The Wheel Of Time: een peperdure clusterfuck
The Wheel Of Time
In de wandelgangen werd dit Amazon's antwoord op Game Of Thrones genoemd, maar The Wheel Of Time is vooral het bewijs dat je vooral niet moet geloven wat je in de wandelgangen opvangt.
Ik schud vaak weemoedig het hoofd, wanneer mensen me zeggen dat het leven te kort is om je tijd te verdoen met het kijken van series. Maar in het geval van The Wheel Of Time kan ik ze alleen maar gelijk geven.
Amazon brouwt sinds 2013 haar eigen Originals en dat heeft met The Man In The High Castle, Undone, Bosch, Homecoming, Sneaky Pete, Jack Ryan en Jean-Claude Van Johnson – om er maar een paar te noemen – inmiddels een flinke lijst bingewaardige series opgeleverd. Toch is het – voor mijn gevoel – nog steeds wachten op die ene serie die de streamingdienst definitief op de kaart gaat zetten. The Boys rammelde even goed aan de poort, maar kan uiteindelijk qua populariteit toch niet tippen aan zwaargewichten als Game Of Thrones, Squid Game en The Mandalorian. Series die ervoor zorgden dat HBO, Netflix en Disney+ in allerijl extra servers moesten bijplaatsen om de stortvloed aan hongerige bingewatchers van dienst te zijn. Amazon wacht nog op zo’n serie. Lord Of The Rings – het megalomane serieproject wat de streamingdienst eind volgend jaar wil lanceren – zou zo’n titel kunnen zijn en ook over The Wheel Of Time klonken hoopgevende berichten. In de wandelgangen werd de verfilming van Robert Jordan’s gelijknamige boekenreeks zelfs al de nieuwe Game Of Thrones genoemd. Na het zien van het eerste seizoen kan die vergelijking wat mij betreft meteen de prullenbak in. The Wheel Of Time mag de veters van Game Of Thrones niet strikken. Laat staan dat het de serie is die Amazon een vrachtlading nieuwe betalende klanten gaat bezorgen. Denk ik.
Beroepskeuzetest
Waar gaat dat hele The Wheel Of Time dan eigenlijk over? Nou, over Moiraine Damodred. Moiraine is lid van een orde van vrouwen met uiteenlopende superkrachten. In de strijd tegen bloeddorstige vijanden kan ze met wat gezwaai van haar armen een heel huis demonteren en de bakstenen als kanonskogels gebruiken. Even handig als indrukwekkend, maar niet afdoende om de wereld te redden van de ondergang. Daar heeft Moiraine echt wat hulp bij nodig. Ze neemt dan ook vijf jongeren op sleeptouw, omdat ze er heilig van overtuigd is dat één van hen het kan opnemen tegen the Dark One. Deze verlosser – de zogenaamde Dragon – is de belichaming van elke denkbare super power en daarmee de laatste hoop voor de mensheid. Ik vind dat ze daarmee nogal wat druk legt op de schouders van een stel onbezorgde tieners, maar Moiraine heeft daar overduidelijk geen boodschap aan.
Vijf minuten nadat de verpakking er vanaf is, voelt The Wheel Of Time al sleets aan.
De Efteling
Als je smulde van series als Warrior Nun, The Witcher, Cursed en Inhumans, dan ga je The Wheel Of Time waarschijnlijk ook wel lusten. Aan mij is deze nieuwste van Amazon echter niet besteed. Ik flashbackte tijdens het kijken telkens naar series van het niveau Hercules en Xena The Warrior Princess. Nogal beschamend, want aan The Wheel Of Time is vele malen meer geld besteed, al zie je dat er totaal niet aan af. Je kijkt naar uit spaanplaat opgetrokken sets die eigenlijk gewoon in de Efteling thuishoren. Een verzameling speculaashuisjes die nog het meeste weg hebben van een kerstetalage in een drukke winkelstraat. The Wheel Of Time heeft een fris en modern voorkomen, terwijl je bij een verhaal als dit een rauwe, historische setting zou verwachten. Harnassen waar geen kras of deukje op zit en gladgestreken jurken, waarvan de geur van wasverzachter bijna door je beeldscherm de woonkamer in dwarrelt. Ook de CGI is om te janken. Zelfs de gemiddelde Snapchat-filter komt met indrukwekkendere special-effects dan The Wheel Of Time. Verder is het een ongeïnspireerde herhaling van zetten. We zien eigenlijk niks wat we niet eerder al in andere fantasyfilms of -series voorgeschoteld hebben gekregen. Dronebeelden van oneindig glooiende, groene heuvels; esoterische folkmuziek met vrolijk schallende fluiten of jolig tokkelende banjo’s en platgeslagen, quasi-mysterieuze omschrijvingen als ‘the White Tower‘, ‘the Dark One‘ en ‘the Dragon‘. Vijf minuten nadat de verpakking er vanaf is, voelt The Wheel Of Time al sleets aan. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de nietszeggende cast en het weinig boeiende verhaal. Nee, dit is niet de serie waarmee Amazon het vuur aan de schenen van Netflix en Disney+ gaat leggen. Er zit niks anders op dan te wachten op hun versie van Lord Of The Rings. Tot die tijd misschien nog maar een keer Carnival Row kijken. Het bewijs dat Amazon heus wel weet hoe je een goede fantasyserie maakt.
- Amazon (2021)
- De schaduw van Game Of Thrones, dan een hele tijd niks, en dan The Wheel Of Time.
- 55 minuten per aflevering