Tip van Alma Mathijsen
Kalm en eerlijk
Iedereen had het erover: Sef op Lowlands. Dat ik er niet bij was, laat ik even achterwege. Natuurlijk is er een verschil tussen daadwerkelijk aanwezig zijn bij een concert of het op een scherm terugkijken. Maar in dit geval veranderde mijn woonkamer in de grootste tent van Lowlands. Daarnaast zag ik werkelijk elke emotie op het gezicht van Sef. Ik was vooral onder de indruk van de rust die van hem afstraalde. Voor het eerst in zijn leven stond hij solo in de ALPHA. Het was meer dan logisch dat hij daar was. ‘Eindelijk,’ zei hij zelf.
Alles in zijn performance, in zijn botten, in zijn gelaat beaamde dat. De toeschouwers keken elkaar in vervoering naar hem, vielen elkaar in de armen en trokken hun shirts uit om die boven het hoofd rond te zwieren. Het was een optreden zoals je hoopt dat het verloopt. Waarin Sef de wereldpolitiek niet wegdrukte, maar juist benadrukte dat er zich een genocide afspeelt. Palestijnse vlaggen in het publiek wapperden op de achtergrond. Hij wilde van tevoren geen tekst uitschrijven om op te lezen, hij wilde dat de woorden tot hem kwamen op het moment zelf.
‘In een wereld waarin we gewoon schijt hebben aan een heleboel mensen. In zo’n wereld ben ik dankbaar dat ik op een plek als deze mag optreden om deze frustraties te uiten.’
Niets is gespeeld. Geen opsmuk. Alleen eerlijkheid. Misschien is dat wel wat het optreden van Sef zo goed maakte. Rust en eerlijkheid. En het was natuurlijk ook gewoon een fucking goed feest.
Op ITWGO is hij er weer. Deze keer laat ik niet aan me voorbijgaan. Dan sta ik vooraan. Mijn shirt is al uit.
