De Crains waren ooit een gelukkig gezin, totdat ze hun intrek namen in Hill House. Na een paar weken in dat behekste herenhuis was hun leven nooit meer hetzelfde.

Wat hebben Orphan Black, Treme, Harley and the Davidsons en Game Of Thrones met elkaar gemeen? Nou? Enig idee? Het heeft een licht nationalistisch tintje. Weet je het al? Precies, al deze series hadden een plekje op de loonlijst voor Michiel Huisman. De Brad Pitt van de lage landen begint zo langzamerhand Rutger Hauer en Famke Janssen in de nek te hijgen. Het is misschien nog even wachten op een Golden Eye of Blade Runner, maar in dit tempo is zijn eerste blockbuster slechts een kwestie van tijd. Denk ik. Hoop ik. Ondertussen maakt Huisman goede sier in een nieuwe Netflix Original die iedereen moet kijken. Moet, ja. Niet alleen omdat The Haunting Of Hill House het engste is wat je in tijden zag, de verfilming van Shirley Jackson’s gelijknamige boek is ook nog eens een ijzersterk familiedrama. En het is altijd bevredigend om te zien dat het bij de buren minstens zo’n puinhoop is als in je eigen gezin. Toch? Vind ik wel.

Griezelen

Het is oktober. De dagen worden korter en het leven verplaatst zich weer langzaam naar binnen. Traditioneel is het de tijd van de enge verhalen. Halloween. Lekker in het donker in een schrikreactie de ogen uit je chihuahua knijpen of al je warme chocomel over de bank gieten. Dat werk. Zenders spelen hier dan ook gretig op in en schotelen je de ene nagelbijter na de ander voor. Zo wil Hulu je dit najaar de stuipen op het lijf te jagen met Into The Dark, probeert USA Network dat – tevergeefs – met The Purge en zoekt Netflix de hartverzakkingen bij Michiel Huisman’s The Haunting of Hill House. Nou, gezocht en gevonden hoor! M’n hart zit nog steeds in m’n keel.

Lekker in het donker in een schrikreactie de ogen uit je chihuahua knijpen.

De Crains

Ooit waren ze een gelukkig gezin met vijf kinderen, maar inmiddels is er van die vreugde en opgetogenheid weinig meer over. Één keer verkeerd klikken op Funda en het hele leven van de familie Crain staat op z’n kop. Wat een rustig bestaan had moeten worden in een statig herenhuis, verandert al snel in een nachtmerrie die zelfs zesentwintig jaar later nog zijn sporen nalaat. Wanneer het noodlot opnieuw bij de Crains aanklopt, worden ze gedwongen om de inmiddels vertroebelde familiebanden aan te halen en hun verdrongen demonen recht in het gezicht aan te kijken. Bij dat laatste gilde ik zo hard om m’n moeder, dat ik de politie aan de deur kreeg, omdat de buren dachten dat er iemand van kant werd gemaakt. Dan weet je alvast wat je te wachten staat.

           

Lastig genre

Over het algemeen loop ik niet bepaald warm voor sciencefiction- en horrorseries. Het zijn gewoon genres waarbij je als maker de plank vrij makkelijk misslaat. Je moet niet alleen een verhaallijn neerzetten waar mensen zich in kunnen verliezen, je hebt ook nog eens te maken met kostuums en special effects die er een beetje geloofwaardig uit moeten zien. Een lastige combinatie, zeker als de budgetten niet tot in de hemel reiken. Toch lijkt Netflix dit jaar de gouden sleutel gevonden te hebben. Produceerden zij met Altered Carbon en Lost In Space al twee – meer dan – acceptabele scifi-series, met The Haunting Of Hill House brengen ze nu horror, zoals horror bedoeld is: beklemmend, unheimisch en bij vlagen rete-griezelig.

Het is eigenlijk een soort Festen, maar dan met geesten en demonen.

Perfecte combi

De kracht van deze nieuwste Netflix Original is dat hij je niet alleen op gezette tijden rillend en schreeuwend achter de bank jaagt, het is ook nog eens een heerlijk familiedrama vol gemankeerde figuren. Het is niet het standaard haunted house-recept, waarbij de bewoners – opgejaagd door een opgefokt hiernamaals – hysterisch van kamer naar kamer rennen. Het gaat vooral over de gevolgen die het kortstondig wonen in een spookhuis – zesentwintig jaar later – nog op de familie Crain heeft. Alle kinderen zijn op hun eigen manier beschadigd en het contact met hun vader is verwaterd. Het gezin heeft een nieuw trauma nodig om eindelijk écht met elkaar in gesprek te komen. Het is eigenlijk een soort Festen, maar dan met geesten en demonen. Geesten en demonen die het beste tot hun recht komen als je The Haunting Of Hill House in je eentje kijkt. In het pikkedonker. Terwijl het buiten stormt. Maar echt. Ik keek de eerste vier afleveringen ‘s nachts en de rest overdag en dat was echt een wereld van verschil. Laat dat nachtje doorhalen in de club dit weekend dus maar voor wat het is en begin rond middernacht aan een flinke bingesessie. Ga je geen spijt van krijgen.

• Netflix (2018)
• Griezelen met Michiel Huisman
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel