Waarom ik (als 20-jarige) niet van borrels houd

COLUMN

Iedere donderdag rond een uur of half zes trekt het gebrom van een diepe bas door ons pand om medewerkers naar de bar te lokken. Het zijn de mensen die ondanks de fusie tussen BNN en Vara nog wat beter in het BNN-imago passen (de redactie van Spuiten en Slikken, Proefkonijnen, De BNNVARA Academy, De Marker. En als alle sterren op een rijtje staan, ook de redactie van #BOOS) die makkelijk over te halen zijn - eigenlijk iedereen met Adidas Gazelles en een ring oorbelletje, dus. Als motten in een donkere nacht zoeven zij naar het licht van de bar toe. En binnen een paar tellen stoten zij hun hoofden herhaaldelijk tegen bierglazen.

Voor de mensen die liever Vara voor BNN hadden gezet in plaats van BNN voor Vara - zelfs de mensen van Vroege Vogels spotten deze borrelaars zelden - is er ook nog de lonkende geur van bittergarnituur (op aanraden van Kassa hebben ze ook de beste vega-bitterballen aangeschaft) die langzaam vanaf de nulde verdieping de gevel omhoog zweeft en open raampjes binnenglipt. 

Is het een kringverjaardag? Is het een netwerkborrel? 
Nee dat is het niet, het is de do-mi-booo, 
Oh wat balen, ik ben plots ziek.

Misschien merk je ironie in wat ik hierboven schrijf, en dat is ook de bedoeling. Want ik houd niet van borrelen, en ik merk dat ik langzaam maar zeker een bitterborrelaar aan het worden ben - iemand die er ten eerste geen plezier in heeft, en ten tweede ook geen toekomst meer voor zichzelf ziet op borrels. Even een schets van mijn situatie: ik ben twintig jaar oud, rook niet en kan dus ook de sociale voordelen van teer mijn longen inzuigen niet ervaren. Ook vind ik het lastig om in grote groepen gesprekken te voeren. Ik drink niet of nauwelijks - zo’n anderhalve maand geleden ben ik voor het eerst dronken geworden. Dat was dan niet op een borrel, maar samen met mijn vriendin omdat ik had afgesproken dat ik met haar voor het eerst dronken wilde worden. Ik heb toen ontdekt dat er ook lekkere alcoholische drankjes zijn (bier vind ik niet te pruimen), zoals cocktails, kersenbier en cider. Het was een hele leuke avond, maar wekelijks dronken worden hoeft nog steeds niet van mij. Het plezier weegt niet op tegen mijn angst voor de negatieve gevolgen van regelmatig alcoholgebruik. Aan de andere kant ben ik dol op dansen, vind ik ouwehoeren ook echt wel prima, en vind ik het ook leuk om nieuwe mensen te ontmoeten. Klinkt alsof ik alles in m’n mars heb om te overleven op een borrel, toch?

Nou, nee. Er zijn een aantal redenen waarom ik borrels liever oversla. Ten eerste is er de druk om mee te doen met de rest, omdat je anders de sfeer verpest. Vaak heb ik het na twee uurtjes wel gezien, dan rek ik mijn vertrek nog op met een half uur gezelligheidsmarge om te kijken of er nog potentie in de avond zit. Eigenlijk weet ik tegen die tijd al wel dat ik liever vertrek en zodra ik dat besluit en benoem, kijken mensen me teleurgesteld aan. Ik moet al in de krochten van mijn schaarse moed graaien om dat besluit te nemen. Dus als ik vervolgens ook nog eens het gevoel krijg daar andere mensen mee teleur te stellen, ga ik toch met hangende schouders naar huis. Laatst kwam er toch een verfrissend tegengeluid van een collega. Ik zei dat ik vertrok, waarop hij enthousiast zei: ‘Wat goed!’ Ik keek hem vragend aan, wilde hij me soms weg hebben? Hij stelde me gerust: ‘Goed dat je die keuze maakt, omdat veel mensen altijd gaan zeiken als je weggaat.’ Zo kan het dus ook!

