Ik kan er pagina’s over volschrijven

Cesar tipt Margiela

Elk weekend reis ik ergens door Nederland naar een kledingwinkel waar ik een recensie over schrijf voor mijn Volkskrant Magazine rubriek De Winkelman. Dat is heel vaak een Doorsnee-plek, de WE in Leidschendam voor een kerstgala pak bijvoorbeeld, maar als ik écht helemaal mijn gang kon gaan zou ik elke week een winkel vinden waar vintage Margiela verkocht werd. Ik kan er pagina’s over volschrijven. Wekelijks.  

De kleding van Martin Margiela was bevrijdend, bijna obsceen uit elkaar gehaald en weer opnieuw in elkaar gezet, zo zie je in de documentaire We Margiela (AVROTROS). Er is een gedicht van Rutger Kopland over tafels waarin hij zegt: als je lang genoeg kijkt zie je elke tafel voor het eerst. Zo voelt de kleding van Margiela ook; kijk er lang genoeg naar en je leert de meest simpele kledingstukken opnieuw kennen.  

We Margiela

Maison Martin Margiela geldt als een van de meest intrigerende modehuizen van de afgelopen decennia. Aan het hoofd van het huis stond creatief genie Martin Margiela, die er opmerkelijk genoeg voor koos om volledig onzichtbaar te blijven. Volgens officieel standpunt had het huis geen boegbeeld nodig omdat alle creaties immers tot stand kwamen dankzij de inspanningen van een heel team. Twintig jaar na de hoogtijdagen van Margiela blikken de medewerkers van destijds terug op hun tijd binnen de muren van het modehuis.

Ik kan er pagina’s over volschrijven