The Gentlemen: een vermakelijk maar dubieus cliché
The Gentlemen
Boeven, kogels, grof taalgebruik, zwarte humor en veel bekende gezichten: Guy Ritchie keert terug naar z’n bekende succesformule en die blijkt op een dubieuze misstap na erg vermakelijk. Kan Hugh Grant als sleezy privédetective alsjeblieft z’n eigen spin-off krijgen?!
"There's only one rule in the jungle: when the lion's hungry, he eats!"
Ik beoordeel graag iedere film op zichzelf. Maar wanneer de maker van gangsterparel Snatch met een sterrencast terugkeert naar z’n succesvolle gangster-roots, dan hoop ik op een soortgelijk stukje filmmagie. Guy Ritchie stelt gelukkig niet teleur. Al levert z’n nieuwe film naast geweldige highlights ook wat vraagtekens op.
The Gentlemen draait hoofdzakelijk om de charmante topcrimineel Mickey Pearson (Matthew McConaughey) die in Londen een winstgevend cannabisimperium runt. Hij wil ervan af om lekker de pensionado uit te gaan hangen met z’n wifey. En Pearson staat op het punt een mooie deal te sluiten. Maar wanneer uitkomt dat z’n toko te koop staat, staan er ineens een chanterende privédetective, een rancuneuze roddelkrantbaas en een handjevol criminele rivalen op de stoep. Scheisse.
Het levert een clichématige maar vermakelijke mix op van intrige, complot en chantage, tot leven gebracht door de imponerende cast. McConaughey is een echte baas die zijn status als ‘king of the jungle’ eer aan doet. Charlie Hunnam is supercool als zijn beheerste en goedgeklede sidekick die je met gemak in een handomdraai omlegt. En Michelle Dockery, bekendst van haar rol als de deftige Lady Mary in Downton Abbey, maakt grote indruk als Mevrouw Pearson. Damn, wat staat zij haar mannetje! Lady Mary no more.
Laat ik ook Colin Farrell niet vergeten, die de rol van Coach (een boks- en lifecoach voor ontspoorde jongeren) zo leuk vervult, dat je ‘t hem in real life ook ziet doen. Maar Hugh Grant als de chanterende privédetective met schrijfaspiraties Fletcher is écht de grootste smaakmaker! Grant speelt de rol als foute en ongenode gast zo hilarisch en met zo’n perfecte humoristische timing, dat je vergeet dat dit dezelfde Mr. Perfect is die je deed smelten in menig romcom. De scènes waarin hij z’n detective-bevindingen deelt met rechterhand Hunnam behoren tot de hoogtepunten van het misdaadspektakel.
Minpuntje voor de momenten waarop Ritchie z’n harde (racistische, homofobe, antisemitische) humor als een geforceerd statement lijkt te brengen. De regisseur laat het niet bij menig stereotypering (Russians will be Russians, Jews will be Jews) en geintjes van het kaliber ‘Chinese, Japanese, Pekingese… ricence to kill’, maar gaat een stap verder. Zo wijdt Ritchie een complete gekunstelde dialoog aan de uitleg waarom er met het scheldwoord ‘black cunt’ helemaal niets mis is.
Liet Ritchie het nou bij de niet-zo-koosjere scheldpartijen zelf, dan denk je misschien nog: voor politiek correcte poëzie ga ik niet naar een Ritchie-film. Ze passen bovendien in een penoza sfeer als deze. Maar plots voelt het bijna alsof Ritchie z’n eigen film gebruikt om een persoonlijke boodschap over te brengen. Met als bijeffect dat de grappen die volgen een ongemakkelijk en gedateerd randje krijgen. Jammer, heeft de film helemaal niet nodig.
Ook een tikkeltje jammer zijn ‘bad boys’ Henry Golding en Jeremy Strong. Het is verfrissend om Golding nu eens niet als de gentleman te zien die hij vaker speelt (Crazy Rich Asians, Last Christmas), maar echt dreigend wordt hij nergens. En Strong (The Big Short) zet een irritant ‘deftig’ accent op dat werkelijk nergens natuurlijk aanvoelt en van zijn personage een karikatuur maakt.
Gelukkig staat er een hoop entertainment, flair en inventiviteit tegenover die je geboeid houden tot de climax. En ik hoop stiekem op een Guy Ritchie-film met Hugh Grants detective Fletcher in de hoofdrol.
- The Gentlemen (2019)
- Cijfer: 7,5
- Misdaad, crime, humor
- Duur: 1u, 53min
- Regie: Guy Ritchie
- Cast: Matthew McConaughey, Charlie Hunnam, Henry Golding, Michelle Dockery, Jeremy Strong, Colin Farrell, Hugh Grant