definitief in de vergetelheid te raken. Ja, het leven van 'n belegen superheld gaat niet over rozen.

Het verhaal is zowel krankzinnig verslavend als verslavend krankzinnig.

Grappig. Heel grappig
Volgens mij ben ik sinds Mary & Max niet meer zo lekker gegaan op een stop motion. Daar waar Philip Seymour Hoffman de Australische klei van zijn melancholische stem voorzag, trekt SuperMansion de aandacht met de stembanden van Walter White. De voormalig drug lord uit Breaking Bad blaast Titanium Rex leven in en doet dat dus niet onverdienstelijk. Maar de rauwe stem van Heisenberg is natuurlijk niet de enige reden om deze te kijken, daarmee zou je SuperMansion te kort doen. De show zit namelijk heel goed in elkaar. Het verhaal is zowel krankzinnig verslavend als verslavend krankzinnig, de animatie is heel dik gedaan en je wordt geheid verliefd op de gemankeerde karakters van de verschillende superhelden. Maar boven alles is deze vooral grappig. Heel grappig. “Ooooh-no-they-didn’t-just-go-there” grappig. Dus wel grinniken voor mensen die al scheren en minstens hun bromfietscertificaat hebben. Behoor jij tot die doelgroep, geef jezelf een aflevering of drie om in te komen en probeer daarna maar te stoppen met kijken. Alleen mensen met echte super powers gaan dat voor elkaar krijgen.

• Crackle. Dat is ook een zender, ja. Één die je op je Playstation kunt kijken. (2015)
• Een kijkje in een soort bejaardentehuis voor uitgerangeerde superhelden.
• 20 minuten per aflevering
  

• Deel