Review Bennie: een oprechte serie én mooi eerbetoon aan Barry Atsma's broer

Fictie reviews

Vanaf 21 maart start de serie Bennie over een gelijknamige 18-jarige jongen met het syndroom van Down. Hierin krijg je via een herkenbaar gezinsleven mee welke impact het syndroom heeft op hem én zijn familie. Helemaal nu Bennie als volwassene op eigen benen wil staan.

Door: Valérie Hoffmann

21 maart is het Wereld Downsyndroomdag en niet geheel toevallig ook de releasedatum van de nieuwe Videolandserie Bennie. Het idee hiervoor komt van acteur Barry Atsma die als geen ander weet welke impact het syndroom van down kan hebben op een familiedynamiek. De serie is geïnspireerd door het leven van z’n overleden broer Rimmert, die net als Bennie het syndroom van Down had. Vooral de gezellige, maar soms overweldigende chaos die Bennie in huis brengt, denk aan elke dag onverwacht verstoppertje of een geïmproviseerde rijles, is gebaseerd op het leven van Bennie en Barry. En dat merk je goed gedurende de afleveringen: waar een serie over dit onderwerp al snel onrealistisch of overdreven kan worden, vertelt Bennie een verhaal vanuit verschillende perspectieven dat compleet en oprecht aanvoelt.

Bad boy Bennie

Hoewel de serie erg realistisch is, duurt het even voor je goed in de serie komt en de personages helemaal snapt. Doordat de eerste afleveringen wat aan de oppervlakte blijven, en daarmee ook de familieleden en hun motivaties, lijkt Bennie’s familie in eerste instantie vrij egoïstisch te handelen. Ook Bennie zelf, die bovendien echt geen heilige is. Zo loopt hij regelmatig weg van huis, zet hij zijn verjaardagscadeau in de fik en probeert hij het vriendinnetje van zijn bestie te fixen. Maar naarmate de serie vordert, ga je Bennie (net als zijn familie) steeds meer te begrijpen en zelfs van hem houden. Hij probeert uiteindelijk ook maar te dealen met de teleurstellingen die bij het leven horen. Met bijvoorbeeld de pijnlijke realisatie dat niet al zijn dromen realiteit kunnen worden; een carrière als heldhaftige brandweerman is een no-go. En ook zijn familieleden hebben allemaal hun eigen shit om mee te dealen. Zo gaat zus Tess (Damaris de Jong) in therapie vanwege de uitdagende familiedynamiek, ontvlucht broer Jonas (Mo Braun) het gezin door zich bezig te houden met illegale praktijken en heeft de zorg voor Bennie negatieve gevolgen voor het huwelijk van ouders Suus (Hadewych Minis) en Kars (Fedja van Huêt).

Hate to love them

Bennie is gelukkig ook een serie over groei en wat er allemaal wél mogelijk is voor de leden uit dit gezin. Zo krijgt Bennie zijn eerste echte baan (niet bij de brandweer, maar wel bij een groenverwerkingsbedrijf), neemt Suus het voor het eerst voor zichzelf op nadat ze in therapie een familieopstelling moest maken en leert Jonas wat échte vrienden zijn. Ook Bennies ouders leren steeds beter hoe ze de zorgtaken moeten verdelen en ze groeien dichter naar elkaar toe. Het gezin redt het ondanks alle uitdagingen met elkaar, want onder alle ruzies of irritaties schuilt duidelijk een hoop liefde. En dit maakt de serie heel herkenbaar: het is niet altijd even makkelijk om met onze familieleden om te gaan, maar onder de streep houden we toch gewoon van ze. Bennie is wat dat betreft ook echt een serie voor de hele fam: voor ieder gezinslid is er wel een personage waarmee die zich kan identificeren.

Één aflevering tegelijk

Is Bennie een serie met een hoog binge-gehalte? Dat niet per sé. De gebeurtenissen zijn redelijk voorspelbaar, waardoor je niet na elke aflevering snakt naar antwoorden. Ook bevat iedere aflevering zoveel drama en chaos dat het wel fijn is om na afloop even bij te komen. Dat betekent overigens niet dat Bennie geen vermakelijke serie is om wekelijks te kijken. Integendeel, maar hij leent zich beter voor één aflevering per keer. En dat is soms ook helemaal prima.