Ik vind het niet erg om ezel te zijn
Elke vrijdag ploft Alma Mathijsens nieuwsbrief vol kunst en cultuur op de digitale deurmat van onze abonnees. Voor wie, tot ons verdriet, nog niet is ingeschreven op deze wekelijkse parel, delen we haar overdenkingen ook hier. Zo blijf je toch op de hoogte van Alma’s kijk op alles wat er nú te zien, te beluisteren of te bezoeken is in het culturele landschap.
‘Dans om te helen. Dans om te raken. Dans om mijn jeugd te ontwarren en om mij vrij te maken.’
Zo begint de indrukwekkende documentaire over choreograaf Sidi Larbi Cherkaoui, geboren in Antwerpen bij een Vlaamse moeder en een Marokkaanse vader. We zien een man die zichzelf onderkrast met zwart krijt, telkens schrijft hij een nieuw woord of symbool op zijn lichaam, net zo lang tot er alleen maar zwarte vegen over blijven. Niets is nog leesbaar. Cherkaoui laat zich in zijn werk leiden door zijn eigen levensverhaal. Toen hij als kind het antwoord op een vraag niet wist, maakte zijn vader hem uit voor ezel. De kinderen in zijn buurt scholden hem uit voor een varken omdat hij mollig was.
‘Ik denk dat de weg die ik moest afleggen om van mezelf te kunnen houden, bij gebrek aan liefde van anderen, begon met het leren houden van de dingen waar ze me voor uitmaakten. Ik vind het niet erg om een ezel te zijn.’
Inmiddels is hij talloze voorstellingen verder en leidt hij het Ballet du Grand Théâtre de Genève. Daarnaast heeft hij samengewerkt met Beyoncé, Lady Gaga en Madonna. Maar ook iemand met een geest als Cherkaoui kan aan zichzelf twijfelen. Na kritiek op de overdaad in zijn choreografieën kwam zijn werk tot stilstand. Hij trok zich terug in een tempel in het Chinese Dengfeng. Daar diepte hij zijn levensfilosofie verder uit: observeren, in me opnemen, erover nadenken en delen. Zijn beroemdste voorstelling kwam voort uit die tijd van introspectie. Sutra werd wereldwijd door meer dan 250.000 mensen gezien.
Dans als dialoog is even wild als verstild. Hier is iemand aan het werk die niet bang is de verharde wereld in de ogen te kijken, en precies te laten zien wat hem aanstaart.
Alma Mathijsen
Zal nooit ergens aankomen zonder snacks, zelfs in het theater smokkelt ze chips mee. Leest boeken het liefst in een keer uit, bij voorkeur in bad met extreem veel schuim en een bord pasta. Schrijft in de tussentijd romans over alles wat haar hart doet breken.
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!