ETEN IS HELEMAAL NIET VERBINDEND

Overal waar de schrijver Maartje Wortel komt, zal ze iets zeggen dat mij compleet doet twijfelen aan alles waar ik eerder in geloofde. Eten brengt mensen toch samen, daar smelten al onze conflicten toch weg in een dame blanche, daar vinden we elkaar toch in onze liefde voor pompoenravioli. Maar dan zegt Maartje Wortel zoiets. En zie ik mezelf als kind hoofdschuddend en stampend op de bank voor de lap biefstuk dat mijn vader heeft gebakken en dat ik weiger op te eten. Ik zie mezelf mokkend achter het fornuis een aubergine flamberen die als die eenmaal gaar is smaakt naar slijmerig vuur en niets anders. Waar de meeste mensen een uitspraak als ‘eten verbindt’ nooit zullen bevragen, moet je oppassen zoiets in haar bijzijn te zeggen. Maartje Wortel neemt helemaal niks zomaar aan. 

Samen met actrice Olga Zuiderhoek is Wortel aangeschoven bij Cornald Maas. Hij presenteert Opium op Oerol. Een heerlijk programma dat tijdens Oerol live wordt uitgezonden vanuit de duinen. Alle mensen aan tafel moeten enorm met hun ogen knijpen naar de ondergaande zon. Ik vraag me af waarom er niet voor gekozen is de tafel naar het oosten te draaien, zodat de gasten niet rechtstreeks in het felle licht hoeven te kijken. Maar dat zou de licht absurdistische situatie te niet doen en juist daar geniet ik zo van. Het ontroert me ook dat niemand een zonnebril opzet. Alles voor de kunst. 

De opmerking van Wortel sloeg op de voorstelling Madame Jeanette van theater RAST. Zuiderhoek en Wortel waren daarheengegaan op uitnodiging van Opium op Oerol. Achteraf bespreken ze die aan tafel. Tussen neus en lippen door wordt ook nog verteld dat Wortel bezig is met het schrijven van een toneelstuk voor Olga Zuiderhoek en Hans Kesting. Het is een gezellige bende om naar te kijken, met een goedlachs publiek op de achtergrond. Het is haast of ik ook aan tafel zit, ik ga er zelfs een beetje van knijpen met mijn ogen. 

ETEN IS HELEMAAL NIET VERBINDEND