F*ck Normaal!

Er bestaat een wereld waarin iedereen een beperking heeft. Een wereld waarin ‘normaal’ niet voorkomt in het woordenboek. Die wereld proberen de makers van F*ck normaal! teverfilmen. In de documentaire van John Appel volgen we deze groep neurodiverse mensen die samen een korte speelfilm maken. Met grootse overgave wagen ze zich aan dit project.

Als eerste moet er een script ontstaan. Ivo, een van de makers, stelt voor om een bijzonder dier te volgen dat scheve oren heeft, dat naar buiten gaat, nergens bij past, en uiteindelijkbesluit om weer naar huis te gaan. Een ander schrijft de zin: eenzaamheid vreet aan mijn hersens. Nog iemand wil een verhaal maken over ‘a serial killer that only murders disabledpeople’. Alle ideeën worden op een hoop gegooid en daar komt het script voor hun film Pizza paniek uit voort. Een verhaal over een pizzabezorger die onder druk wordt gezet door zijn baas en per ongeluk aanbelt bij het verkeerde adres, maar daar nieuwe vrienden vindt.

 Telkens wanneer Ivo in beeld komt, ga ik iets rechter zitten. Hij is opgetogen, scherp en vindingrijk. Zijn idee trok me, misschien wel omdat ik zelf ook zo van mijn huis hou, en de liefde voor een geborgen omgeving zo weinig terugzie in de films die gemaakt worden. Het hoofdpersonage uit de film vindt uiteindelijk ook zijn thuis, al zag dat er misschien anders uit dan hij in eerste instantie had gedacht.

Het hele proces wordt in beeld gebracht. Bij de casting houd ik mijn hart vast, het merendeel lijkt te willen acteren, maar niet iedereen kan voor de camera verschijnen. Ivo mag de crew begeleiden als Best Boy. Hij wil er eerst even over nadenken. Aan het eind van de documentaire blijkt dat hij heeft genoten. Hij vertelt enthousiast dat hij zo weer mee zou doen, en dat het hem nu niet meer uitmaakt wat hij te doen krijgt.

F*ck normaal! is een intens liefdevolle film die aantoont dat we veel meer neurodiverse makers nodig hebben.