Daarnaast kom ik maar niet van het gevoel af dat ik nep moet doen op een borrel - dat het tegen de regels in is om er even niet zo veel zin in te hebben. Misschien komt het doordat andere mensen alcohol drinken en ik niet. Maar het kan ook komen doordat borrelen best absurd is. Als een doorsnee borrel een eerlijke flyer zou hebben, zou dit erop staan: 

Donderdagmiddag wordt het gegarandeerd giga gezellig! Haal je strijkijzer maar uit de kast, want een gladgestreken lolbroek en grapjas zijn een vereiste! Begin alle gesprekken met: ‘Wat doe jij nu ook alweer?’ - ook al heb je vorige week precies hetzelfde gesprek met precies dezelfde persoon gevoerd. Gaan sociale interacties niet zoals je wil? Dan hebben we liters alcohol in de aanslag om de avond toch nog geforceerd de gezellige kant op te duwen. In de loop van de avond geldt: hoe meer juice erin, hoe meer juice eruit. Die heeft met die getongd, zij hebben het vorige week wel héél bont gemaakt, en waar verdwenen die twee eigenlijk naartoe? Uiteindelijk verstomt bier onze zintuigen en ons geheugen zodat we de ochtend erna niet meer weten met wie we wanneer hebben gedanst. En vragen we ons met bonkende koppijn af of we nu echt zo veel hadden moeten drinken. Maar kom vooral, leververvetting is een zorg voor later - en ach, als je er Korsakov bijkrijgt, weet je niet eens meer dat het komt door je overmatige alcoholgebruik. Het belooft weer een geslaagde domibo te worden! Hoe kan het ook anders, als we heel simpel met elkaar afspreken dat we gewoon gegarandeerd giga gezellig gaan doen?

Ook heb ik een irritatie richting borrelaars zoals ikzelf - wat tegelijkertijd een verbeterpunt is. Soms tref ik namelijk iemand die ook liever een boek leest dan verder borrelt. Daar kunnen we het dan uitgebreid over hebben - inclusief diepgravende psychologische analyses van motieven om te borrelen en de sociale dynamieken der homo borrelus sapiens in de domibo-habitat, en met het SExI-model onderbouwde maatschappijkritiek over de rol van alcohol op de verstomming van de samenleving. Maar wat staan we dan eigenlijk hypocriet te zijn? Kritiek leveren op mensen die tegen hun zin in staan te borrelen, terwijl we zelf met tegenzin op een borrel staan? Wat maakt het dan zo moeilijk om te zeggen: ‘Volgens mij weten we allebei dat we liever ergens anders zijn, dus waarom knikker je jezelf niet gewoon je nest in?’ En dit advies geef ik dus ook aan mezelf.

Was je al niet zo’n fervent borrelaar, en heb ik je nu overtuigd dat je nooit meer een bar in moet stappen? Dan heb ik nieuws voor je: het kán soms ook echt leuk zijn. Hier heb ik drie tips voor je om jouw draai te vinden op de eerstvolgende borrel:

1. Ga op zoek naar activiteiten op de borrel. Ligt er ergens nog een pakje speelkaarten, een karaokeset (Spotify functioneert met de lyrics-functie trouwens ook prima als karaoke machine), doe een stoelendans, of misschien kent iemand nog een leuk borrelspel. Door meer te doen hoef je ook minder te praten - in praten zit vaak namelijk het echte ongemak. Persoonlijk ontspan ik veel beter op een borrel als ik ook een beetje kan bewegen, dus als de sfeer het toelaat kan je een dansvloer initiëren.

2. Pak de camera van je telefoon erbij en ga foto’s en filmpjes maken - of doe net alsof. Met een camera kan het namelijk makkelijker zijn om naar andere mensen toe te stappen. Zeg dat je een minidocu van de borrel aan het maken bent, en stel mensen elke vraag die je maar wil. Krijg je een leuk gesprek, dan kan je je telefoon wegdoen. Krijg je geen leuk gesprek? Dan heb je met je camera een goed excuus om weer naar de volgende persoon te lopen. Ga wel verantwoord om met je beelden - mensen zetten zichzelf simpelweg sneller voor lul als ze een paar drankjes op hebben.

3. En als allerlaatste noodgreep kan je ook gewoon eens meegaan met de massa. Je kan wel met tegenzin naar borrels blijven gaan en telkens weer gefrustreerd vertrekken, maar je kan ook eens toegeven aan wat een borrel te bieden heeft. Geef toe dat je oppervlakkige gesprekken gaat voeren, flirt ook eens met iemand, drink eens mee, zet desnoods een masker op en doe maar net alsof je het leuk vindt - zo ervaar je in het beste geval dat het toch best leuk is om met de rest mee te gaan. En in het ergste geval heb je genoeg redenen om volgende week zelfverzekerd te zeggen: ‘Veel plezier nog allemaal, maar ik ga lekker naar huis.’

Alcohol brengt, naast gevolgen van langdurig gebruik, ook acute gevaren met zich mee. Je lees ze hier. 

• Deel