Tip van Alma Mathijsen
De spagaat van songfestivalfans
Veel van mijn vrienden houden net als ik hartgrondig van het Eurovison Songfestival. Sommigen nog net iets intenser dan ik zelf. Die zijn al maanden naar de clips aan het kijken van alle landen, kennen een aantal nummers al uit hun hoofd, en gaan zelfs op de bank zitten voor de nationale verkiezingen. Dat gaat mij iets te ver. Maar ik kijk normaliter dolgraag naar de voorrondes op dinsdag en donderdag, en sla ik kijkfeestjes op zaterdag af omdat ik dan de liedjes niet goed genoeg kan horen.
Toch lukt het me dit jaar niet om met een gerust hart te kijken. Waar Rusland werd uitgesloten van deelname na de inval in Oekraïne, doet Israël nog steeds vrolijk mee. In Basel vinden meerdere protesten plaats, ook zullen de deelnemende landen vast en zeker achter de schermen op subtiele wijze proberen om te protesteren. Vorig jaar had Bambie Thug in het Keltisch op diens gezicht geschreven: ‘staakt-het-vuren’ en ‘Free Palestine’. De non-binaire artiest werd gedwongen om diens gezicht te wassen voor die op het podium ging.
Afgezien van mijn eigen overdenkingen is de Nederlandse inzending van dit jaar een geweldige kandidaat. Claude is innemend, vocaal sterk, en C’est la Vie heeft alles in zich wat een songfestivalnummer nodig heeft. En wanneer ik de clip en de making of kijk, wil ik niets liever dan dat deze schat wint.
