The Little Mermaid: Halle Bailey betovert als Ariel, mét en zonder stem
The Little Mermaid
Tiener zeemeermin wil leven onder de mensen, krijgt een crush op een prins die ze amper kent en ruilt haar stem voor een setje benen in een shady deal met een octopus-zeeheks… Superster Halle Bailey doet je in de live-action remake van The Little Mermaid geloven dat het kan.
Van alle Disney live-action remakes kreeg The Little Mermaid misschien wel de meeste aandacht nog lang voordat de film uitkwam. Niet iedereen is amused dat 'hun' geliefde fantasiefiguur nu een ander tintje heeft (ook al had zij in het origineel van Hans Christian Andersen geen felrood haar, heette zij geen Ariel, moest zij in plaats van haar stem haar tong afstaan -yikes- en veranderde zij uiteindelijk in zeeschuim in plaats van in een happy bride). Maar met haar Disneyprinses-waardige performance doet Halle Bailey de kritische geluiden instant vergeten. Ze pakt je met haar grote onschuldige ogen, sprankelende persoonlijkheid en adembenemende zang van begin tot eind helemaal in. Ook wanneer ze niet spreekt. En ze doet je compleet vergeten hoe crazy het eigenlijk is wat ze allemaal overheeft om mens te willen worden (meid, it ain’t all that) en met prins Eric te daten.
Botje, watskeburt?
En gelukkig maar, want niet alles werkt even perfect in deze remake. Botje is ineens een heel skinny visje geworden dat eruitziet alsof hij bedorven garnalen op heeft, de CGI-onderwaterwereld ziet er zelfs voor een live-actionfilm soms te nep uit en Eriks cringey sentimentele nieuwe liedje is overbodig. Net als z’n nieuwe achtergrond (geadopteerd?) en z'n moeders VN-speech over leven in harmonie met andere soorten. Die vredige boodschap zit, zonder het geforceerd uit te spreken, al door de hele film. Deze nieuwe scènes maken de film van twee uur en een kwartier vooral onnodig lang (de tekenfilm uit 1989 was een uur en 23 minuten).
Ariel, we snappen je wel
Er zijn ook nieuwe features die wél aardig werken. De extra diepgang die de personages hebben gekregen bijvoorbeeld. Ursula de zeeheks (leuk gespeeld door Melissa McCarthy) is naast creepy, ook grappig en eigenlijk gewoon een onbegrepen ‘vrouw’. En koning Triton is nog getraumatiseerd over het verlies van Ariels moeder en heeft net als iedere ouder moeite om z’n dochter los te laten (snif snif momentje). Acteur Daveed Diggs maakt van krab Sebastiaan een van de grappigste figuurtjes uit het verhaal (al vraag je je bij deze CGI-krab wel weer af wat de toegevoegde waarde van live-action is…). En acteur Jonah Hauer-King is perfect als de knappe én lieve prins Erik die net als Ariel andere werelden wil verkennen en hunkert naar avontuur. Oke, smaken verschillen natuurlijk, maar zelfs als deze Erik niet helemaal je ding is, snap je best waarom de jonge zeemeermin verliefd is.
Voor jong (en ook een beetje ouder)
Het zal de kinderen van nu, die opgroeien met de live-action versies van de bekende Disney-films, waarschijnlijk allemaal een worst wezen wat volwassen filmrecensenten nu allemaal schrijven over deze film. Zij krijgen met The Little Mermaid 2.0 gewoon een magische en kleurrijke sprookjesfilm vol bijzondere figuren, avontuur en een mooie prins en prinses te zien. En de oudere nostalgische generaties die (mee)gaan kunnen gerust blijven meezingen met Under the Sea en Part of This World.
- The Little Mermaid (2023)
- Cijfer: 7
- Sprookje, avontuur, live-action
- Duur: 2h, 15min
- Regie: Rob Marshall
- Cast: Daveed Diggs, Jonah Hauer-King, Halle Bailey, Noma Dumezweni, Akwafina, Melissa McCarthy