Review Mickey 17: 3 redenen waarom jij de nieuwe film van Robert Pattinson en Bong Joon Ho wil zien!

Fictie reviews

De veelbesproken en langverwachte nieuwe film van Parasite-regisseur Bong Joon Ho met R-Patz draait eindelijk in de bioscoop. En geloof ons: daar wil je (ook dit zonnige weekend) écht even tijd voor vrijmaken. Lees hier waarom.

Hoe verzin je dit?!

Bong Joon Ho (Snowpiercer, Parasite) baseerde zijn nieuwe film op het bijna gelijknamige boek Mickey 7 van Edward Ashton. Het verhaal draait om de naïeve (eigenlijk best wel zwakbegaafde) maar vriendelijke crimineel Mickey Barnes (Pattinson). Die meldt zich als voortvluchtige als ‘expendable’ aan voor een kolonisatiemissie naar de verre ijzige planeet Niflheim. En dat houdt in dat hij de taak heeft om alle super gevaarlijke klusjes en experimenten te doen. Nadeel: hij zal for sure sterven tijdens het uitvoeren van die opdrachten. Voordeel: hij kan telkens opnieuw worden geprint en houdt z'n herinneringen, ook die aan het vriendinnetje (Naomie Ackie) dat hij tijdens de missie ontmoet. Maar rond kloon nummer 17 gaat het trucje mis: Mickey 17 sterft niet terwijl nummer 18 al uit de printer rolt. En in de tussentijd wordt steeds meer duidelijk over welke letterlijke lijken de meereizende leider Frank Marshall (Mark Ruffalo als een mix van Trump en Musk) nog meer gaat om z'n nieuwe 'perfecte' elitaire gemeenschap op Niflheim te stichten.

Science fiction meets politieke satire en filosofie

Het verhaal wordt vanaf hier alleen maar absurder en wordt als komisch sciencefiction actieavontuur boeiend uitgediept met politieke satire, kapitalisme-kritiek en filosofische vragen over sterven en klonen. Een themarijke cocktail waar een filmmaker als Bong Joon Ho (Snowpiercer, Okja, Parasite) natuurlijk graag z'n tanden in zet. En die hij (op een paar trekkende of juist té melige momenten na) knap in balans houdt. Mickey 17 is hilarisch, absurd, aanstekelijk, ongemakkelijk en gedachtenprikkelend tegelijkertijd. De film mag zich dan afspelen in de ruimte en op een planeet dat bewoond wordt door intelligente wormachtige wezens: hij doet continu denken aan onze huidige tijd en planeet. En dan te bedenken dat de film eigenlijk al een jaar eerder zou uitkomen en het boek waarop hij gebaseerd is in 2022 in de schappen lag.

De cast: ook een lekkere mix

In handen van de verkeerde (visieloze) regisseur had zo'n themarijke en absurdistische film als Mickey 17 kunnen ontsporen. En dat geldt natuurlijk ook voor de acteurs die alle markante en over-the-top personages tot leven brengen en jou als kijker iedere seconde moeten overtuigen in deze knotsgekke rit (ruimtereis) mee te blijven gaan. Maar dat doen ze indrukwekkend goed. Oké, Mark Ruffalo zit soms op het randje met z'n Trumpy-Musky-'imitatie' maar vermakelijk is hij wel. En Rufallo is dan wel weer zo'n goede acteur dat hij je op een onverwacht moment verrast met oprechte diepgang en emotie en bewijst wat voor een veelzijdige vakman hij is. Datzelfde geldt voor Pattinson die ondanks dat rare stemmetje overtuigt als een goedgelovig stoïcijns sukkeltje dat na een jeugdtrauma nooit echt verder is gegroeid, maar wel over een hart en geweten beschikt. Én het vermogen op het juiste moment het enige juiste te doen. Hoofdrolspeelsters Naomi Ackie en Toni Collette als Marshalls evil vrouw Ylfa zijn consistent goed, nergens teveel, nergens te weinig. En ook de wormvormige monsters weten je hart te stelen, maar dan de wormen uit Dune.

Wees trouwens niet verbaasd jezelf tijdens de film op een klein traantje te betrappen. Als je tenminste helemaal mee kan in de bizar gekke mix die deze Mickey 17 is. Maar wat ons betreft een TE GEKKE mix die het ongeïnspireerde en gemakzuchtige sequel-reboot-aanbod prettig opfrist.