Week 5: wat moet je zien?
Na festival Eurosonic Noorderslag (mijn hoogtepunt: Sylvie Kreusch) zijn we - met een hoofd vol nieuwe ideeën én een flinke to-dolijst voor het komende festivalseizoen - terug op de NPO Cultuur redactie in Hilversum. Terwijl ik nog een beetje bijkwam van het muzikale geweld in Groningen, bezocht ik deze week drie dingen die de moeite waard zijn.

1. Hen van Het Nationale Theater en Theater Bellevue
Een toneelstuk geschreven door een kip, die zelf in de hoofdrol zal staan? Huh, wat? Welkom in de wonderlijke wereld van de voorstelling Hen bij Theater Bellevue en Het Nationale Theater! Schrijver Roos Bottinga vervaagt de grenzen tussen mens en dier in een geestige theatertekst, gemaakt voor een open call rondom de vraag: hoe leren we (weer) luisteren naar de verzwegen stemmen van de natuur?
Hen is doordrenkt met een scherpzinnige absurditeit, iets wat regisseur Ada Özdogan altijd als geen ander naar de planken weet te vertalen. Ik ben dol op haar werk. Moeiteloos kan Özdogan het normale met het onwerkelijke vervlechten. Ze creëert een wereld die even vanzelfsprekend en herkenbaar als bizar aanvoelt. Deze absurditeit komt niet alleen naar voren in de dialogen, die af en toe de logica lijken te tarten, maar ook in het heerlijke en fysieke spel van acteurs Denise Aznam, Esther Scheldwacht en Hein van der Heijden.
Hen is nog tot en met 9 februari 2025 te zien bij Theater Bellevue en Het Nationale Theater.
2. Shadow Self in fotomuseum Huis Marseille
AI in fotografie heeft mijn museumervaring veranderd. Ik loop nu rond met de vraag: wat is vastgelegd door een lens en wat is door een computer gegenereerd? Waar begint een beeld en waar houdt het op? Het raakt iets fundamenteels: wat maakt een beeld goed? Of mooi? Bij fotografie als ambacht geniet ik van een fotograaf met een scherp oog. Maar hoe sta ik voor een digitale simulatie die slechts op de werkelijkheid lijkt en door een computer in elkaar is gezet?
Vijf kunstenaars onderzoeken deze vraag in de tentoonstelling Shadow Self – Portal to a Parallel World in Huis Marseille. Het werk van de Zuid-Koreaanse kunstenaar Heesoo Kwon blijft de afgelopen dagen nog door mijn hoofd spoken. Een mix van nimfen, avatars en familiefoto’s (zie hieronder). Met haar introspectieve fantasiewerelden maakt Kwon het onzichtbare zichtbaar en bevrijdt zij zichzelf én haar voorouders van de in het patriarchaat gewortelde onderdrukking.
In een tijd waarin AI ons laat nadenken over waarheid en authenticiteit in beeld, is deze tentoonstelling voor mij een les in overgave. Ik heb steeds de neiging te analyseren of iets door AI is gegenereerd of niet, maar maakt het überhaupt nog uit waar het werk van AI begint en eindigt? Of kan ik mij gewoon overgeven aan het beeld, aan het kunstwerk zelf? Shadow Self nodigt je dus uit om te kijken, niet om te denken. De tentoonstelling is nog te zien tot en met 9 februari 2025 in Huis Marseille.

3. Wicked sing-along (Universal Pictures)
In december zag ik de musicalfilm Wicked in een volle filmhuiszaal. Een meeslepende trip vol epische liedjes, fenomenaal gezongen door Cynthia Erivo en Ariana Grande. Het enige nadeel? We moesten ons inhouden om niet keihard mee te zingen in het rode pluche. Want laten we eerlijk zijn, filmetiquette en een musicalfilm gaan niet hand in hand. Gelukkig organiseert Pathé nu sing-along screenings van Wicked . Dé kans om bangers zoals The Wizard and I en Popular uit volle borst mee te zingen als waardige stand-ins voor Elphaba en Glinda.
Wicked (gebaseerd op de bestseller van Gregory Maguire uit 1999) is een gelaagd verhaal over goed en kwaad, en hoe die labels, collectieve vijandbeelden en zondebokken ons tegenover elkaar zetten. Tegelijk is het een ode aan afwijken van de norm. Gezien en getroost zong (lees: schreeuwde) ik samen met mijn vrienden Defying Gravity naar het scherm, omringd door een groep fans die ook gniffelden we om inside jokes (“me and Boq”). Wicked is een feest voor je ogen, je oren en je hart.
Roze/groene out outfit aan, stem opwarmen en zingen alsof je leven er vanaf hangt. De sing-along versie van Wicked draait deze week in verschillende vestigingen van bioscoopketen Pathé. En mocht je het je afvragen: ja, de liedjes hebben ondertiteling! De teksten worden karaoke-stijl met sprankelende gouden letters weergegeven 💚🩷

Rachel Pouwer
Theaterliefhebber. Muziekfreak. Cultuurnerd. Kunstmaniak. Van het rode pluche tot een modderig festival: Rachel snuift kunst en cultuur alsof haar leven er vanaf hangt. Rachel is een van de presentatoren van de podcast Tussen Kunst en Katers (NTR).
Vond je dit leuk?
Op de hoogte blijven?
Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!